(origineel bericht op be-more.nl)
Malawi: indrukwekkend
De eerste week zit er op. En wat voor een week! Wauw wat een hoop ervaringen en indrukken. In deze blog ga ik jullie proberen te laten ervaren hoe dat het hier is. Ik kan je nu al vertellen dat dit een lange blog gaat worden… dus hopelijk heb je even tijd, daar in het drukke Nederland…
Maandagochtend kreeg ik samen met alle nieuwe vrijwilligers een introductie praatje van Jan (regio coordinator van Be-More) en van Joy (de Malawiaanse projectmanager). Daarna hebben we onze projectleider ontmoet (William) en zijn we in een minibusje naar Punga gereden, daar in de buurt is LIYO. We werden afgezet bij het LIYO volunteers house. Daar werden we opgewacht door de drie vrijwilligers (Mieke, Guus en Anouk) die daar al een maand of langer zitten. We kregen gelijk een rondleiding. Het huis bestaat uit twee delen. Ik slaap in het rechter gedeelte, dat bestaat uit een ‘eetkamer’, grote tafel met 10 stoelen erom heen. Hieraan grenst 1 slaapkamer en kun je klein gangetje door waar de slaapkamer is van mij en Dieuwertje, heel eenvoudig, twee bedden met klamboes en een standaard waar we onze kleren aan kunnen hangen (ik zal een foto mee sturen). Dan schuin tegenover onze kamer is het kamertje van de huismoeder. Dit is piepklein, zonder deur en er past net een bed in… De linkergedeelte van het huis is hetzelfde ingedeeld, daar is geen eettafel maar staan ‘banken’ en liggen alle spullen die gebruikt worden bij het project.
In totaal wonen we dus met 9 mensen in het huis, 7 vrijwilligers en een huisvader en moeder.
Zij zorgen 3 keer per dag voor eten, doen de afwas, ruimen op in en rondom het huis en ‘poetsen’ alles. Tegen betaling doen ze ook nog de was! Wat een luxe. De huisvader en moeder zijn ontzettend aardig en zijn oprecht geïnteresseerd in je. Zo willen ze weten wat wij thuis doen en met hoeveel wij in een huis wonen… (ze kijken je verbaasd aan als je uitleg dat je maar een broer hebt… en dat de rest van de familie in een ander huis woont). Ik heb ook proberen uit te leggen dat Timo op een cruiseschip werkte…. Dit was echt te moeilijk voor ze om dat te begrijpen…
We kwamen maandag rond lunchtijd aan, dus konden gelijk aanschuiven. Vaste prik tijdens de lunch is brood (wit of soort van tarvo) met tomaten, groene paprika, uien en er is ook pindakaas, jam en bruine suiker! Het smaakt allemaal heerlijk!
Die middag zijn we gelijk meegegaan met de activiteiten van de projecten. Ik zal eerst uitleggen wat het project inhoudt, zodat je begrijpt wat wij doen bij project LIYO. LIYO bestaat uit Nederlandse vrijwilligers en lokale vrijwilligers (ook wel members genoemd). Zij zijn ‘lid’ van LIYO en zorgen samen met ons ervoor dat de meeste kwetsbare in de community hulp krijgen. LIYO heeft 4 ‘offices’:
HBC (Home Based Care, hier ga je bij zieke, arme of oudere mensen op home visits mensen en ben je veel bezig met het bouwen van toiletten en huizen),
OVC (Orpheans and Vulnerable Childeren, dit lijkt op HBC, maar deze office richt zich op de weeskindjes. Dan is er nog ECD (Early Childwood development, richt zich op de kindjes, activiteiten zijn les geven en spellen spelen. Als laatste is er Youth, deze office richt zich op de jongeren van de community. Alles offices hebben regelmatig meetings en support groups (om mensen enthousiast te maken en te betrekken bij de activiteiten die lopen).
De plaatsen waar de activiteiten worden uitgevoerd liggen rondom het volunteers house, het kan zijn dat je met 10 min. lopen er al bent, maar het kan ook zijn dat 1 uur (!) onderweg bent om ergens te komen. Lopen doen we dus heel erg veel!!
Afgelopen week heb ik bij alle offices meegelopen om te zien wat mij leuk lijkt om de komende maand te doen. Iedere maand kun je namelijk kiezen voor een office. Alles is leuk en super interessant, dus die keuze wordt nog moeilijk.
Iedere dag heb ik dus in de ochtend en middag een activiteit gedaan. Dat betekent dat ik dus ontzettend veel heb gedaan deze week! Zo ben ik mee geweest naar de Lion Nursey School (een kleuterschool, opgericht door LIYO). Mijn eerste ervaring met de Afrikaanse kindjes! Ze zijn allemaal zooo schattig!! Ik ging daar mee helpen met knutselen, in dit geval gingen we kleien! Net zoals ik dat ken van de basisschool, maar zo’n grote brok klei en water figuren maken. Het was ontzettend leuk om te zien dat de kindjes hier zo’n plezier in hadden. Het is wel lastig om contact te maken met de kinderen, zij praten natuurlijk alleen maar Chichewa (ik kan ondertussen wel al wat woorden, maar nog geen hele gesprekken. Gelukkig zijn er altijd members mee en die kunnen veel vertalen naar het Engels voor ons).
