(origineel bericht op be-more.nl)
Eerste bericht uit Zuid-Afrika!
Hallo allemaal,
Eindelijk, daar ben ik dan! Na een lange reis ben ik maandagmiddag rond 17 uur in Durban aangekomen. Zondag op Schiphol was ik wel redelijk zenuwachtig, maar eenmaal onderweg voelde het allemaal heel relaxed. De reis zelf was ook prima verlopen. De eerste vlucht van Amsterdam naar Dubai was heel goed verzorgd. Alleen maar films gekeken en lekker gegeten en vervolgens heerlijk geslapen in het hotel. De tweede vlucht, naar Durban, was iets langer, maar ook prima. Daar aangekomen op het vliegveld werd ik, samen met de vrijwilligers die ook al waren aangekomen, opgewacht door de regio-coordinator van Be More en naar een backpackers gebracht, waar we 's avonds hebben gegeten en geslapen. We zijn met een leuke groep, waardoor ik me ook eigenlijk gelijk op mijn gemak voelde. De volgende ochtend werden we na een informatiebijeenkomst naar de verschillende projecten gebracht. Heel spannend en was ook erg benieuwd naar de accomodatie. Die bleek veel minder primitief dan verwacht! Er zijn twee vrijwilligershuisjes voor vier personen. Wij zijn met een groep van 7, waarvan 1 een jongen die een apart huisje kreeg (vanwege het katholieke geloof hier). Ik zit nu in een huisje met twee andere meiden en het ziet er allemaal heel goed uit: een slaapkamer, keuken en badkamer. En het wordt ook nog elke dag schoongemaakt. Toen we onze koffers hadden uitgepakt gingen we gelijk naar het dorp om boodschappen te doen. Ook de winkels zijn hier goed en ze hebben echt alles. We gaan twee keer in de week boodschappen doen en dan hebben we ook gelegenheid om te internetten. Weer terug op het project kregen we een korte rondleiding over het terrein, wat best wel groot is. Naast de tien huisjes voor de kinderen, is er ook nog een kerk, een schooltje en een groot speelveld. Op dit speelveld komen alle kinderen elke dag na schooltijd spelen en dus ook deze middag. Een mooie gelegenheid om ze allemaal te ontmoeten. In totaal zijn het er meer dan 70 en van alle leeftijden. In het begin loop je wat onwennig het speelveld op, maar al snel heb je minstens 3 kinderen op je nek zitten en aan je been hangen, en gaat het allemaal vanzelf. Was echt een superleuke ervaring! 's Avonds hebben we met elkaar (de vrijwilligers) gekookt en gegeten en de boel geinspecteerd op kakkerlakken en gekko’s voordat we gingen slapen, die hadden we namelijk al gespot en ik wilde er wel zeker van zijn dat ze niet in de slaapkamer zaten… 
De volgende ochtend ontmoetten we de vrijwilligerscoordinator, Byron, een Zuid-Afrikaan. Hij heeft ons heel veel verteld over Mother of Peace en over de kinderen. Ook kregen we toen te horen wat ‘ons’ huisje zou worden voor de komende periode. Ik heb een heel leuk huisje met 6 kinderen: vier jongens en twee meisjes. De jongste is nog geen 2 en de oudste is veertien. Heel leuk! Het is de bedoeling dat je 's middags om 17 uur naar je huisje gaat om daar te helpen met douchen en eten tot ongeveer 18.30. Gistermiddag werd ik eerst samen met Jorrin, de enige mannelijke vrijwilliger hier, ingedeeld bij de playground. Dit is het speelveld waar de kinderen tussen 15 en 17 spelen. Onze taak is om ze in de gaten te houden en te vermaken. Ik had waterballonnen meegenomen, en dat vonden ze geweldig. Om 17 uur ben ik met ‘mijn’ kinderen naar het huisje gelopen en heb ik ze geholpen met douchen en de kleinste in bad gedaan. Daarna was ik vrij en hebben we weer samen gegeten en een beetje gekaart. Vanochtend moest ik om 8 uur twee van mijn kinderen naar de daycare/school brengen en om half 9 heb ik samen met Jorrin alle baby’s opgehaald bij de huisjes, want wij stonden die ochtend bij de babyroom ingepland: buiten spelen met de allerkleinsten. Was ook heel erg leuk. Normaal moet je 's ochtends tot 13 uur werken en ben je daarna tot 15 uur vrij, maar vandaag was boodschappendag en dat is van 10 tot 13. Vanmiddag ga ik weer met Jorrin naar de playground en morgen ga ik een weekend naar Drakenberg! Daar heb ik ook heel erg veel zin in. Maar daarover zal ik volgende week vertellen. Ik zou nog wel veel meer willen vertellen, maar mijn internettijd zit er bijna op… Wordt dus vervolgd…