(origineel bericht op be-more.nl)
Weer terug in Nederland
Dan komt er een moment dat je al weer bijna drie weken in Nederland bent en nog steeds geen afsluitende blog hebt geschreven. Zo sta je op je laatste ochtend in Malawi nog te gillen naast je klamboe omdat er een te grote, te enge en een te grote slachttandenspin op zit. En zo ben je weer aan het werk en zit je gezellig Kerstliedjes te zingen met de kids. Maar nu moet het maar eens van een blog komen. Ik ben al weer druk met van alles en nog wat. Ja ook met mijn boek. Dat is al redelijk op weg.
Bijzonder om te zien dat je ook al gauw weer in het ritme hier zit. Al kan ik mij wel weer verbazen hoe ontzettend snel sommige mensen hier in Nederland in de stress schieten om kleine dingen. Maar het is toch leuk om te zien hoe het opvalt en dat jezelf denkt van jongens wat is het probleem? Ik zie ‘m nog niet. Maar ja, waarschijnlijk ben ik over een maandje wel weer net zo bezig. Maar voorlopig stel ik dat nog even uit! Dit bevalt mij wel. Hoe snel een manier van leven in je hoofd gaat zitten, dat is eigenlijk ongelofelijk. Nee, zelfs na maar een maandje Afrika is dat er echt niet zo maar uit. Na een paar dagen weer terug zet ik onbewust tijdens het koken het Malawiaanse volkslied in gewoon omdat je het mist. Tegen de kinderen mijn duim willen opsteken en willen zeggen: Booo! Je de eerste week nergens druk over kunnen maken. Verbaasd zijn omdat je mede weggebruikers zich irriteren aan jou omdat the easy way of living zich kennelijk ook botviert op je rijkunsten. Sorry mensen!!!
Ik kan niet anders dan terugkijken op een geweldige maand bij LIYO. We hebben een boel beleefd en gedaan. Ik vond het echt inspirerend om er te zijn en mee te helpen. Wat een leuke diverse werkzaamheden: Van fieldvisits tot aan het bouwen van een huis. Van het helpen bij de nursery tot het uitdelen van kleding tot het bananendonuts bakken bij de woman empowerment tot aan de computerlessen. Het brede scala aan activiteiten maakt dat de tijd nog sneller ging dan die zou moeten gaan. De maand was te snel om. En wat een leuke mensen heb ik allemaal weer ontmoet. Van de Nederlandse vrijwilligsters tot de LIYO members. Het sponsorgeld heeft een mooie bestemming gekregen. Deze maand zijn er acht nieuwe bankjes gekomen voor de nursery = peuterspeelzaal, een schoolbord voor de nursery, een boekenkast voor onze nieuw opgezette bibliotheek. Ook hebben we t-shirts laten drukken. LIYO heeft nu zijn eigen zeegroene t-shirts met voorop het logo en achterop de tekst: Improving the lives of orphans and other vulnerable groups. (als ik mij niet vergis). Hierdoor zijn de members herkenbaar. Hun werk wordt zichtbaarder en als de mensen hen herkennen worden ze ook meer een aanspreekpunt. Al met al hele goede ontwikkelingen.
In de voorgaande blogs hebben jullie een beetje mijn verhalen kunnen lezen van mijn belevenissen, de rest bewaar ik voor mijn boek om jullie nog wel een beetje nieuwsgierig te maken uiteraard. Maar mocht je mij een reallife tegenkomen dan klets ik je waarschijnlijk ook de oren van je hoofd. Bedankt voor alle reacties, sms-jes, kaarten e.d. Ik heb ervan genoten. Nu weer terug naar het gewone leven…