Dat kan ik me heel goed voorstellen Baco. Soms ben je blij dat ze weer gaan denk ik zo? Acht het leven in de tropen kan natuurlijk niet altijd mooi zijn he hahaha (geintje hoor)
Ik begrijp de reactie van sommigen hier niet goed. In de eerste plaats gaat dit verhaal over het meenemen van reis gidsen. Hierop reageer ik met MIJN ervaring van de LP.
Hieruit wordt opgemaakt dat IK Kao San Rd niets vind?
Om deze discussie (welke elke keer weer ontstaat bij welke vraag dan ook over Thailand) wat door te gaan:
Wat kan het een lezer van fora als dit schelen hoeveel x een individu “al” ergens is geweest?
Heerlijk ook opmerkingen zoals “het noorden heeft voor mij geen geheimen meer”.
Las eens op Hyves een dame die een vraag stelde over waarheen nu want ze was AL 3 weken “in het zuiden” van Thailand geweest en dat had ze DUS AL GEDAAN.
Vragen over “de eilanden”.
Met een Mac Book in de hand? Je hebt vakantie, wat doe je met zo’n ding hier? (evenals de drommen die hun duur verdiende vakantie weggooien door de hele dag het thuisfront vervelen met berichten via hun Iphone of gelijkwaardig (zal uiteraard in de ogen van deze gadget bezitters niet bestaan).
Bestaat er zoiets als een LP locatie? Mijns inziens wel locaties welke door de “bijbel” volgers bezocht worden omdat dit “must sees” zijn en je zeker niet thuis kan komen zonder er OOK geweest te zijn.
Dit alles is uiteraard aan het individu (als je in zo’n geval nog van individualisme mag/kan spreken).
Lp’s zijn per definitie al “oud” wanneer je ze nieuw in de winkel koopt.
Daarnaast staat, wanneer ik het me goed herinner, in elke LP dat goede plekken/plaatsen/acco’s enz. slecht(er) kunnen worden en dat slechte zaken verdwijnen.
Het ligt uiteraard ook een beetje in de trend van “goede” reisgidsen dat vele mensen deze gaan gebruiken en dan (mits gebruikt als richtlijn) vervallen in een bestemmingsplan.
Er is hier ook een opmerking de LP te adviseren aan beginnende reizigers/rugzak toeristen wat naar mijn bescheiden mening juist een fout advies zou kunnen zijn.
Door zo’n boekje op je eerste reis als “heilig” te bestempelen zal je daarna heel moeilijk het genot van het reizen je eigen kunnen maken.
Ik zit idd in Luang Prabang op het moment en hoor uiteraard de gesprekken van de hordes LP followers. Dat bijna zonder uitzondering de gesprekken (wanneer er al een gesprek is en niet de hele bubs druk is met het thuisfront “op de hoogte” te houden op hun Iphones of MacBooks (of minderwaardige lap-tops)) gaan over waar ze vandaan komen en naartoe gaan.
Het zal weinige verbazen dat al deze bestemmingen dezelfde zijn als die van de gesprekspartners.
Helemaal niets mis mee maar dit is waarom ik eerder schreef dat IK de LP (toevallig op Kao San Rd) in de prullenbak mikte. Verder niets.
Ik heb onlangs de reisgids Thailand van Capitool gekocht. Lijkt mij een prima gids.
Wai
Is idd een leuke reisgids met veel achtergrondinformatie…
Ieder moet het gewoon voor zich zelf weten. Een uitgekauwde rondreis of enkel een ticket en maar zien waar je terecht komt!
Ik ben zelf LP gek. Maar ben geen volger;) T is echt niet dat ik vind dat wat er in en LP staat aan mij bestemd is. Maar vind het zeker handig! Neem nou die kaartjes die erin staan. Handig toch? Restaurants zoek ik daar ook niet in op, kom genoeg tegen. Idem met hotels. Waarom een LP hotel? Omdat het toevallig in de gids staat. Nu heb ik een guest house op het oog, en laat die nou toevallig in de LP staan. Maar heb m niet uit de LP geplukt maar op aanraden van een kennis die op die plek woont. Later zag ik pas dat die in de LP stond. Mijn eerste reactie was, ojee, massaal. Maar hé kan mij het schelen! Lijkt mij leuk!
Over het land kennen. Ik woon al 31 jaar in NL, en ik kan zeggen dat ik niet alles ken! Haha! Dat gaat gewoon niet, dat is onmogelijk! Maar je kan wel ergens veel van af weten. Dus als er word geschreven, “geen geheimen meer” dan vat ik dat op als, ik ken het heel goed, ben er mee bekent en kan goed advies geven en niet als, ik ken ieder hoekje en gaatje. Omdat dat simpel weg niet kan. Ik ken ieder hoekje en gaatje van mijn straat, maar zeker niet van mijn wijk! Om maar even wat te noemen.
