(origineel bericht op be-more.nl)
’ when you let your own light shine,
you unconsciously give others the permission to do the same’. Prachtige wijze woorden van Nelson Mandela, die zeker gelden voor alles wat wij hier mogen meemaken.
Afgelopen week weer een volle leuke week gehad! Dinsdag weer een dag in het ziekenhuis doorgebracht waar we gestart zijn op de afdeling psychologie. We werden ontvangen door de klinisch psychologe van het ziekenhuis die we het hemd van het lijf mochten vragen over hoe de psychologie hier werkt/gaat/etc. Het was super leuk om met haar te praten en de overeenkomsten maar ook de verschillen tussen Nederland en Zuid-Afrika te ontdekken in het werk van een psycholoog. Goed om te merken was dat het werk en de ideeen zeer overeenkomen en er met veel dezelfde test/materialen/behandelingen/dsm classificaties gewerkt wordt, aan het eind hebben we alle materialen in de testkast mogen bekijken, helemaal leuk 
In de middag het eerste sponsorgeld uitgegeven. Donderdag is de verjaardag van Nelson Mandela, die ze hier bij zijn bijnaam Madiba noemen. De gewoonte is hier dat iedereen op de verjaardag van Mandela, zoals Mandela zelf graag wil, iets goed doet voor de community. Nu is het donderdag altijd soupkitchen op het centre, waar er gratis soep uitgedeeld wordt aan arme mensen, dus een goede gelegenheid om van deze soupkitchen wat speciaals te maken. Ik ben met Candy, een van de aunties die verantwoordelijk is voor de soup kitchen, boodschappen wezen doen. Candy was helemaal opgetogen als een kind in een snoepwinkel nu ze allemaal verse, gezonde en vullende ingredienten kon uitzoeken voor haar soep. We hebben zoveel gekocht dat er genoeg soep gemaakt kan worden voor twee weken, wat zeker geen overbodige luxe is nu de mensen het hier koud hebben (jaaaa… het is hier winter en hoewel wij het best lekker vinden zo met 20 graden en een zonnetje, dragen de mensen hier dikke winterjassen en mutsen enzo…). Verder hebben we allerlei bakspullen gekocht, Candy staat namelijk bekend om haar heerlijke taarten/muffins, dus ter ere van Madiba zijn verjaardag krijgen alle mensen overheerlijke taart a la Candy als extraatje.
woensdag was de volunteersdag van be more, waarin we met alle vrijwilligers die deze maand in/rond Durban bij projecten ’ werken’ alle projecten van elkaar bezocht hebben bijvoorbeeld weeshuizen (waaronder MOP), rehab centre voor straatjongens en Bobbie Bear, een project dat zich inzet voor kinderen die te maken hebben met verkrachting. Wellicht kennen jullie deze organisatie van de documentaire Rough Aunties (al een aantal keer op ned 1,2, of 3 geweest). Op Bobbie Bear hebben we een prachtige, heftige, emotionele presentatie gehad waarin we uitleg hebben gehad over het werk van Bobbie Bear. Onder andere over de werking van de Beer, waar kinderen met stift en pleisters kunnen aangeven wat hen is aangedaan en de inhoud van een rape-bag (met wat te eten en te doen voor het kind, maar ook schoon ondergoed en maandverband voor als het kind bloed). Kippenvel en een brok in mijn keel bij het horen van alle verhalen. Zo werken ze op dit moment aan een case waar een directeur van een basisschool tientallen kinderen van zijn eigen school verkracht heeft, ongelovelijk dat een man die je als kind zou moeten kunnen vertrouwen zo’n misbruik maakt van zijn macht.
