(origineel bericht op be-more.nl)
YOLO 
Hey allemaal,
Nadat het internet er een paar dagen uit heeft gelegen, heb ik mezelf vanavond toch weer eens achter de computer gezet om jullie op de hoogte te brengen. Ik heb de afgelopen week Zuid-Afrika leren kennen als een land waar alles kan. Ze rijden hier aan de andere kant van de weg en naast de snelweg lopen altijd mensen. Zelfs jonge kinderen, levensgevaarlijk. De Afrikaanse simkaart (+27 73 2672244) waarover ik jullie vorige keer vertelde, heb ik gisteren eindelijk gekregen. En nu werkt hij eindelijk. Het thuisfront is weer op de hoogte en ook de vriendinnen weten weer meer.
Langzaam begin ik te wennen aan het leven hier. Van gezinnen (10 personen) die op 12 vierkante meter leven, slapen, etc. kijk ik niet meer op. Ik ben afgelopen zondag naar een township geweest. Daarbij had ik een echte sloppenwijk verwacht, maar dit was helemaal niet het geval. Oke, het waren grote gezinnen die in een klein huisje leefde, maar ongelukkig waren ze niet. In tegendeel. Ze waren blij dat wij er waren en hebben ons alles laten zien. Van slaapkamer tot woonkamer. Alles op 12 vierkante meter. De eerste zulu maaltijd (maismeel met groente) heb ik hier tot mij genomen.
In het begin kon ik nog wel eens raar opkijken als X geen schoenen droeg of Y geen ondergoed. Nu beschouw ik het als de normaalste zaak van de wereld. Dat klinkt gek, maar ze vinden dat hier niet gek. Ze weten niet beter, zullen we maar zeggen. Ik begin de manier van leven en de natuur hier te waarderen. Het uitzicht in deze omgeving verandert altijd. Je kunt een uur rijden en vijf verschillende landschappen tegenkomen. Zuid-Afrika is het land van de grote verschillen. Dat geldt ook voor de kinderen. Ze zijn allemaal verschillend en ik houd ze al een beetje uit elkaar. Het zijn stuk voor stuk schatjes, zie mijn facebook-foto.
Afgelopen week heb ik voor het eerst een Engels les gegeven. Nu kun je lachen, maar ik heb ze wel mooi de spelling uitgelegd. Aan de les ging een introductie vooraf. Heel leuk, maar ook confronterend. Deze jonge kinderen hebben zo’n mooie dromen en zijn stuk voor stuk ambitieus. Je kunt het ze niet vertellen, maar sommigen zullen hun doelen nooit bereiken. Je moet als vrijwilliger vertrouwen putten uit de dingen die ze wel goed kunnen. Ze gaan vooruit op school en dat is al heel wat.
Gisteren ben ik 's avonds met een politieagent Durban, de grote stad, in gegaan. Ik heb de gevaarlijkste straten gezien, een hele grote haven voor de rijken en echte krottenwijk, de gevolgen van het WK stadion, prostituees, en het las vegas van hier. Eigenlijk te veel indrukken op gedaan om allemaal te kunnen uitdrukken. Vooral de gevaarlijkste straten met dealers, kapsalons (drugshokken), hoeren en de echte krottenwijken hebben veel indruk op mij gemaakt. Het is bizar om te vertellen, maar ik vond het eigenlijk heel fijn om gezien te hebben. Voor mij was het een bevestiging van het bestaan ervan. Heel indrukwekkend.
Tussendoor zijn we ook nog met alle vrijwilligers gaan shoppen in de shoppingmall in Pietermaritzburg. Niet echt mijn ding, nadat ik al die armoede onder ogen ben gekomen. Voor degene die het zich afvragen. Het is gewoon heel westers. We hebben hier gewoon een Nederlandse keuken met groente, aardappelen en vlees.Ik zou me hier nog wel langer dan een maand kunnen vermaken.
Ohja voordat ik het jullie vergeet te vertellen. Wat er nog op het programma staat: skydiven, rechtbank bezoeken, redactie van de plaatselijke krant bezoeken en op safari. Veel leuks in het vooruitzicht dus.
Ik hoop snel weer iets online te kunnen zetten. De foto’s laat ik nog even achterwege, want het internet blijft Afrikaans haha.