Ik ben gek op een eiland, ik ken het eiland goed, heel goed zelfs. Maar ken niet alle hoekjes en gaatjes. Maar als mensen me wat vragen dan weet ik 9 van de 10x wel het antwoord! Hiermee wil ik zeggen dat je niet alles te letterlijk moet nemen wat je leest. Zelfs in het spoorboekje staan “leugens” 
het schijnt zelfs zo te zijn dat er in de prive en de story ook leugens staanlol2
Joh? Echt waar? Voel ik me mooi bedonderd, ben al jaren trouwe lezer! Ga gelijk mijn abo opzeggen!lol2
Ik neem geen reisgids mee naar Thailand. De plaatsen die ik tot nu toe bezocht heb zijn Bangkok, Phuket en Chiang Mai en deze plekken zijn met het vliegtuig bereikbaar. Ook de hotels boek ik meestal van te voren zodat ik geen reisgids nodig heb om mijn weg te vinden in dit land.
Eenmaal ter plekke lees ik wel folders, flyers en natuurlijk het internet als ik iets wil weten wat er in de omgeving te zien is. Ik lees wel boeken thuis, eerst was het vaak de LP die ik ook mee nam op reis en later werden het boeken van vooral Capitool.
Frank
Ik sluit me min of meer aan bij Cxxis. Een tiental jaren geleden ben ik op reis geweest naar Bolivia met een LP en heb er ontdekt dat je dan in een “mainstream” van “off-the-beaten-track” backpackers terecht komt. Een soort alternatief “individueel” massatoerisme. Bovendien is de LP vooral geschreven door en voor een Angelsaksisch (Amerikaans) publiek.
Vorig jaar huurde ik een tuffer in Thailand en begon met de Mae Hong Son-rit te volgen, telkens er een leuk zijweggetje kwam verliet ik de weg, met als gevolg dat ik in het holst van de nacht ergens moest aankloppen om te kunnen overnachten. Da’s lachen. In de steden (Chiang Mai, Mae Hong Son en Bangkok) sprak ik gewoon wat diensters aan in cafés en er waren er enkele best bereid me een dagje rond te leiden, als volleerde gidsen.
Ik had wel een Nelles Gids, een Domenicus en een Marco Polo’tje als back-up bij me. Maar behalve mijn eigen aantekeningen zijn ze niet uit m’n tas gekomen.
Sorry hoor, geen LP-fan hier…
Nog even dit, een andere, alternatievere Thailand gids (vooral Bangkok nightlife) is de roman/thriller “Private Dancer” van Stephen Leather, published by MonsoonBooks. In het Engels geschreven maar dat kan voor de gemiddelde LP-lezer geen punt zijn…
Veel leesplezier
hier kun je een vroege versie vh boek gratis downloaden, onder aan de pagina staat de link
LP is australisch.
is ook niet specifiek op amerikanen gericht want die reizen niet zoveel buiten amerika.
Hmm, dan zat ik er met m’n “Angelsaksisch” toch niet zó ver naast. Hoedanook, zowel Amerikanen als Australiërs zijn net iets kapitaalkrachtiger als de meeste Europeanen.
Let wel, LP zijn echt degelijke gidsen, maar ze worden door een te grote meute als bijbel verafgood. Een vermelding in een LP-gids is voor veel guesthouses zoals een Michelinster, de rest laat zich raden…
Ik heb voor de Lp gekozen, niet dat ik hem altijd gebruik om een acomedatie te zoeken maar wel kijk hoe kom ik ergens en hoe kom ik er weer weg daar vinden wij hem handig voor.
Ik heb niet gestemd; gewoon om het feit dat ik wel zie, waar ik uit kom… toch zou ik dat beroemde zwarte boekje van Georges wel eens in willen zien?
Mazzel,
Joe
Het zwart boekje bestaat echt Joe!!
Staan aantekeningen in van alle jaren dat ik naar Thailand ben geweest.
namen van vrouwen,escape routes,hotels,richtingen openbaar vervoer,belangrijke adressen, telefoonummers en etc…!lol2lol2
De ultieme Thailand-gids
"Georges’ Black Books Edition L.O.S."lol2lol2
Spijtig genoeg staan er ook nare dingen in mijn “zwart boekje”!Maar wie weet fisherking,misschien dat ik het later zal laten publiceren met alle dingen die ik gedurende 30jaar ben tegengekomen tijdens mijn trips door Thailand!lol2
ook de nare dingen moeten worden verteld george thailand is niet alleen roze geur en maneschijn.