(origineel bericht op be-more.nl)
Aangekomen in het prachtige Zuid-Afrika!
Nou, daar ben ik dan! In het prachtige, mooi, zonnige en bovenal BIJZONDERE Zuid-Afrika. Na een lange, vermoeide, irritante maar toch goede reis kwamen we maandagmiddag om half 5 aan in Durban. Direct kwamen we al medereizigers tegen die we al kende van de voorbereidingsdag. Super gezellig. Nadat ik GELUKKIG mijn koffer zag en deze gepakt had liepen we met de groep naar de hal. Daar stond Wilma onze regio coördinator ons op te wachten met een paar andere meiden. Op het vliegveld kregen we ons welkomstpakketje. Daarin zat o.a. een simkaart. Op deze simkaart kon iedereen beltegoed zetten en dat konden we kopen op het vliegveld. Helaas duurde dat geen half uurtje, maar 2.5 uur! Haha. Nadat het allemaal geregeld was konden we verzamelen bij het busje. In hoeverre we het nog een busje konden noemen. Haha. Het busje bleek een aardig ‘luxe’ te zijn hoorde we. Bizar hoeveel armoede je dus ziet hier! Achter het busje zat een ‘aanhangwagen’. Daarin werden de koffers vervoerd. Samen met Jur (een andere vrijwilliger van een ander project) hebben we ons zwaar zorgen gemaakt. (Gelukkig lag de mijne onderin, haha). Na 3 kwartier rijden kwamen we om half 10 aan in het Blu sky mining hotel. Een special hotel voor backpackers. Hier hebben we spaghetti gegeten en geslapen in typisch zuid-afrikaanse kamers. 1 ding was jammer: Het bed! Haha. Ik heb ongeveer op houten boomstammen geslapen. Heerlijk voor mijn rug! Mmmm. Maar dat kon de pret niet verderven. De volgende morgen werden we wakker met een GEWELDIG uitzicht. We keken uit over de zee van Durban. Het was fantastisch. Na het ontbijt zijn we er met een groepje heen gelopen. Het was echt heerlijk!
En dan was het dan EINDELIJK tijd om richting ons project te gaan. Om 12 uur werden we opgehaald door Peter. Onze projectcoördinator. Samen met zijn vrouw Yvon woont hij op het project. Na een maand vrijwilligerswerk in 2008 besloten ze hier te gaan wonen. Een heel bijzonder en inspirerend verhaal. Yvon werkt op de Day Care. Toen we aankwamen hebben we een hele lange en fijne rondleiding gehad. We hebben nog 2 andere vrijwilligers ontmoet die er al een maand zaten en natuurlijk alle kinderen op het Day Care. Hier verblijven dagelijks rond de 20 kinderen + onze 6 adoptie baby’s (SCHATJES). ’s Middags konden we niet wachten om te beginnen en dus hebben we geholpen op de day care. De 15 kids van Palm Tree zaten op school dus daar konden we nog weinig mee doen. Van de 15 kids blijven er 4 thuis. Deze krijgen Homeschooling. Om 4 uur was het tijd om de baby’s in bad te doen. Een geweldig moment. 5 bruine baby’s in 1 bad. Echt een super mooi gezicht! Daarna zijn we met 5 personen richting het winkel centrum gegaan. Daar hebben we boodschappen gedaan en gegeten. Het was alleen al 9 uur dus de buikpijn begon alweer langzaam op te komen. Dat is iets waar ik echt aan moet wennen. Alles is hier anders. Het eten is elke dag anders, de dagelijkse taken wisselen veel en iedereen doet dingen wanneer hij of zij dat wil. Alles op zijn tijd. En tja… Zo zit Everdien nou net NIET in elkaar. Hahaha! Iets waar ik veel van kan leren bij deze kids. Vannacht was het erg koud hier, terwijl het overdag heerlijk weer is. Maarja, we slapen in een houten huisje, dus zo raar is dat niet. Vanochtend zijn we om 8 uur begonnen met een meeting met Ros. Ros is de gezinsmoeder van de 15 kinderen. Door onze hulp en natuurlijk de hulp van Peter & Yvon kan zij weer moeder zijn. Daar geniet ze echt van! Dat zie je aan alles. Ze vertelde over de homeschooling en alle kids. Na deze meeting ben ik teruggegaan naar de Day Care. De aankomende 2 weken help ik daar en na die 2 weken geef ik homeschooling aan 3 kinderen. Doordat ik geen namen kan noemen vanwege privacy noem ik ze bij de voorletter. En de eerste die ik ga noemen is de letter N. Mijn grote vriend. N is gehandicapt en heeft spasme. Hierdoor kan hij slecht bewegen. Hij is 7 jaar maar is maar heel klein en kan alleen maar liggen. Maar het eerste moment dat ik hier kwam en hem aankeek was ik verkocht. Wat een schatje! We hebben samen echt keihard gelachen. We kwamen niet meer bij. Van N. mag ik wel foto’s laten zien vandaar dat ze erbij staan. De baby’s mogen helaas niet op internet. Vandaag heb ik N. 2x eten gegeven. Hij genoot er zo van! Yvon vertelde mij dat N. vorig jaar bijna NIET at en dat hij slecht bewoog. Sinds hij op Palm Tree leeft en bij het gezin hoort eet hij erg goed en doet hij elke dag zijn bewegingen. Heel bijzonder om te zien. Vanochtend mocht ik N. in bad doen. HET moment van de dag voor hem. Daar geniet hij zo erg van. Het was geweldig om te doen. Vanmiddag heb ik de 11 overgebleven kids opgehaald van school met Peter. Ook erg leuk om te doen. Alles is hier leuk. Haha! De kinderen dragen hier allemaal een uniform. Super schattig. En zodra ze de bus inkomen moeten ze verplicht begroeten en vragen hoe het is. Erg netjes. Ze leren hier alles heel gestructureerd en goed.
Nu is het tijd om lekker te eten. Net even fijn geskypt met Papa en Mama. Heerlijk om ze weer even te zien.
Ik hoop dat jullie met veel plezier mijn 1e bericht gelezen hebben.
Tot heeeeeel snel.
Veel liefs, Everdien