Donderdag was Madiba Day, de verjaardag van Nelson Mandela. Madiba, zoals de bijnaam van Nelson is en hoe iedereen hem hier noemt, wil dat zijn verjaardag geen public holiday dag is, maar dat iedereen die dag wat goeds doet voor de community voor 67 minuten (omdat hij 67 jaar was toen hij uit de gevangenis kwam). De ochtend heb ik meegelopen met Angels of Mercy, een project waar we eerder al het tienermoederprogramma meegedraaid hebben. Deze donderdag ben ik meegeweest naar het ziekenhuis waar we pasgeborenen en hun moeders hebben bezocht om hen een goodie-bag te geven met allerlei spulletjes voor de moeder en de kleine (waaronder kleertjes etc, hangt namelijk af van donaties wat er precies binnenkomt). Super leuk om langs als die kleine baby’tjes (waarvan sommigen nog geen dag oud) te gaan en met hun moeders te kletsen. Ze waren zeer dankbaar voor de spulletjes en de aandacht. Doel van Angels of Mercy is om deze vrouwen op weg te helpen, niet alleen met spulletjes, maar met name door hen te vertellen wat Angels of Mercy doet, namelijk dat zij gratis counseling bieden voor als je het lastig hebt, graag met iemand wil praten of vragen heb, met als uiteindelijk doel het aantal weggeven /achtegelaten/in de steek gelaten kinderen te doen afnemen. Een mooi initiatief wat, volgens de directrice (ook vrijwilligster) met wie wij meeliepen, zijn vruchten afwerpt. Zo had er bijvoorbeeld vorige week een tienervader opgebeld dat hun kindje maar bleef en hij en zijn vriendin helemaal uitgeput waren en niet meer wisten wat ze moesten doen. Na de kraamafdeling zijn we ook naar de afdeling gegaan waar alle vrouwen lagen te wachten op hun bevalling of keizersnee, ook met hen gepraat en hier en daar wat uitleg gegeven over wat hen te wachten staat. Hartverscheurend om te zien was dat er op dezelfde kamer (in het ziekenhuis lig je hier op grote zalen, vaak zonder gordijn er tussen) ook een vrouw lag die net haar kindje was verloren. Huilend ligt zij tussen allermaal vrouwen met dikke buiken die uitkijken naar hun bevalling, haar verlies te verwerken.
Afgelopen weekend op safari geweest en dat was echt een avontuur! Na een nachtje in een backpackers dicht bij het safari park zijn we op zaterdagochtend al om 6 uur in de ochtend vertrokken omdat we zo de grootste kans hadden om kat-achtigen te zien. We zijn op pad gegaan met twee gidsen die beiden jarenlang in het park gewoond hebben, dus zij konden ons zoveel over alle dieren vertellen en zijn onwijs goed in het spotten van de dieren, helemaal tof! De safari is echt een bijzondere ervaring, om van die enorme dieren van zo dichtbij te kunnen zien in het wild, echt prachtig. We hebben een hoop mooie dieren gezien, zoals giraffen, zebra’s, krokodillen, allerlei herten/impala’s, apen, wilze zwijnen en vogels. De gidsen waren helemaal enthousiast toen we twee wilde honden op maar een paar meter afstand van de bus onder een boom zagen liggen, deze dieren blijken het aller moeilijkst te stoppen van alle dieren. Ook bij het zien van de nijlpaarden vertelden de gidsen dat we veel geluk hadden, aangezien nijlpaaden zeer snel verbranden door de zon, zijn ze eigenlijk alleen 's nachts actief. Van de Big 5 (die zo genoemd worden omdat dit de vijf meest moeilijk en gevaarlijkste dieren zijn om te voet op te gaan jagen) hebben we neushoorns, olifanten en buffels gezien. Helaas geen luipaarden en leeuwen dit keer. Zaterdagavond sliepen we in het Safaripark zelf in grote tenten. Er staat een elektrische lijn om het park heen gespannen om olifanten tegen te houden, maar alle anderen dieren kunnen gewoon bij de tenten komen. Hoewel het prima veilig is (zolang je geen nachtelijke expedities gaat ondernemen) hadden wij wel even bij de gidsen survivaltips gevraagd wat we zouden moeten doen als we bepaalde dieren tegen zouden komen, bv bij een leeuw moet je atlijd dominant zijn dus keihard geluid gaan maken, bij een luipaard moet je hem negeren dan zal hij jou ook negeren omdat we geen voedsel voor hem zijn en hij ons alleen zou aanvallen als hij zich bedreigd voelt en bij een buffel meteen achter of in een boom gaan zitten zodat hij met zijn hoorns niet bij je kan. In de avond hadden we een braai (zuidafrikaanse bbq) in het park waarbij wilde zwijnen het huisje (waar de gidsen sliepen) probeerden binnen te dringen om ons vlees te krijgen en uiteindelijk de bbq omgegooid hebben, helemaal grappig om onze gids heen een weer te zien rennen tussen de bbq in de tuin en het huisje om ons van vlees te voorzien. Na het eten hadden de gidsen wat speciaals voor ons, we zijn met zijn allen op de veranda gaan zitten waarbij