Hallo,
In ieder geval is het heel fijn dat jullie willen helpen!!! Hoeveel kinderen hebben ze?
En in welk leeftijd? Hebben jullie alles goed doorgepraat met deze mensen? Waar is het geld voor? Voor school, voor eten, voor medische verzorging? voor school hebben ze bijvoorbeeld ieder kind 3 paar uniformen nodig. Ik kan met zo weinig informatie niet goed bekijken hoeveel geld ze nodig hebben en waarvoor. Misschien kun je me meer info geven, over jullie gesprekken of waar voor je denkt het geld te geven.
Het is inderdaad niet de bedoeling dat ze barsten van het geld. Het is voor hun aanzien in hun omgeving ook niet goed. dat geeft ook scheve gezichten. Je helpt ze dan misschien met school, maar dan worden de kinderen misschien dan wel opzij gezet door de anderen. Of dan moeten ze stiekum gaan doen tegenover de anderen. dus denkt goed na voordat je geld geeft.
Beste Jenny,
Wij vragen 15€ per maand van onze sponsoren voor ons weeshuis in Samosir. Maar dit geld is niet alleen voor de schoolkosten. Dit wordt ook gebruikt voor voeding, het wonen in het weeshuis, medische zorg, kleding, educatie enz. enz. Dus als je alleen geld wilt sturen voor educatie, dan kun je met veel minder geld het afdoen.
Daarbij alle sponsoren die ons helpt kunnen het geld van de belasting terugkrijgen. Hier in Frankrijk betekent het dat als je 15€ geeft je dus eigenlijk maar 5€ betaald. In Frankrijk krijgen ze 67% vermindering van de belasting.
Sylvie
Dag Sylvie,
dank je wel voor je reactie en ook jenny.
het gezin bestaat uit 4 kinderen.de twee jongsten ( 1,5 en 2,5) gaa nog niet naar school de oudtse van 7 wel en de middelste van ruim 4 gaat in augustus/september.
De vader verdient 400.000rp als hotelbediende. Wij hebben zijn salarisafschriften gezien. Dit is zelfs voor ind. volgens mij nog slecht betaald. Wi hebben met hun gekeken hoeveel ze per maand aan rijst uitgeven en aan school. Dat waren de eerste belangrijke uitgaven.Ze gaan naar een overheidsschool dus dat is sowieso volgens ons goedkoper, is het oo kzo dat de kinderen daardoor minder kansen heben om door te kunnen leren?
Verder hebben we met hun afgesproken dat we een eerste bedrag overmaken voor de aanschaf van twee matrassen en voor een medische behandeling van een oog infectie van de oudste. Dat hebben we inmiddels gedaan.
Wij zitten zelf te denken aan een maandbedrag van 25 euro.
iets heel anders. Hoe bereiken jullie de weeskindere voor jullie weeshuis, hebben jullie iemand op sumatra zitten of een buro die de kinderen selcteert/ verwijst?
Hallo Mirjam,
De Scholen in Indonesie krijgen heel weinig geld van de regering. Heel vaak missen de scholen zelfs boeken die heel essencieel zijn. Je kunt je dus voorstellen dat het niveau niet hoog zal zijn. Veel scholen zijn al blij als ze de kinderen lezen, schrijven en rekenen kunnen leren.
400.000.rp is in Indonesie het gemiddelde salaris, dus niet écht slecht betaald. Tja naar onze normen is het natuurlijk niet goed betaald, maar voor daar is het niet slecht! De Indonesiers kunnen al een maaltijd hebben voor 1000 RP per persoon
Ik persoonlijk zou niet direkt 25 euro per maand storten. Ik zou veel met het gezin communiceren als het mogelijk is en dan kijken wat ze écht hard nodig hebben en dat gaan kopen. Of inderdaad geld geven voor medische zorg. Maar heel goed in de gaten houden hoe zij het geld besteden. Laat ze ook een boekhouding bijhouden die je regelmatig kunt checken. Het is ook erg moeilijk als ze ineens zoveel geld op de bank hebben en er dan wijs mee om gaan. doe eerst iedere maand een klein bedrag en dan kijkt je hoe het gaat.
Wat ook misschien heel praktisch kan zijn is niet alleen geld geven voor school voor het gezin, maar geld geven aan de school waar de kinderen zitten om het niveau op te krikken. Je kunt bijvoorbeeld vragen welke boeken de school nog mist( en geheid dat je een hele lijst krijgt), op die manier profiteert de hele school en alle kinderen van al dat geld.
