Hallo!
Ik zal me eerst even voorstellen: ik ben 37 jaar en woon al 4,5 jaar samen met mijn turkse vriend in Nederland. Samen hebben we een rottweiler genaamd Dost en een poezebeest Pebbles.
Mijn vriend en ik hebben allebei een baan en we hebben het hartstikke goed hier.
Nu merk ik echter dat de heimwee naar Turkije bij mijn vriend steeds meer toeslaat. We zijn net terug van familiebezoek, wat deze gevoelens nog wel zal versterken, maar hij heeft eigenlijk al aangegeven terug te willen.
Op zich sta ik niet negatief tegenover emigreren, maar ik vind het ook hartstikke eng allemaal! Hij komt zelf uit Karadeniz (zwarte zee) en wil het liefst naar zijn geboorteplaats terug, maar dat zie ik dus echt helemaal niet zitten; er zijn daar namelijk geen toeristen en nauwelijks mogelijkheden voor mij om te werken. Nu kan mijn vriend een goede baan krijgen vlakbij Marmaris en dat trekt me veel meer, maar dan zou hij 7 maanden in Marmaris willen wonen en de andere 5 maanden in zijn geboortestad.
Voor mij klinkt het allemaal heel onwezenlijk en ik ben dus eigenlijk op zoek naar meiden die deze stap wel gezet hebben! Ik zou graag willen weten wat er allemaal op je af komt, zowel emotioneel als qua werk en levensstijl! Bovendien zou het leuk zijn als ik hier vast wat contacten kan op doen, voor het geval ons plan wel wordt doorgezet…
Ik hoop hier een heleboel leuke, leerzame contacten op te doen!
p.s. sorry als ik mijn bericht verkeerd geplaatst heb of als het te lang is!
Ik zie het probleem niet!
Mijn man is ook van Karadeniz, Trabzon, Yomra, weliswaar opgegroeid in İstanbul maar je kan het slechter treffen denk ik!
En waarom moet je toeristen zien?
Het Karadeniz gebied is een ruimdenkend volk omdat ze zelf ook van vanalles en nogwat afstammen, ze zijn netter met opruimen en straten schoonhouden dan in de rest van Turkije, actiever, vindingrijker (sommige bevolkingsgroepen hier staan erom bekend dat ze op het ´makkelijke´geld uit zijn, dat heb ik van iemand van Karadeniz nog nooit gehoord)
En 7 mnd marmaris en 5 mnd Noorden is ook leuk.
In de zomer kan hij waarschijnlijk genoeg verdienen om de winter door te komen en jij kan ook wat gaan doen in Marmaris en denk ik ook wel in het Noorden. Heeft de familie geen zaken en of plantages in het 1 of het ander?
Ik weet niet uit wat voor branche je zelf komt maar heb je er aan gedacht om bv ´wandelvakanties´ naar Zwarte Zee te organiseren vanuit Ned.
Dat is momenteel heel populair aan het worden in dat gebied.
Je kan makkelijk zelf bedrijfje opzetten, kan in principe met pc vanuit huis, ook ander soort werk. Hazelnoot olie is errug gezond en lekker, maar in ned niet bekent…Hangt allemaal beetje af in welke branche ook je schoonfamilie zit.
Kruiwagentje is wel handig hier.
Ik woon al 10 jaar in turkije, heb een Hollands Restaurant met Engelse klanten :beef: in Side en het bevalt me prima, beetje last van de crisis, maar ach dat hebben ze overal, ook in Nederland.
Dank je wel voor je reactie!
Er is ook geen probleem, ik ben me alleen aan het oriënteren. Ik ken het gebied waar mijn vriend vandaan komt en het is één van de prachtigste plekken in Turkije! Inderdaad enorm schoon en de mensen zijn heel vriendelijk. Alleen…ik kan daar niet werken en wonen zoals ik dat graag zou willen. Ik moet natuurlijk mijn leven hier opgeven en ik ben altijd heel zelfstandig geweest: eigen vriendenkring, eigen werk enz enz. Als we in Eregli zouden gaan wonen kan dat niet meer, want dat is not done als ik met vriendinnen in een kroegie een wijntje ga doen ofzo. Daarom wil ik ook graag een beetje in de buurt van een toeristengebied wonen, zodat ik wat makkelijker kan werken en wat makkelijker een eigen leven kan opbouwen. Daarnaast kan ik het werk wat ik nu in Nederland doe, nooit in Turkije doen, dus ik geef nogal wat op. Ik werk in een TBS kliniek en ik heb het enorm naar mijn zin in dat werk en ben ook geen type om thuis te zitten. Een werkvergunning, of werk uberhaupt, is in Eregli erg lastig voor een buitenlandse vrouw, vandaar dat ik wat aan het rondvragen ben!
