(origineel bericht op be-more.nl)
Zomer
Hallo Azungus (blanke)
Het is hier inmiddels behoorlijk zomer. Vandaag onuitstaanbaar warm. Ook voor de mensen en de kinderen.
Lesgeven is zwaar omdat de kinderen je niet kunnen verstaan in het Engels. We starten met ca 100 kinderen, zingen liedjes, bidden en dansen. De liedjes die ze in het Engels krijgen die zingen ze voluit mee maar ze weten niet waar het over gaat, ze kunnen het niet toepassen. We hebben de dagen en de maanden opgeschreven zodat ze kunnen lezen wat we zingen.
Na de pauze gaan de grote kinderen naar hun eigen klas. De jongste hebben het dan al gehad maar moeten nog 1,5 uur! Ik ben vaak weggelopen omdat het te veel werd aan mijn hoofd, huilende kinderen, ruzie, vechten en ze hangen met z’n tienen aan je voor aandacht. De docenten bestaan hier uit moeders die hun pasgeborene op de rug meedragen en van tijd tot tijd de borst geven, gewoon borst uit de trui en gaan. Borsten worden hier niet als erotisch gezien. De kinderen worden bij zich gedragen in een doek en krijgen de borst tot hun 2e jaar, daarna is de volgende aan de beurt.
Veel mensen met Hiv en zelfs AIDS, we hebben ze weer ontmoet in de support groep. Ze willen geld van ons om hun bedrijf te ondersteunen. Ik heb ze verteld dat het een idee is om geld te lenen van de Village bank (boerenleenbank) met hun winst. Ze waren overdonderd met het idee en hebben me bedankt en een lied voor me gezongen…ik was ontroerd door het feit dat ze me zo dankbaar zijn voor een idee dat bij ons zo vanzelfsprekend is. vanzelfsprekendheid staat hier niet voorop. Loslaten dus… We hebbend e meeting afgesloten met iets positiefs…Dat ben ik gewend vanuit mijn eigen werk, om af en toe stil te staan bij de goede dingen in het leven. Al denk ik dat ze dat hier toch doen, je ziet de mensen altijd lachen, dansen en zingen. Ze zijn liefdevol voor hun kroost op een natuurlijke manier dus niet overladen met materiele dingen (die hebben ze toch niet) ik heb stil gestaan bij mijn eigen levensdoel en ben tot de conclusie gekomen dat liefde geven en nemen het mooiste is wat er bestaat. Je kunt niet groeien zonder liefde…
Een zwaar moment was het Home Based Care programma. Bezoeken brengen aan zieke (oude)mensen. Eerst langs een vrouw van 70 die amper kon zien (Theo hier genoeg werk voor Focus…) We hebben haar tuin aangeveegd om stof longen van te krijgen. Het tweede bezoek was aan een meisje van 15 met reumatische klachten, Maria heeft haar Reiki gegeven om wat te helpen. Wat ziet ze er levenloos uit…
Ons derde en laatste bezoek was aan een oude man (zie foto) hij is 100…heel uniek! Hij zit in oude kapotte kleding waardoor ik bijna mijn shirt uit wil doen om dit aan de man te geven…maakt niet uit of het van een vrouw is, alles beter dan dit. We besluiten hem volgende week een shirt te geven. We verlaten hem en geven hem een stuk zeep, zo trots als een pauw…de brok in mijn keel dient zich weer aan…
Donderdag middag naar de voetbaltraining van de jeugd club geweest. wat een mooie jongens al dacht ik zelf dat ik donkere mannen niet aantrekelijk vond…helaas moet ik van terug komen. Ze hebben het figuur van de mannen uit de Jilz reclame…
Ze voetballen hier op het zand en blote voeten. We besluiten dat we ze een voetbal tenu en schoenen geven een mooi doel van ons sponsor geld.(we kopen ook schoolbanken en tafels en ondersteunen de HIV groep voor hun bedrijf).
Maandag is er disco, dan komt het jeugdteam bij elkaar om geld in te zamelen voor de activiteiten. Ik ben uitgenodigd om dan met ze te dansen…Hier vinden ze dat ik goed kan dansen (ze dansen hier met de heupen, heel uitdagend en met de billen tegen elkaar, als je dat bij ons doet is het meteen een versier truc…) Ik zie er naar uit maar vind het ook wel eng, word verlegen van al die aandacht hier…
Er wordt goed voor ons gezorgd door mama Rachel (zie de big mama op de foto) we hebben een prima huis met een eigen kamer. We krijgen een ontbijt dat bestaat uit een boterham met pindakaas en 2 keer een warme maaltijd van rijst en groenten en soms zima. Ook al frietjes gehad…jammie!
Ik besluit dit bericht nu met een minder leuke mededeling. Erna (reisgenootje) gaat zaterdag naar huis omdat haar man een operatie moet ondergaan! Het is een dubbelgevoel, je leeft uit naar dit moment en vervolgens moet je gaan bidden en hopen dat het goed gaat komen met haar man! Ik zal veel aan haar denken en we bidden hier voor haar en haar man!
Nu nog even een gezellige avond hebben samen! Morgen afscheid, wij gaan de berg beklimmen en Erna gaat terug naar huis. Bedankt Erna voor deze 2 onvergetelijke weken!!!
tot snel allen en blijf reageren, doet me goed…
Dikke kussen en knuffels