(origineel bericht op be-more.nl)
Wiiki ey’o bizibu
Pfoe hé wat een week. Deze week is er een hoop op mij afgekomen. Hierdoor werd het ook wel een beetje zwaar. Zoveel mensen om te helpen, maar zo weinig tijd en middelen.
Eerst zal ik beginnen met de leuke bezigheden. Zo ben ik afgelopen weekend naar Murchisson Falls geweest. Een prachtig safaripark met mooie natuur. Ik wilde graag de leeuwen nog een keer van dichtbij zien, maar helaas hebben ze zich niet aan ons getoond. Wel weer een olifanten kudde, nijlpaarden, krokodillen en buffels van dichtbij gezien. Ook leven er giraffen in dit nationaal park. Ik wist niet dat dit zulke mooie beesten waren. Verder zijn we nog wezen hiken bij de watervallen. Dan loop je naar de top van de watervallen. Steeds een heel mooi uitzicht onder het wandelen. Ik vroeg me alleen wel af waar mijn conditie is gebleven 
Maandagochtend ben ik samen met Lisette en Sabine naar het waterproject geweest. Wat een ramp was dit. Julius onze boda driver had ons er afgezet met de mededeling dat hij les moest geven op school en ons na de ochtend weer op zou komen halen. Daar zaten we dan met een stel Ugandezen die ons niet begrijpen en wij hen niet. We wilden graag helpen, maar zij hadden niet echt bezigheden. Op een gegeven moment moesten we zand twee meter verplaatsen. Erna moesten we water halen. Het voelde echt als bezigheidstherapie. Heel vervelend. Toen we weg gingen om naar huis te lopen kwamen we Augustien tegen. Hij bood zijn excuses aan dat hij te laat was. Hij moest nog andere dingen doen. Hij vroeg of we met hem terug wilden om nog even te helpen. Dit hebben we gedaan. Bij terugkomst hebben we nog één uur stil gezeten. Er was niets te doen. Hierna heeft hij ons naar huis gebracht. In de middag heeft het de hele tijd geregend. Hierdoor was er geen middag programma.
Op dinsdag heb ik agricultuur gedaan. Ik moest de tomaten en paprika planten water geven. Het zal mij niets verbazen als ik meer onkruid dan planten heb water gegeven. Erna gingen we sporten met de oudere kinderen van de school. Ik had 40 kinderen om mee te spelen. Ik heb met ze gelummeld en allemaal verschillende soorten tik spelletjes gespeeld. Ze hadden het erg naar hun zin. Bij terugkomst had ik mijn eerste jigger. Ik ben er toch niet aan ontkomen. In de middag ging het programma weer niet door. Het regende weer.
Woensdagochtend zijn we terug gegaan naar de vrouw van vorige week uit Rwanda. We hebben de muren gemaakt met bamboestokken. Toen we weggingen kregen we porrach kado. Niemand van ons wilden het eten, omdat het gemaakt is van vies water uit de sloot. De vrouw was boos dat we afsloegen. Onze gezondheid is echter wel belangrijker. In de middag zouden de gehandicaptenkinderen komen spelen. Niemand is komen opdagen. Daarom ben ik door Augustien naar Alex gebracht. Wat ik daar aantrof is echt te verschrikkelijk voor woorden. Alex zijn opa en oma waren er niet. Ze waren bij de begrafenis van iemand van de community. Ze waren de hele dag weg. Alex hadden ze alleen gelaten zonder eten en drinken. Hij lag kletsnat in de hut (het heeft de middag geregend en de hut lekt) onder zijn eigen ontlasting. Hij had het zelfs in zijn gezicht gesmeerd. We vroegen aan Augustien of we hem mochten wassen. Hij zei dat hij het ook erg vond om te zien, maar dat het niet mocht. Het is niet netjes om aan andermans kinderen te zitten zonder dat de ouders ervan af weten. Er zat niets anders op dan weg te gaan en morgen terug te komen met een schoon shirt en water. Alex heeft me weer geraakt. Terug bij het project kwamen de andere meiden met de broer van Shadia terug. Shadia is een gehandicapt meisje dat al hulp krijgt van de community en zij vandaag bezocht hebben. De jongen had een ongeluk gehad met de boda. Hij zat onder de geïnfecteerde schaafwonden. Hij had van de dokter penicilline voor injectie gehad wat hij op de wond had gestrooid. Lieke en Lisette hebben zijn wonden behandeld en verbonden.
