(origineel bericht op be-more.nl)
Oooo Yes!!
Lieve mensen alweer zoveel weken verder en ik ben alweer zoveel avonturen rijker. In mijn vorige verhalen heb ik vooral over mijn weekende geschreven, terwijl er hier ook nog een beetje wordt gewerkt. Door ons (de nederlandse vrijwilligers) een beetje, maar door de lokale leden van LIYO wordt echt hard gewerkt. In mijn eerste weken had ik het idee dat ze niet zoveel deden, maar nu ik er langer ben krijg ik steeds meer respect voor wat de mensen hier allemaal doen. Dit komt omdat ze hier vroeg met de dag beginnen (rond vijf uur) dan laggen wij vaak nog in ons bed te stinken.
In mijn eerste weken liep ik bijvoorbeeld door het dichtsbijzijnde stadje Zomba en dan zag ik alle Malawianen lekker in de schaduw zitten. Toen dacht ik, die doen hier ook niet veel. Dit was op het warmste moment van de dag en dan zijn de mensen hier wel aan een pauze toe. En dan gaan ze rustig toekijken hoe die gekke Nederlands in de brandende zon door hun stadje heen sjokken.
Elke dag krijg ik meer respect voor de leden van LIYO en voor het leven hier. Als er bijvoorbeeld op het land moet worden gewerkt, dan gaan ze om half vier s’ nachts op weg. LIYO heeft namelijk een stuk land wat ze huren om gewassen te verbouwen en er is een stuk grond waar over een aantal jaar het hoofdkwatier van LIYO komt te staan. Op beide stukken land wordt nu graan verbouwt. Het stuk land van LIYO is ongeveer drie kwartier lopen van ons huis. Dan gaan ze dus midden in de nacht op weg, om daar graan te planten of onkruid te wieden. Dit klinkt allemaal minder zwaar dan het is, want het is echt hard werken. Dit kan ik bevestigen, want ik heb al een paar ochtenden op het land staan wroeten. Als ze klaar zijn dan lopen ze weer helemaal terug naar huis en dan kunnen ze aan de slag met hun eigen dingen. Want ze moeten ook nog geld verdienen, want de uren die ze voor LIYO werken zijn vrijwillig.
Echt onvoorstelbaar dat ze vaak zes dagen per week vrijwilligerswerk doen. Dat zie ik jongens van rond de twintig in Nederland nog niet zo snel doen. Neem dan bijvoorbeeld Blessings een van de lokale leden, die een eigen Barbershop heeft. Die gaat na het in de tuin werken weer aan de slag in zijn kapperzaak. Dan is er rond twee uur het middagprogramma zoals engelse les, dan staat hij alweer klaar. Om na de les weer terug te gaan naar zijn kapperzaak. Als hij geluk heeft dan is er stroom en kan hij de mensen met zijn trondeuse scheren. Als hij pech heeft dan is er een blackout en dan kan hij geen geld verdienen.
Naast Engelse les hebben vorige vrijwilligers computerles opgezet, zodat de leden beter om kunnen gaan met computers. Het is echt heel leuk om deze les te geven, vooral aan de mensen die nog nooit achter een computer hebben gezeten. De meeste leden zijn al verder gevorderd en hebben al een eigen mailadres en een eigen facebook pagina. Maar Mister Duncan, een van de oudere leden van LIYO heeft nog niet zo veel ervaring met computers. Als hij computerles krijgt dan is hij helemaal verbaasd over alle geweldige dingen die een computer kan doen, zoals het geven van kleurtjes aan letters of het bewegen van de muis, o Yes (zijn favo stopwoordje, hoor je dan de hele les door).
Verder hebben we natuurlijk weekends weer nieuwe avonturen beleefd. Zo zijn we (ik, Lonneke, Nina, Chiara, Dian en Marc) afgelopen weekend naar Blantyre gereisd met het Malawiaanse openbaar vervoer. We hadden afgesproken op het busstation en daar aangekomen werden we meteen overvallen door allemaal mannetjes die ons in hun minibusje wilde hebben. Je moet er daar wel op letten, dat je niet in een al te oud busje stapt. Want die mini-busjes worden helemaal volgepropt en rijden nogal hard. Maar we zijn veilig aangekomen. Toen zijn we op weg gegaan naar Doogles, echt een super chill hostel met een zwembad en blijkbaar de plek waar iedereen samenkomt voordat ze op stap gaan. Dit vonden wij helemaal geen probleem, want het was wel weer eens tijd voor stapavondje. Hele leuke avond gehad!! En zeker voor herhaling vatbaar. Zo wie zo is Blantyre een leuke stad om weer eens naar toe te gaan, want het is een van de meest westerse steden van Malawi. Je kunt er zelfs dikke flatscreens kopen, wel een beetje een vreemd contrast van M’punga naar zo’n stad. Er lopen zelfs vrouwen in een spijkerbroek…
Tot op mijn volgende blog!!! Tionana