(origineel bericht op be-more.nl)
tiunana liyo, hello nieuw avontuur!
Onze tijd bij liyo zit erop, echt hele leuke twee maanden gehad waarbij we veel mochten meemaken van de cultuur en gebruiken van de malawianen.
Ook hebben we mogen ervaren dat de malawianen hele warme en behulpzame mensen zijn. Ik ga de members van liyo zeker missen, maar gelukkig hebben ze bijna allemaal wel facebook dus kunnen we toch een beetje contact blijven houden 
In mijn vorige blog had ik jullie beloofd een beetje duidelijk te maken wat er nu met het donatiegeld is gebeurd, dus hier komt het:
- Er zijn veel materialen van gekocht die nodig waren bij de werkzaamheden die wij verricht hebben, zo is er plastic en riet van gekocht om daken van huizen te repareren en materialen om toiletten te maken.
- Er zijn vitamines van gekocht die worden uitgedeeld aan mensen die het nodig hebben.
- In nederland hadden Oscar en ik al springtouwen en elastieken gekocht die goed worden gebruikt bij de childrens corner.
Ook word er een gedeelte van het geld gebruikt voor de new office die nog in aanbouw is en waar dus veel geld voor nodig is.
Zo is het de bedoeling dat er een nursery komt bij de new office,
Speeltoestellen voor de kinderen,
Er moet ook stroom komen dus worden er in de toekomst waarschijnlijk zonnepanelen gekocht,
en uiteraard moeten de bouwmaterialen ook betaald worden.
Ik vergeet nu vast nog een hoop, maar jullie hebben nu een beetje een idee waar het geld naartoe is gegaan, dus goed besteed denk ik zo.
Dan nu het verhaal na Liyo:
8 februari was onze laatste dag bij liyo, we besloten onze reis rustig te beginnen en nog even in zomba te blijven hangen, ook omdat ik nog mijn verjaardag wilde vieren met de andere vrijwilligers en de liyo members.
Dat hebben we zondag dus gedaan, er waren dat weekend nieuwe vrijwilligers gekomen dus iedereen was in pakachere, daar hebben we ook de liyo members uitgenodigd en met wat muziek en drank was het een hele gezellige verjaardag. Ondertussen kende de vrijwilligers mij blijkbaar al een beetje want ik ben goed verwend met 3 potten nutella en een mooie houten krokodil met mijn malawiaanse nickname erin gegraveerd, mr ng’ona (mr krokodil). Uiteraard was het beste kado toch wel de stapel kaarten die ik van familie en vrienden uit nederland en belgie kreeg, en het kado van mijn vrienden, lidmaatschap voor tennisclub poortugaal. Dus nu moet ik nog gaan sporten ook als ik thuiskom.
We zijn nog een paar dagen in zomba blijven hangen waar we niet zo heel veel gedaan hebben en op donderdag 14 feb, begon dan toch echt onze reis en waren we officieel dakloos. We hebben eerst nog geluncht bij het liyo huis waar we ook gelijk afscheid namen van de members en liyo vrijwilligers. Daarna zijn we met een minibusje naar liwonde gegaan waar we een lodge hebben opgezocht. We zaten in de warthogs wellow lodge, wat er redelijk vervallen uitzag maar wel op een super mooie plek lag naast de shire rivier en aan de rand van liwonde national park. Voor 5euro pp hadden we ons eigen huisje met eigen badkamer, dus niks te klagen.
vrijdag hebben we een bootsafari over de shire gedaan, heel veel nijlpaarden gezien, wat krokodillen en zelfs 2 olifanten van dichtbij bekeken. Dus heel geslaagd voor onze eerste mini safari experience.
Daarna hebben we een busje gepakt naar lillongwe wat ongeveer 6 uur duurde. Daar hebben we mabuya camp weer opgezocht.