Ik ben ook blij met je reactie, want dan weet ik hoe mensen zich voelen en leven in Turkije, waar ik overigens helemaal gek van ben hoor, van het land! Leuk dat je je draai helemaal gevonden hebt daar!! Wel balen van de crisis, maar Turkije is zo’n onweerstaanbaar land, daar blijven de toeristen toch wel komen!
Ik vind je vraag heel zinnig en dat je niet over 1 nacht ijs gaat. Toevallig woont Sideli wel in een heel erg leuk stukje Turkije, met erg veel import uit Duitsland en Nederland. Side is heerlijk toeven. Maar vlak bij Marmaris ook! Icmeler? Maakt niet uit. Marmaris is prachtig. Eigenlijk langs alle kustplaatsen kun je als buitenlander goed werken en leven. Misschien moet je eens kijken op de site van Barbara Duiven, of contact met haar zoeken. Zij woont in Kappadocië. Ik ben lange tijd jaloers geweest op mijn vriendinnen die een weg hebben weten te vinden om voor altijd in Turkije te kunnen blijven wonen. Het leven is hier zoveel gemakkelijker en aangenamer. Hier zit ik in een wijk in Antalya waar ik de mensen wel erg conservatief vindt en dan kom je er als buitenlander maar moeilijk tussen. Mijn dochter heeft in Dalyan gewoond, maar mocht zich niet in korte rok buiten vertonen. Het is anders als je daar als toerist komt, zoals op zoveel plaatsen. Zo gauw je als een lokal wordt bekeken, al ben je een buitenlander, maar je woont er, dan worden de regels anders. Vrouwen bekijken je vaak vreemd, omdat je vrijer bent in je omgang naar anderen, zoals ik bijv. lees dat je graag een cafeetje pakt, wijntje drinkt, in badplaatsen zal er niet vreemd van opgekeken worden. Ik denk iets anders als
Sideli. Ik denk dat het wonen bij de zwarte zee, al is de natuur adembenemend schoon en verslavend, het dagelijkse leven voor een vrije nederlandse meid wel moeilijk kan zijn.
En dan zitten we nu ook nog met de verkiezingen die z’n weerslag zal hebben op Turkije. Immers de weg voor Erdogan is nu vrij om opnieuw van Turkije een islamitissche staat te maken! ( moet jij of je kind straks verplicht een hoofddoekje op?) Ik wil het niet te zwart schilderen, maar zou het goed onderzoeken voor je je koffers pakt. Een van mijn vriendinnen in Antalya woont hier zo’n 18 jaar nu, heeft altijd haar flat in Amsterdam aangehouden. Ook een idee voor jou misschien, niet gelijk al je schepen achter je te verbranden! Ik wens je heel veel succes en als je hiernaar toe komt, geniet dan vooral van al het moois!
Ik vind ook interessant om verhaal van iemand te lezen. Want ik heb namelijk Turks vriend, die werkt op dit moment in Marmaris (daar ben ik niet zo blij mee). Nog 7 weken en dan gaat hij terug naar zijn familie in Hatay?Antakya. Ik moet eerlijk zijn dat ik voel me fijner in Hatay dan in Marmaris. Veel vriendelijker en socialer dan in Marmaris, vind ik:). Ik ben ook goed na te denken hoe is om daar te leven. Mijn vriend zei dat wel moeilijk om onze leven onderhouden wanneer we daar wonen, is dat zo?? Hij is wel van plan om eigen zaak beginnen, ik ook. Kunnen jullie advies voor mij??? Dat hoor ik graag:)
Het lijkt misschien wel makkelijk praten omdat ik in Side woon waar veel buitenlanders zijn.
Ik heb echter geen contacten met buitenlanders, werkelijk met geen 1.
Ondanks dat ik een horeca zaak heb met 99 procent buitenlandse klanten
Al mijn kennissen en vrienden zijn Turks.
Ik woon in een dorp waar ik mij qua kleding aanpas (vinden jullie misschien gek maar is wel zo makkelijk als je met hond(en) door de velden loopt en vrouwen helpt brood bakken en in de tuin werken of mee op sjouw gaat paddestoelen zoeken).