Wij werken bijvoorbeeld op die manier met een school op Pangururan sinds 4 jaren.
Onze weeskinderen worden gezocht door plaatselijke instanties in Pangururan, door verschillende Rotary clubs in Indonesie en door onze medewerkers van het weeshuis.
Zelf ben ik présidente van het Insituut (het weeshuis dus) en president van een stichting hier in Frankrijk die de grootste sponsor is van het Instituut.
Het geld wat ik stort word daar ook voor gebruikt. Ik weet wat educatie in Indonesie globaal kost
Kinderen in Indonesie hebben in principe recht op gratis onderwijs. Voor een Sekolah Negeri (overheidsschool) hoeft in het algemeen geen lesgeld betaalt te worden, in tegenstelling tot een Sekolah Swasta (prive school). Kinderen (en hun ouders) moeten echter wel zorg dragen voor schooluniforms en boeken.
De meeste kinderen hebben 2-3 uniforms nodig. Sowieso eentje voor doordeweekse dagen en een sportpakje, maar op sommige scholen hebben de kinderen een appart uniform voor de vrijdag en de zaterdag. (Niet op mijn school.)
Boeken krijgen kinderen soms in bruikleen van de school. Vaak staan er al antwoorden in van voorgaande jaren, wat natuurlijk niet de bedoeling is. Helaas zijn veel antwoorden uit de boeken bovendien incorrect. Helaas hadden niet al mijn leerlingen eigen boeken, wat het leren en doen van huiswerk bemoeilijkte.
Ondersteunend materiaal als woordenboeken zijn ook lang niet altijd voorhanden.
Ik heb echter alleen op Bali en Lombok voor de klas gestaan, misschien verschilt het een en ander me Sumatra!
In het najaar 2009 wil ik graag naar Indonesië voor vrijwilligerswerk. Ik vroeg me af of er voor mij een mogeliijkheid/plaatsje is? Ik kan helaas maximaal maar 1 maand weg van mijn werk (ik heb helaas niet meer vakantiedagen). Ik ben hier voor mezelf al een tijdje mee bezig en dit is iets wat ik heel graag wil doen. Ik ben al aan het sparen voor mijn vliegticket. Vrienden en familie doneren al speelgoed en kleding voor kinderen, zodat ik een grote koffer mee kan nemen. Ben nu alleen nog op zoek naar een project.
Ik heb voor Indonesië gekozen omdat ik zelf half indonesisch ben en erg geinteresseerd ben in de cultuur. Maar mijn drijfveer is iets kunnen betekenen voor kinderen, die minder toebedeeld zijn.
Mijn engels is vrij goed en sinds kort volg ik lessen bahasa indonesia…
ik ben mureille, 18 jaar en heb net mijn VWO behaald ik wou graag voor 3 maanden door indonesie reizen en vrijwilligerswerk doen. nou las ik uw bericht over een weeshuis waar ze wel hulp kunnen gebruiken en ik vroeg me af of u misschien mijn hulp kunt gebruiken?
ik ben een vrolijke meid die het leuk vind om met kinderen te werken, ben zelf creatief wat ik leuk zou vinden om met de kinderen te delen, ook sportief enzo.
ik wil tussen januari 2010 en juni 2010 reizen
kunt u nog mensen gebruiken in deze tijd? en kom ik hiervoor in aanmerking?
laat het me weten.
Ik ben op dit moment in Sumatra in ons weeshuis. Ik heb net 7 kinderen van het eiland Nias opgehaald om in ons weeshuis te verblijven. Het zijn allemaal jongens in de leeftijd van 9 tot 15 jaar.
Ik blijft hier nog een week met ze om ze te laten wennen aan hun nieuwe ‘ouders’ en hun nieuwe omgeving.
Ik keer dan de 28 september weer naar huis wat is in het zuiden van Frankrijk.
Ik zal je wat uitvoeriger schrijven als ik terug ben dan kunnen we samen kijken of je in ons weeshuis terecht kan.
