(origineel bericht op be-more.nl)
alweer een update en foto´s
Wat vliegt de tijd toch. Er zitten alweer 5 van de 18 weken op en ik geniet nog steeds volop! Afgelopen week hebben we een drukke week gehad. Maandag is er een vrouw in ons dorpje overleden. Dit hoorde we toen we op de nursery waren. Wat we eruit opvingen was dat het een moeder was van 2 kinderen op de nursery. We gingen toen met alle kinderen van de nursery die groot genoeg waren naar het huis van deze vrouw lopen. Hier aangekomen gingen we voor het huis op de grond zitten. Om ons heen zaten nog veel andere mensen in stilte naar het huis te kijken. De mensen die heel dicht bij de vrouw stonden gingen naar binnen, waar het in eerste instantie dood stil was. Na een tijdje begonnen ze te zingen, dit klonk prachtig en hartverscheurend. Af en toe hoorde je iemand tussendoor heel hard huilen en jammeren. Ook de kinderen van de nursery hebben de hele drie kwartier dat we er hebben gezeten dood stil zitten luisteren en kijken. Na deze tijd zijn we weer weg gegaan. Je groet hier dus ook helemaal niemand, maar je gaat gewoon voor het huis zitten als een soort van eerbetoon. Ik vond het heel bijzonder om dit mee te maken. Ik heb hier nog niet veel meegemaakt dat mensen emoties tonen en hier ontplofte een bom van emoties.
Maandag middag zijn yvonne en joyce aangekomen. Het was meteen reuze gezellig en we hadden ze veel te vertellen over het project, hoe alles gaat en natuurlijk hebben we de middag besteed om elkaar beter te leren kennen.
Op dinsdag zijn we na het veel knuffelen en spelen met de kids, mee gegaan naar de plek waar de kinderen die oud genoeg zijn om het stuk te lopen gaan lunchen. Dit gebeurt iedere schooldag in een centrum wat opgezet is door een priester. Dit centrum heeft op het moment 13 wezen die hier wonen en ze voeden dagelijks 60 kinderen. Ook is er een ziekenhuisje bij dit centrum en gaan ze vaak rond met een mobiele kliniek. We hebben een hele tijd met deze man zitten praten over hoe hij het allemaal zo opgezet heeft en hoe hij het draaiende houd. Dit was echt heel inspirerend. Alle vrouwen die hier werken heeft hij ook opgevangen toen andere ze op hadden gegeven omdat ze te ziek waren. Na met deze man te hebben gepraat zijn we gaan eten met de kinderen. Ze kregen ook echt een bord vol met nsmia, een kippenpootje en een koolsalade. Alles ging bij de kids tot de laatste kruimel op en we werden met grote ogen aangekeken toen wij de helft van de nsima lieten staan.
Terug op het project had onze amaj Rachel nog voor ons gekookt omdat ze al niet had verwacht dat wij de nsima helemaal weg zouden krijgen. Wat wordt er toch goed voor ons gezorgd. ´s middags zijn we op home based care gegaan en deze keer gingen we naar namaona, wat een stuk verder ligt. We hebben goed geoefend met het spullen op ons hoofd dragen, door de tas met rijst en suiker grotendeels op ons hoofd te vervoeren. Dit begint steeds beter te gaan. Het enige probleem is dat de wegen hier niet zoals bij ons zijn. Je moet dus wel naar beneden kijken om niet te vallen, wat het moeilijker maakt. Na een paar uur onderweg te zijn geweest hebben we onszelf na de pannenkoeken getrakteerd op een heerlijk filmavondje.
Woensdag ochtend zijn nina en ik naar een primairy school geweest met de dochter van onze projectleider. Hier werden we een keer niet anders behandeld en konden we gewoon tussen onze leeftijdsgenoten in de schoolbanken gaan zitten. De eerste les was een dubbele les biologie, wat over het onderwerp voortplanting ging. Met tekeningen en een vrij goede uitleg werd de leerlingen verteld wat er nu eigenlijk lichamelijk gebeurd als je met elkaar naar bed gaat. De jongeren zaten met grote ogen te kijken en vonden het maar al te spannend. Terwijl wij zaten te luisteren naar het verhaal wat wij in de tweede klas van de middelbare school al te horen krijgen. Terwijl we ons hierbij besefte dat de jongeren hier vanaf hun 11e al seks hebben. Dit gaat dus allemaal een beetje in de verkeerde volgorde. De volgende lessen waren ook leuk om mee te maken en onze engelse toets die we maakte hebben we allebei foutloos afgelegd.
