(origineel bericht op be-more.nl)
Ik ben er…
Lieve mensen in een koud Nederland
Ik ben aangekomen in een land waar je echt alleen maar van kunt dromen om daar te zijn. Een lange vlucht gehad, van London naar Johannesburg, dat was zeker elf uur stil zitten op een middelste stoel van drie, je kunt geen kant op, niet met je benen en niet met je hoofd en het was erg warm daar achterin het vliegtuig. Ik was erg blij dat het licht was en dat we om 6 uur in de ochtend landen. De koffers direct opgezocht en alvast weer ingeleverd voor de laatste vlucht naar Durban. Wij de uitgang opgezocht en zo zaten we om half 8 s´ morgens al in een heerlijk zonnetje buiten in een klein parkje.
Een uur later op weg naar Durban, daar aangekomen stond Loes, de vrijwilligerscoordinator ons op te wachten. Erg leuk om dan te zien dat er nog 3 Nederlandse meiden tegelijk met ons gereist hebben vanaf Amsterdam.
Oh wat was het warm zo nog in de spijkerbroek en wandelschoenen bij minstens 30 graden.
Nog op en paar dames gewacht en op weg gegaan naar ons eerste verblijf: een backpackershotel aan de Indische oceaan, wat een geweldig uitzicht zeg!!
De eerste nacht kunnen we dus lekker uitrusten, relaxen met een zwoele wind en met zeelucht.
Na een introductieles vanmorgen met 15 vrijwilligers over de don’t en do’s zijn we door de mensen van de projecten opgehaald en we moesten direct boodschappen doen voor de komende week, want we gaan alleen op dinsdag naar een supermarkt. Gelukkig is de vrijwilliger van de afgelopen periode er nog, zij had dus keurig een boodschappenbriefje gemaakt, want als je dan in een supermarkt loopt en echt alles is er te krijgen…
Dus op weg naar het project, goed meerijden, want de auto’ s rijden hier dus links van de weg, echt eng als je dan achter in de auto zit en je gaat een afslag nemen, heel raar, net of je hoofd er niet goed bij is.
Aangekomen op The Farm in the middle of nowhwere, warm welkom door de kids die hier leven. Ze hadden onze naam al geoefend, geweldig hoe ze dan jouw naam uitspreken!! Echt een kippenvel moment. Later door de andere vrijwilliger rondgeleid… wat een indrukken, kan het niet vertellen, maar denk maar aan de periode hoe ze in de jaren 20 in Nederland hebben geleefd, echt zo ontzettend terug in de tijd…
Maar ik geniet van Be More zijn en van elke knuffel en elk handje in mijn hand…