Dank je voor je aanbod in ieder geval, want hulp kunnen we altijd gebruiken en zeker van jonge mensen die zich bewust zijn van het feit dat wij in deze wereld elkaar kunnen helpen en al met de kleine dingen. Belangrijk is al dat je de moeite wilt doen!!! Daarbij ben je zelf door verrijkt voor de rest van je leven als je instaat ben ook aan anderen te denken en je ‘rijkdom’ te delen. Rijkdom in allerlei opzichten.
hoe gaat het met u?
bent u al terug van sumatra of bent u langer gebeleven ivm de aardbevingen?
hoe gaat het met de kinderen in het weeshuis?
ik kan nog steeds niet zeggen wanneer ik precies zal komen
omdat dit afhangt van mijn reismaatje
we gaan namelijk eerst naar nieuw-zeeland en vanuit daar willen we dan naar indonesie vliegen
en rondreizen.
stel dat we komen is het dan mogelijk om in het weeshuis te helpen
en waarmee kunnen we precies helpen?
en hoe zit het met kosten en inwoning?
en of er mogelijkheden zijn om tijdens het werk bij het weeshuis
nog andere plaatsen te bezoeken?
Beste Mureille,
Ik ben net terug van Sumatra. Gelukkig waren wij al weg toen de aardbeving begon. De kinderen zijn veilig in huis en iedereen is gezond en in veiligheid.
De mensen die voor ons humanitaire werk verrichten kunnen eventueel bij ons logeren tijdens hun werk periode. Dit wil zeggen als er bedden vrij zijn. Is dit niet het geval dan moeten de mensen zelf voor hun logement zorgen. Er is een hotel in het dorp zelf. Anders zijn er vele hotels een uur van ons vandaan. Het is een regio waar veel toeristen komen. Bij ons is het dus totaal niet toeristisch. Het eiland Samosir is erg mooi en je kunt dus vele kanten op.
De kosten voor het eten moeten de ‘werkers’ zelf bekostigen; Je kunt dus wel met de kinderen eten maar je betaald dus je maaltijden. Koffie en thee is aan huis gratis te krijgen. Werken bij ons betekent dus écht vrijwilligerswerk en humanitaire. Er is geen enkele tegemoetkoming dan het feit dat je anderen, in dit geval kinderen, kunt helpen. De betekenis van het woord ‘HELPEN’ wordt bij ons als zodanig uitgevoerd. helpen betekent hier dus niet profiteren, maar GEVEN ZONDER ER IETS VOOR TERUG TE VRAGEN.
Laat me weten als je weet wanneer je wilt gaan en wat je in ons weeshuis wilt doen.
Van topics over vrijwilligerswerk blijf ik het liefst ver weg, voor je het weet wordt je uitgemaakt voor alles wat mooi en lelijk is, maar in dit geval van Mureille1 kan ik het toch niet laten om hier iets over te zeggen. Mijn mening over vrijwilligers werk is namelijk het volgende, je moet je 100% voor een project kunnen en willen inzetten, liefst voor langere tijd, van een half jaar tot jaren en zeer belangrijk je moet de taal machtig zijn. Van vrijwilligers die alleen komen aanwaaien om hun eigen gemoedsrust te sussen en dan ondertussen ook nog een beetje willen rondreizen heb ik grote afkeer, voegt niets toe en is alleen maar verwarrend voor de kinderen.
Inderdaad, om écht vrijwilligerswerk te kunnen doen moet je je voor 100% kunnen inzetten. Wij hebben al verschillende vrijwilligers in ons weeshuis gehad waar wij en de kinderen goede ervaringen mee hebben. Wij vragen aan de vrijwilligers om zich minstens een week aan ons weeshuis te binden. Dat wil zeggen dat zij zich voor een week vastleggen aan een programma met de kinderen. Dit kunnen allerlei aktiviteiten zijn, van sportaktiviteiten, tot kooklessen, huiswerk begeleiding of taallessen, tuinwerkzaamheden. Helpen aan een verbouwing van het huis, zoals schilderen of timmeren.
Het is inderdaad geen vakantieverblijf. Er wordt écht gewerkt en al werkende krijgen wij voldoening van de contacten die we hebben met elkaar, voldoening van de resultaten van ons werk. Dat is onze ‘salaris’ voor die week of weken of maanden dat wij werken in ons weeshuis. Onze voldoening is als wij een glimlach op die kindergezichten zien, als je ze hoort gieren van het lachen, of als ze je aankijken met die grote bruine ogen en je voelt wat hij of zij je wilt zeggen of als je met z’n allen aan tafel zit en je ziet dat ze lekker genieten van hun bordje nasi met een klein stukje vis of kip en een beetje groenten.