Donderdagochtend hebben we eerst stage beoordeling gehad met Anthony. Erna ben ik house visits gaan doen Onderweg kwamen we drie jongens met een fiets tegen. Eentje zat er raar op. Ik vroeg aan Jingo wat er aan de hand was. Hij stopte om het te vragen. De jongen op de fiets haalden zijn handen voor zijn gezicht weg. Hij had een ongeluk gehad met de fiets. Overal zat bloed. Het kwam uit zijn neus, mond en schaafwonden. Achter ons reed Augustien. Die schrok zich rot. Het bleek zijn zoon te zijn. Jingo heeft de jongen naar het ziekenhuis gebracht. Augustien bleef bij ons, omdat hij vond dat hij ons veilig weg moest brengen zoals afgesproken. Wij zeiden dat hij kon gaan en dat we gingen lopen. De house visits gingen goed. Weinig bijzonderheden.
In de middag regende het weer dus bleven we thuis. Op een gegeven moment komt Rose mij halen. Ze zegt dat er een vrouw in de keuken zit die om hulp vraagt. Ze heeft haar tweeling van twee weken oud bij zich. Haar man heeft haar en haar 3 andere kinderen verlaten tijdens de zwangerschap. Ze woont nu bij haar stiefmoeder met 5 kinderen. Er is weinig eten. De tweeling is ondervoed, want zij krijgt zelf geen voeding binnen. Hierdoor produceert ze geen melk. Wanneer iemand een tweeling krijgt is dat erg bijzonder in Uganda. De moeder heet dan Nalongo. DE tweeling heet Babirye en Kato. Hierdoor weet iedereen dat je één van een tweeling bent.
Anthony is er niet dus we kunnen haar niet helpen. Ze moet weer 1.5 uur terug naar huis lopen. Volgende week gaan we haar thuis bezoeken en de boel inventariseren.
Vrijdagochtend is iedereen op excursie gegaan. Ik bleef alleen achter. Ik rijd met Anthony mee naar de school waar hij nu tot directeur is benoemd. Het is één uur rijden en in een andere community. Bij de school aangekomen is het speeluur. Alle kinderen drommen om de auto. De meesten hebben nog nooit een Mzungu gezien. Iedereen wilden me aanraken. Na de pauze vroeg Anthony of ik alle klassen wilden langsgaan om de Mzungu te laten zien. Ook moest ik praten, zodat ze de Mzungu stem konden horen. Ik voelde mij een echte kermisattractie.
In deze community is de schooluitval erg hoog. Ik moest mijzelf voorstellen en speechen over hoe belangrijk het is om naar school te gaan en een opleiding te volgen. Zelfs ik volg nog een opleiding op mijn 23ste. De kinderen waren erg onder de indruk. De invloed van een Mzungu is hier erg groot. Ze zien je echt als iets bijzonders. Ik hoop dat mijn speech ertoe zal bijdragen dat er meer kinderen zijn die hun school afmaken. Anthony en de leraren zijn ervan overtuigd dat het invloed heeft.
Toen ik bij de allerkleinsten langs kwam zeiden ze “good morning sir”. Ik moest heel hard lachen. Ze dachten dat ik een man was, omdat ik een broek droeg i.p.v. Een rok. In de laatste klas mochten ze ook vragen aan mij stellen. De eerste vraag was waar ik vandaan kwam. De tweede vraag was “Wat is transport”. Heel de klas lag in een deuk. Dit was iets wat ze net hadden geleerd.
Elke klas waarin ik binnen kwam werd er hard voor me geklapt. Ik werd als een ware koningin ontvangen. Ze keken vol ontzag naar me. Eindelijk weer iets leuks mee gemaakt deze week.
In de middag ben ik na de lunch alleen naar Masaka gegaan. Hier heb ik drie andere Nederlanders ontmoet. Ik ben met hen gaan BBQen in Frikandelle.
Vanmorgen heb ik lekker liggen zonnen. In de middag ging ik alleen naar Masaka. Wat een ramp. Na 10 minuten nam de eerste boda me mee. Na 100 meter moest ik afstappen wegens politiecontrole. Ik moest hem 1000 schilling betalen en weg was hij. Hij wist het en heeft me dus opgelicht. Ik liep door de controle. Daar stonden andere boda’s klaar. Ik nam er één. Deze lichtte mij ook weer op. Ik mocht wel mee, maar dan werd ik geplet tussen nog twee andere Ugandese mannen. Dit heb ik geweigerd. Uiteindelijk mocht ik voor veel te veel geld alleen mee.
Komende week is mijn laatste week. Ik ben benieuwd wat dit gaat brengen. Hopelijk kunnen we nog een aantal mensen helpen. Ik heb er zin in.
Heel veel liefs,
Joy