het overgebleven vlees op 2 a 3 meter afstand werg gelegd. Na een aantal minuten kwamen er vanuit de bosjes een aantal hyena’s op ons afgelopen om het vlees te pakken. Echt bijzonder en spannend tegelijk, wat een enge, lelijke beesten met hun lichtgevens ogen. De gidsen vertelden dat hyena’s de sterkste tanden/beet hebben van alle dieren en als zij langere achterpoten hadden gehad (de achterpoten zijn een stuk korter dan hun voorpoten dus kunnen ze niet hard rennen) en ze hard hadden kunnen rennen, dat zij dan de meest gevaarlijke dieren van de wereld zouden zijn geweest. De hyena’s kwamen met hun staart tussen hun poten het vlees meenemen, duidelijk bang voor mensen. De survivaltip voor hyena’s is dan ook als hij je aan wil vallen om je lang te maken (bv door op te staan uit je stoel) aangezien hyena’s alleen dingen aanvallen die kleiner zijn dan zij. Nou je kan je wel voorstellen dat we na het zien van al deze hongerige wilde dieren er niet heel gerust op waren om in een tent te gaan slapen, maar aangezien het ook echt een ervaring is die je niet wilt missen, hebben we het heel dapper toch gedaan (en eigenlijk voelde ik me eenmaal in de tent toch echt wel een soort van veilig en beschermt). De hele nacht hebben we dierengeluiden gehoord waaronder gehuil van hyena’s, geblaf van wilde honden en het rennen van iets langs de tent. Het meeste geluid kwam van dieren die bezig waren met de bomen, door takken er af te breken en blaadjes te eten. De volgende ochtend bleek dat er olifanten op nog geen 10 meter van onze tent blaadjes hadden staatn oppeuzelen (de gidsen waren 's nachts gaan kijken). Gelukkig waren ze goedgehumeurd 
want er bestaat geen survivaltip voor bij een boze olifant (je kan zien dat hij boos is als hij gaat stampen op de grond, met zijn oren flapperen en trompet geluiden maken), want een boze olifant zal je altijd aanvallen en alles doen om je te pakken te krijgen… (bv ook de boom ombeuken waar je in bent geklommen)
Maandag weer een nieuwe week, helaas de laatste al weer, de tijd vliegt hier echt! Maandag de dag begonnen met het uitdelen van zelfgebakken muffins als bedankje aan alle mensen/projecten/organisaties waar wij de afgelopen weken hebben mogen kijken/meelopen etc, helemaal leuk om te doen en een fijne manier om mensen te bedanken voor hun enorme vriendelijkheid en openheid. Erg bijzonder hoe hartelijk wij overal met open armen zijn ontvangen en zoveel hebben mogen zien en meemaken! Zijn ook nog even op de psychiatrische opname afdeling geweest waar we gehoord hebben hoe het met de patienten, die we vorige week gesproken hebben, nu gaat. Gelukkig gaat het met de meesten een stuk beter en mogen er een aantal deze week naar huis. Ook is er een nieuwe opname binnengekomen van een man die enkel kan/wil eten wanneer hij op zijn buik ligt… Verder vandaag bij een case mogen zijn van een vrouw die raad kwam vragen over wat te doen nu haar broer zijn vriendin in elkaar slaat waar de kinderen bijzijn en nu zij er wat van gezegd heeft, hij ook haar mishandeld heeft. Heftig om te zien hoe slecht deze vrouw kon lopen en opstaan door de pijn van de mishandeling, ze vertelde dat hij haar hele heup, rug en been onder de blauwe plekken en schrammen zit. Het doet zo’n pijn dat zij haar moeder, die zij verzorgd, niet heeft kunnen wassen aangezien ze niet voorover kan buigen. De vrouw is doorverwezen naar de politie die de man zijn gaan oppakken. De vrouw maakt zich vooral erg veel zorgen over de kinderen van haar broer die volgens haar zeer angstig en getraumatiseerd zijn. Met de vrouw afgesproken dat zij de kinderen mogen brengt zodat wij met ze kunnen praten, ben benieuwd of ze gaan komen en hoe dat gaat zijn… Helaas is deze week de laatste week ingegaan. We zullen deze week veel op het project zelf zijn (aangezien we vorige week juist veel op pad waren) en zullen op woensdag deel nemen aan een praat/lotgenoten groep voor mensen met hiv/aids, ben daar heel benieuwd naar!
Trouwens, toen we vanmorgen op het project aankwamen waren alle aunties in rep en roer want de grote pannen van de soup kitchen waren gestolen. Gelukkig wist een van de aunties wie het gedaan had (aangezien zij de dief met de pannen over straat had zien lopen), dus zijn de aunties er zelf op af gegaan en hebben de man afgeleverd op het politie bureau. Toen hij eenmaal in de cel zat zijn de aunties, ondanks dat zij zeer verontwaardigd waren dat deze man van hen gestolen had terwijl zij zoveel voor hem en de community hebben gedaan, hem brood gaan brengen in de cel zodat hij wat te eten heeft. Dat vind ik echt een bijzonder gebaar…!
liefs uit afrika