Zaterdag zijn we 's ochtends naar het ziekenhuis geweest omdat de wondjes op onze voeten weer terug waren gekomen en nog erger dan de vorige keer. Daar hebben ze een klein bloedonderzoekje gedaan en er bleek dus een bacterie in ons bloed te zitten die de wondjes veroorzaakt en openhoud, meer krijg je niet te horen dus het is alsnog redelijk vaag. Maargoed we hebben weer medicijnen gehad en dit keer ook een injectie, dus nu maar hopen dat we er eindelijk eens vanaf zijn en blijven.
Daarna hebben we een grote bus gepakt naar mzuzu, de bus vertrekt hier pas als hij helemaal vol zit dus we zaten al anderhalf uur in de bus voor hij vertrok. Toen was het nog ongeveer 6 uur rijden. Eenmaal in mzuzu aangekomen hebben we bij een indisch restaurant gegeten en zijn we met de taxi naar nkhata bay gegaan. Daar wilden we bij mayoka village slapen maa die zat vol, dus zijn we bij de buren beland, de butterfly place wat ook een mooie lodge is.
Zondag hebben we een relaxdagje gehouden bij nkhata bay, helaas mochten we door onze wondjes niet zwemmen, wat toch wel jammer is als je aan lake malawi zit. 's avond een lekkere pizza gegeten bij mayoka village.
Maandag zijn we via mzuzuz naar chitimba gegaan. We wilden slapen bij de mushroom farm wat nog 10 kilometer bergop was over een zandweg. Gelukkig reed er een ambulance naar boven die een beetje als taxi fungeert dus waren we vrij snel boven. Eenmaal aangekomen waren we blij dat we de mushroom farm hadden gekozen, het ligt boven op de berg met supermooi uitzicht over lake malawi. Je kon zelfs tanzania zien aan de overkant van het meer.
Dinsdag zijn we de berg verder opgeklommen naar livingstonia, helaas stelde het dorpje niet zoveel voor maar de wandeling was prachtig. Op de terugweg zijn we nog langs de watervallen gegaan wat ook supermooi was, daar zijn we door 2 kinderen begeleid naar de grot achter de waterval, het was een avontuurlijk paadje maar zeker de moeite waard, er was een ruimte in de rots waardoor je achter de waterval kon staan.
Daarna zijn we weer naar de lodge gegaan waar we heerlijk hebben gegeten.
Bij de mushroom farma hadden we Bas en Jaap ontmoet, 2 nederlanders die door afrika rijden en een documentaire maken met als onderwerp: omgekeerde ontwikkelingshulp, dus met andere woorden, wat kunnen wij leren van de afrikanen. Heel interessant en leuk en we vonden het dan ook leuk dat we een stukje met ze mee konden reizen. Woensdag zijn we dus bij hun in de auto gestapt en zijn we richting de grens met tanzania gereden, omdat we nog geld moesten wisselen en wat andere kleine dingen regelen die allemaal wat langer duurden dan gepland hebben we de grens niet gehaald maar zijn we vlak voor de grens in karonga blijven slapen.
Donderdag zijn we de grens overgestoken en zijn we naar mbeya gereden. Grappig om te zien dat gelijk na de grens tanzania al een heel ander land is dan malawi, zo zie je hier meer auto’s en heel veel brommers. Ook zien de dorpjes er iets anders uit. Maar ook hier is al het leven op straat en zijn de mensen die we tegen zijn gekomen ook allemaal heel aardig en behulpzaam, alleen kom je hier minder ver met engels. Ik was blij dat ik eindelijk wat woordjes chichewa kende, maar nieuw land, nieuwe taal dus nu moet ik een beetje swahili gaan leren.
Vrijdag hebben we de ochtend besteed bij een shopje die ons hielp met onze simkaart activeren, maar er zelf ook vrij weinig van begreep. Rond 12 uur zijn we weer vertrokken en zijn we door Bas en Jaap afgezet in makambako waar we een lodge hebben opgezocht, waarna hun verder zijn gereden. Leuk om zo een stukje met iemand mee te kunnen reizen en uiteraard voor ons relaxed om niet met het ov te hoeven.
Tot nu toe bevalt het reizen ons super goed en wonder boven wonder ben ik zelfs oscar nog niet zat, dus het gaat allemaal erg goed zo.
x