(origineel bericht op be-more.nl)
woensdag 2 november
Ook vandaag weer in het KMC meegelopen en weer veel tegenstrijdigheden gezien. Afgelopen nacht zijn er 2 jonge mensen overleden. Nog geen 20 meter verderop lagen 2 vrouwen naast elkaar te bevallen, zonder muurtje of gordijn ertussen. Ook was er afgelopen nacht een babytje van een maand opgenomen die bij opname geranimeerd was. Het babytje had volgens de arts zeker zo n 10 minuten geen zuurstof gehad, dus had zeer waarschijnlijk al hersenbeschadiging opgelopen. Het had een zuurstofslangetje in de neus met 1,5 L en een waaknaaldje in het hoofdje en een neussonde. Terwijl ik erbij stond kreeg het kindje weer een hartstilstand en werd weer gereanimeerd. Vervolgens kwamen de convulsies weer en werd er besloten om 2,5 mg diazepam te geven. Ondertusssen reageerden de pupillen ook al niet meer. De saturatie schommelde tussen de 0 en 100%. Ik ben een tijd bij het babytje gebleven en elke keer wanneer de saturatie weer dreigde te dalen heb ik het borstje gemasseerd in de hoop dat de saturatie weer omhoog ging. Hoe lang moet je hiermee doorgaan als je eigenlijk al weet dat het kind zo n hersenbeschadiging heb opgelopen door al dat zuurstoftekort. Dit was ook wat de arts op een gegevn moment aan mij vroeg: wat zouden jullie doen in Nederland. Hierop heb ik eerlijk gezegd dat zo n babytje naar de IC zou gaan aan de beademing, met een infuus met een lading AB etcetc. Maar hier hebben ze dat niet en moeten ze roeien met de riemen die ze hebben. Ook vroeg de arts mij hoeveel kans ik dit kindje zou geven om te overleven. Hier heb ik op moeten zeggen dat het voor mijn gevoel geen kans heeft om hier goed uit te komen. Ik had hierna een slecht gevoel over mezelf om dit zo te zeggen. Toch strijden ze hier door met zo n empathie met het weinige dat ze hebben dat ik niets anders dan diepe bewondering voor deze artsen kan opbrengen. Even later kreeg het kindje weer convulsies en werd er weer 2,5 mg diazepam gegeven. Ook kreeg het babytje een Injectie met 10% glucose omdat men dacht dat daar de convulsies misschien vandaan kwamen. Op een gegeven moment was het babytje stabiel slecht en ben ik bij de immunisatie gaan kijken. Hierbij komen er veel moeders met babytjes naar het ziekenhuis die dan gewogen en ingeent worden. De kindjes werden allemaal buiten in het gras uitgekleed en de moeders brachten dan hun babytje waarna het in een soort zak werd gehangen aan een paal alwaar de weegschaal aanhing. Een erg aandoenlijk gezicht. Daarna werden de kinders ingeent volgens een schema voor oa dtp, bcg is tb, mazelen, 0 polio en soms vit E. Linda deed de administratie en nurse Beatrice voerde de vaccinaties uit. Beatrice is een zeer ervaren en deskundige verpleegkundige met een goede dosis humor. Heel leuk om met haar te werken. Toen ze hoorde dat ik een tweeling heb werd mijn naam gelijk omgedoopt in nalongo, dit betekent moeder van een tweeling, erg grappig dus. Ondertussen was het ongeveer 2 uur en zijn Linda en ik naar het appartement gelopen om een hapje te eten. Toen we even later weer terug gingen naar het KMC ben ik gelijk naar het babytje gelopen maar de kamer was leeg. Ik schrok hier flink van maar het bleek dat het kindje naar een ander ziekenhuis was overgedragen in Masaka. Als je nagaat dat dat ruim een half uur rijden is, in een gewone auto zonder zuurstof of ander hard benodigde apparatuur, over slechte wegen, dan vraag je je af hoe het kind daar aankomt. Ik denk niet dat ik zal horen hoe het verder zal aflopen met het babytje maar ik vrees het ergste.
Beatrice lag ondertussen in een kantoortje op een bank te slapen. Ze vertelde wat eten te willen kopen maar in het kleine winkeltje bij het KMC was er geen voedsel meer, alles uitverkocht. Als je nagaat dat de verpleegkundigen hier 12 uurs diensten draaien, van 8 tot 20 uur dan hebben wij weinig te klagen toch? Op onze vraag wat we verder nog konden doen werd er een leuk klusje uitgezocht. Wattenbolletjes draaien die dan daarna in de autoclaaf werden gesterilisserd en daarna klaar voor gebruik zijn. Ook moesten we gazen van een grote rol knippen en vouwen die dan ook weer gesteriliseerd zouden worden in de autoclaaf.
Het kindje van gisteren is de nacht redelijk doorgekomen. Volgens dr Ambroos waren er niet meer abcessen bijgekomen. Het kindje keek nu echter scheel dus waarschijnlijk zit het in het hoofdje ook niet meer zo goed. Ook was het nog steeds erg apathisch en reageerde niet op aanspreken. Ben benieuwd hoe het morgen zal zijn
Ik moet nu maar weer stoppen want de stroom is weer uitgevallen en ik zit met een zaklampje op mn hoofd te typen. Ik hoop dat de stroom vanavond nog effe terug komt want de batterij van de laptop is ook bijna leeg. Afwachten maar weer…