Stappen met vrouwen heb ik geen behoefte aan (komt misschien doordat werk horeca is), dat is idd moeilijker als je die behoefte wel hebt.
Ik klets heel wat af met ze, met dorpsvrouwen over eten en de cultuur, ik heb ook een vriendin die heel actief is in de politiek en daar heb ik op heel ander vlak contact mee. Mijn schoonzussen zijn lerares en laborant, wonen in de grote stad, die denken alleen maar aan de laatste spelletjes op Facebook en waar gaan we nu weer eens heen op wintersport. Daar heb ik weer wat minder mee…
Ik wordt niet buitengesloten omdat ik buitenlander ben, ze vragen me altijd in het begin het hemd van het lijf.
Ook hier heerst een vooroordeel tegen buitenlandse vrouwen, het nadeel van de toeristische gebieden is dan weer dat je gelijk stempel op je voorhoofd krijgt als je hier alleen woont of met Turkse man. (ook dat is niet leuk)
En jammer genoeg houden veel vrouwen die hier op vakantie komen dit vooroordeel levendig. In nettere wijken vragen potentiele huizbazen eerst naar een trouwboekje voordat ze hun huis aan je verhuren.
Dusss, als je een leven hebt in Nederland wat je eigenlijk helemaal niet op wilt geven, raad ik het af om hier naar toe komen want dan is het echt niet leuk.
Als je hier woont moet je van het Europese leven heel veel laten.
Ja Sideli, kan dat helemaal met je eens zijn. Dat is nog eens uit het leven gegrepen. Je moet je hier ook aan willen passen, zonder je autonomie te verliezen. Als je je eigen grenzen overschrijdt wordt je niet gelukkig. Mijn vriendinnen zijn ook turks, of ver-turkst, haha, en daar haal ik heel veel vriendschap en voldoening uit. Niet zij specifiek, maar de eerste vraag die door iedereen gesteld wordt hier, is : "ben je getrouwd? Waar is je man?"Niet alleen waar je woont, maar in de dolmus, op straat en op je werk. Crisis! Soms moet je wel echt sterk in je schoenen staan! De leukste vrouwen in Turkije vind ik toch de vrouwen die een leuke baan hebben, op een bank, ziekenhuis, of reisagentschap; of de buitenlandse vrouw die hier woont doordat ze met een turkse man is getrouwd. Of de turkse vrouw met 2 nationaliteiten. Nederlands/Turks. De traditionele turkse vrouw in de wijde bloemetjesbroek kán heel lief zijn ( ken dr echt een paar! In Titreyengöl bijvoorbeeld zit een schátje!), maar vaak vind ik ze achterdochtig. Smallminded. Daar kunnen ze niks aan doen, het is hun wereld en wij vormen een bedreiging tegen die wereld. Daar moeten we echt rekening mee houden.
Eerst proefdraaien en mogelijkheden in Nederland openhouden. Proefdraaien het beste in de winter dan is het leven namelijk overal heel anders , zelfs in de vakantieoorden. Ook alleen doen als je echt wil , als je twijfelt kan je het beter laten.
Wat betreft de politieke situatie, wij weten natuurlijk niet zeker wat de regering Erdogan zal doen maar de coupes van het leger zo`n 25 jaar geleden waren ook geen pretje. Op iedere straathoek een militair met geweer en een avondklok is ook niet alles.
Als je in Nederland een gesetteld leven , goede baan ed hebt kan je niet ´proefdraaien´ denk ik.
Mocht het niet bevallen in Tr dan kan je niet na een jaar bijvoorbeeld zo maar weer even een baan en evt een huis vinden.
En als je eea aan wilt houden in Nederland dan moet je wel financieel sterk staan.
Ook in Europa zitten ze niet op werknemers te wachten die voor het avontuur hun baan hebben opgegeven en daarna weer terug komen, je bent dan in de 40, ook niet de meest gewilde categorie…
Ik heb 21 jaar dezelfde werknemer gehad ( goede baan, goed betaald) en kon 1 jaar een sabatical year opnemen. Onbetaald verlof! Heb ik dankbaar gebruik van gemaakt.
Je moet een beetje avontuur niet schuwen, want je geeft je zekerheden wel op.
Toch geloof ik, dat als je nooit een stap durft te doen, je leven ook maar saai kan zijn.