Verwacht je iets anders dan ben je niet op de juiste plaats bij ons.
Ik hoop dat er toch mensen zijn die genoegen kunnen nemen met die kleine ‘salaris’ en zich aanbieden om werk bij ons te verrichten. Ik ben me zeer degelijk van bewust dat het enorm veel vraagt van de ‘vrijwilligers’ om op deze manier te GEVEN.
Vanaf februari 2011 wil ik mij graag 5 tot 6 maanden inzetten voor een mooi project. Momenteel ben ik mij aan het orienteren op een drietal andere projecten (in laos en op de thai/burma grens) maar wat ik hier lees over uw weeshuis spreekt mij erg aan.
Aangezien ik deze zomer (juli/augustus) zo’n 6 weken door sumatra zal reizen lijkt het mij erg leuk om het weeshuis te bezoeken! Ik hoor het graag als hier een mogelijkheid toe is. Misschien kunnen wij dan kijken of het ‘klikt’ en wat ik eventueel zou kunnen betekenen.
over mijzelf: Ik ben 23 jaar. Ik heb een opleiding ‘sociaal cultureel werk’ afgerond waarna ik in de ouderenzorg ben gaan werken. Momenteel volg ik de opleiding ‘maatschappelijk werk en dienstverlening’. Februari 2011 begin ik met mijn afstudeerproject wat ik dus graag vorm zou willen geven binnen uw weeshuis.
Ik werk nu ook al zo’n anderhalf jaar voor vluchtelingenwerk op een asielzoekerscentrum. culturele verschillen en taalbarrieres zijn dus niets nieuws voor mij:wink:
Ten slotte ben ik gek op reizen. Ik heb al heel wat moois in de wereld mogen aanschouwen, waaronder een aantal landen in azië. Indonesië ben ik echter nog nooit geweest; begin Juli arriveer ik in banda aceh en ik kan niet wachten!
Op mijn reizen en in mijn werk wordt ik vaak geraakt door de verhalen van (wees)kinderen en wat zij allemaal meegemaakt hebben. Het lijkt mij fantastisch via deze weg een steentje bij te kunnen dragen.
Het spreekt vanzelf dat ik mij volledig in wil zetten, alle onkosten zelf betaal en bahasa indonesia onder de knie ga proberen te krijgen.
Dank je wel voor je bericht. het spijt mij dat ik niet direkt heb kunnen reageren. Ik kijk niet zo heel vaak op mijn oude mail adres. Je kunt mij beter bereiken op sylvie5wilson@gmail.com
Ik ben zelf in juli en begin augustus in Sumatra op onze weeshuis en ben je dus van harte welkom om ons te bezoeken.
Ik vervang onze manager voor enkele weken en zou je voor een paar dagen bij ons willen uitnodigen zodat je inderdaad beter kan zien hoe wij werken en wat je in de toekomst eventueel wilt en kunt gaan doen.
Wij kunnen inderdaad je niet betalen voor het werk wat je zal verrichten, want alles wordt als vrijwilligerswerk bij ons gedaan. Wij kunnen alleen een slaapplaats aanbieden als er inderdaad nog een bed vrij zou zijn. De kosten voor het eten delen alle vrijwilligers met elkaar.
Ons weeshuis heeft op dit moment 8 kinderen in huis die allemaal overdag naar school gaan. In juli gaan we een bibliotheek oprichten en een zaal daarvoor inrichten.
Je kunt nog veel meer info vinden op onze site: www.sitinoraiti.com vinden.
Het is allemaal nog in het frans omdat wij nog niet de vertaling in het nederlands klaar hebben. In ieder geval kun je al kijken hoe het er uit ziet en ook vele foto’s bekijken.
Wij zitten op het eiland Samosir die in het Toba meer ligt. In de hoofdstad van Samosir: Pangururan
het adres is: SITINORAITI, Jalan Dr. Andrianus Sinaga, Pangururan.
Alle buschauffeurs en bedjak mannen weten waar dit weeshuis is.
Laat mij weten wanneer je denkt te kunnen komen en dan leg ik het wat uitgebreider uit.
Schrijf mij gerust als je nog meer info nodig hebt of vragen wil stellen.