Op woensdagmiddag hebben we yvonne en joyce zomba laten zien en hebben we meteen inkopen gedaan voor de spaghetti van die avond. Deze wordt met de week beter. Waar we eerst voor de saus alleen tomaat ui paprika en aromat hadden zijn er afgelopen week italiaanse kruiden bijgekomen en deze week ook nog knoflook en boontjes. Hmmmm heerlijk en gezond!
Donderdagochtend zijn we naar zomba geweest om kennis te maken met de mensen van de social wellfair. Dit staat boven alle cbo´s in de omgeving van zomba. Op donderdagmiddag was er weer disco van de jeugdclub, omdat ze geld moesten ophalen voor het vervoer van de wedstrijd op zaterdag. We hebben weer flink gedanst met de jeugd.
Dit weekend zijn we naar zomba plateau geweest. Dit is de hoge berg van zomba. We hebben hier een nacht op de trout farm geslapen. Nina Demi Lonneke en ik hadden een heel leuk houten huisje midden tussen het groen, wat een stuk omhoog stond. Ik zal er een foto van bijvoegen. ´s midags hebben we een wandeltocht van 5 uur met een gids over de berg gemaakt, langs watervallen, door een jungleachtig gedeelte en naar mooie uitkijkpunten. Dit alles op birkenstoks. ´savonds hebben we onszelf getrakteerd op sun birds waar je heerlijk kan eten en waar ze de lekkerste wijntjes hebben. Het is wel het hele weekend bewolkt geweest waardoor wij dus midden in de mist zaten. Toen we dus ook door het donker naar onze huisjes moesten lopen konden we niet verder als een meter om ons heen kijken. Het heeft hierna ook heel de nacht en volgende ochtend geregend. Wat was het heerlijk dat het zo weer eens koud genoeg was om onder de dekens te slapen. Ons plan van de volgende ochtend kon hierdoor alleen niet door gaan. We wilde gaan douchen onder de watervallen, maar door de kou en regen was dit geen strak plan. Na nog een keer geluncht te hebben bij sun birds zijn we voor de verandering een keer met de truck naar beneden gegaan. Maar eerst moesten we nog een stuk verder langs de berg benzine ophalen. We gingen over de meest gammele en stijle weggetjes maar hebben de tijd van ons leven gehad. En wat een uitzicht had je zo vergeleken met een taxi.
Deze week ben ik ook weer druk bezig geweest met het plan om een hiv aids testpunt op te zetten. Eerst ben ik tijdens de wekelijkse meeting polshoogte gaan nemen of ze dit zelf echt een prioriteit vonden, ze dit echt wilde realiseren en of er ook iemand of meerdere waren die het op zich zouden willen nemen om een training te volgen en dit ook een middag in de week of twee weken willen doen. Toen we het erover hadden begon leklin, een van de members die zich veel met chayof bezig houd, helemaal te stralen en lachen. Ze vond het echt geweldig als dit gerealiseerd zou worden en ze zou graag de training volgen. We hebben toen afgesproken dat wij ons zouden gaan verdiepen in of het te realiseren was i.v.m. kosten en zij zouden een week de tijd nemen om er nog eens goed over na te denken of ze dit nogsteeds zo graag willen.
Na een gesprek met een Nederlandse arts die hier werkt, die we toevallig tijdens de lunch in zomba tegen kwamen en met de vrouw van de social wellfair zijn we erachter gekomen dat de stichting dignitas zich hier in malawi heel erg bezig houd met hiv aids. Ook wordt de trainingen om te leren prikken en omgaan met mensen die hiv positief zijn als je het goed regelt vergoed door de overheid. We houden dus ook goed contact met Agnes zodat ze ons kan helpen met dit regelen. Het lijkt dus allemaal vrij goed te realiseren. Ik ben ook heel blij dat we iig al meer informatie hebben, want dat is hier in afrika ook lastiger aangezien niks websites heeft. Ik hou jullie allemaal op de hoogte hoe het gaat lopen met de besteding van het donatiegeld, maar ik weet zeker dat het goed terecht gaat komen.
Verder is het moeilijk te beseffen dat het bijna sinterklaas en kerst is, met de temperaturen en sfeer van hier. Ik denk dat ik wel weer genoeg heb verteld voor deze week. Ik wil iedereen alvast heel veel plezier wensen met alle sinterklaasfeesten, en lieve familie, zorg dat jullie zondag optijd bij oma zijn dan kan ik jullie allemaal nog even op skype zien voor jullie aan de surprises beginnen.
Ik hoop snel van jullie allemaal te horen!
Heel veel liefs en hele dikke knuffels!