Ik heb de sprong in het diepe gewaagd en ben in Turkije gaan werken. Daar heb ik nooit spijt van gehad.
Waar woon je en wat doe je?
Ik ben inmiddels wel nieuwsgierig geworden, ik ontmoet niet veel Europese mensen die een beetje wat Turkije betreft met mij op dezelfde golflengte zitten.
Ik ben hier uit eigen keuze gekomen, de Turkse partner heb ik pas na 2 jaar Turkije leren kennen.
Dan is vaak je insteek anders en misschien makkelijker om aan te passen??
Op laatste zin ook graag reacties andere forumleden, ik ben bebieuwd hoe anderen dit ervaren.
Bedankt voor alle leuke en interessante reacties! Sorry dat ik niet wat eerder/vaker reageer, maar ik heb de ziekte van Pfeiffer en slaap dus erg veel op het moment!
Wat iemand zei over het proefdraaien is geen optie: we kunnen pas verhuizen als mijn vriend een baan heeft, want zonder inkomen kunnen we het niet langere tijd uitzingen. Wij hebben hier allebei een vaste baan en het risico van opzeggen zonder zekerheid vind ik te groot!
We moeten eerst maar eens een compromis vinden over de woonplaats in Turkije Ik ben echt helemaal gek van het land en de mensen en heb niet zo heel veel wat me in Nederland houdt, behalve het feit dat ik erg zelfstandig ben en altijd voor mezelf gezorgd heb. Ik weet gewoon dat ik niet kan aarden als ik geen eigen vrienden heb waarmee ik eens op stap kan en ik weet dat dat in de geboorteplaats van mijn vriend not done is. Ik vind het geen probleem om me aan te passen, maar alles opgeven wat bij mij hoort is gewoon gedoemd om te mislukken, hoe stom dat misschien ook klinkt!
We zullen het er nog uitgebreid over hebben en zodra we een woonplaats gevonden hebben kunnen we ook wat meer plannen gaan maken en wat gerichter gaan zoeken!
Blijf lekker reacties sturen, ik leer er veel van en vind het erg leuk om te lezen, bedankt allemaal!
Wat ontzettend leuk. Ik zat in gedachten ook al te zoeken in Side, waar je restaurant toch zat! To bad i missed it! Leuk ook om te horen dat je uit jezelf voor Turkije koos en de man later kwam! Meestal is het andersom.
Ik ben een opleiding gaan doen voor reisleidster, omdat ik idolaat was/ben van Turkije. De schoonheid en de lieve mensen. In Nederland zijn ze vriendelijk, dat is een heel verschil.Zelf ben ik half indonesisch en daardoor voel ik me thuis bij deze cultuur. ook een beetje het ‘primitieve’, het terug naar de natuur, en niet het overgeregelde wat je in Nederland hebt trok me aan. Als de douche er ineens mee stopt lach ik erom. Mijn gasten konden wel eens laaiend zijn: dan moet je niet naar Turkije gaan! Soms bots ik hier wel tegen het systeem aan, hoor, omdat het in álles door werkt; in je papieren, de auto. Ach, noem maar op. daar zul je vast ook van alles van weten. Ik heb de vrijheid en de luxe om hier veel te zitten, maar heb daarnaast ook mijn leven nog in Nederland. Wat jou is gelukt, daar ben ik wel jaloers op! Ik had ook zo graag gebleven, maar na een paar jaar heb ik met deze vorm ook vrede! Ik zit nu in Istanbul en ga daarna naar Nederland. Zodra ik weer in Antalya/Side zit, kan ik je op komen zoeken!
hoi Dost; helemaal niet stom. Het is goed jezelf te kennen en vooral te weten wat je niet wilt! Mocht je ooit in Turkije terecht komen, dan hoop ik nog eens te horen hoe het je vergaat!
Monique Vortman
Ik ben echt helemaal gek van het land en de mensen en heb niet zo heel veel wat me in Nederland houdt, behalve het feit dat ik erg zelfstandig ben en altijd voor mezelf gezorgd heb. Ik weet gewoon dat ik niet kan aarden als ik geen eigen vrienden heb waarmee ik eens op stap kan en ik weet dat dat in de geboorteplaats van mijn vriend not done is. Ik vind het geen probleem om me aan te passen, maar alles opgeven wat bij mij hoort is gewoon gedoemd om te mislukken, hoe stom dat misschien ook klinkt!