Lesgeven gaat hier heel anders dan bij in NL, een andere dag ben ik namelijk mee gaan ‘lesgeven’ om een andere school opgericht door LIYO (Bright Futher Nursery School). Het lesgeven gaat allemaal in liedjesvorm. Overal zijn liedjes, 7 days make a week… ABC….
De teacher schreeuwt iets voor en de kindjes moeten het na schreeuwen. Ik keek mijn ogen uit……
De meeste bijzondere ervaring met de kindjes tot nu toe was toen ik samen met een andere vrijwilliger, Marleen, en twee members over een schoolplein liep van een Primary School. Net op dat moment was een klas uit en kwamen er serieus, wel meer dan 50 kindjes op ons afgestormd, schreeuwend: Azungo Bo! Dat betekent ‘Hallo Blanke’. Iedereen wil een hand van je of een box. Ik wist niet wat me overkwam, het leek wel of ik een wereldberoemd persoon was. We konden niet meer doorlopen, anders zouden we de kindjes omver lopen. Gelukkig grepen de members is en hield ze op afstand, anders waren ze ons ook de hele weg verder gevolgd… De kindjes zijn ook allemaal zo blij als je ze aandacht geeft, als is het alleen maar door terug te zeggen; Bo! (hallo!) en dan je duim omhoog te doen. Het is hier volgens mij heel speciaal om contact te hebben met een blank persoon.
Wekelijks is er ook een meeting @ the new office (het kantoor dat gebouwd is vanuit donatiegeld opgehaald door NLse vrijwilligers, zie foto). We kwamen daar samen met alle Nederlandse vrijwilligers en alle members. Tijdens deze meeting wordt een topic besproken, om ideeen met elkaar uit te wisselen en de Azungo’s en Akuda’s (zwarte) van elkaar te laten leren. Heel interessant. Er werd begonnen met het zingen van het Wilhelmus!! en op het einde werd the Malawi National Anthem gezongen (deze moet ik dus nog uit mijn hoofd gaan leren!!)
De members zijn belangrijke personen voor het project. Zij moeten uiteindelijk het project goed op de rit krijgen en zorgen dat het doorgaat, ook wanneer er geen Azungo’s zijn. De members halen ons iedere dag op vanuit het huis en brengen ons weer terug. Laatst was ik als eerste thuis van de groep en bleef de member bij mij zitten, totdat er meer waren, zodat ik niet alleen was. Dat is precies zoals ze zijn, beschermend, open en hartstikke vriendelijk.
De dag begint hier rond half 6 uur ’s ochtends (voor ons, de huisvader –en moeder zijn al veel eerder op, tegelijk met de zon!) Dan ontbijten, wassen buiten bij het kraantje, lappa aan (rok) of wijde broek en op naar de activiteiten. Het is allemaal heel vroeg omdat het dan natuurlijk nog niet zo warm is… om 10 uur is het namelijk al echt zweten!! Tussen 10 en 14 uur hebben we vrije tijd, dan gaan we soms naar het stadje Zomba, kwartiertje rijden is, of lezen wat of kletsen met de members. Dan is er nog een middag programma dat meestel tot ongeveer 16 – 17 uur duurt. Dan gelijk wassen met een teiltje, anders is het al donker buiten!
In de avond doen we nu nog maar weinig, de dagen zijn zo vermoeiend. Dat ik blij bent dat ik in mijn bed lig.
Ik hoop dat ik door dit verhaal en de foto’s een beeld heb kunnen geven wat ik hier doe. Ik vind het ontzettend moeilijk om dit te typen, omdat dit nog maar een klein deel is van alles wat ik hier mee maak. Maar er komen nog meer weken en daarin zal ik nog veel meer vertellen over het dagelijkse leven hier!
Dit weekend is een rustig weekend, ik ben toch niet meegegaan op safari, omdat er te veel aanmeldingen waren, dit ga ik dus volgende maand doen! Volgend weekend, wordt wel een mooi weekend, dan ga ik met de andere vrijwilligers naar Lake Malawi!
Communiceren met Nederland, gaat erg lastig, doordat ik helemaal niets ontvang op zowel mijn Nederlandse simkaart als mijn Malawiaanse…. erg balen. Maar de weekenden maken dat wel goed!
Ik laat snel weer wat van me horen!
Liefs, Romy!
Ojaa dat vergeet ik bijna… ik heb het St. Lukes Mission Hospital al van binnen gezien! Ongelooflijk, maar waar… ik had een nagelriemontsteking, dat maar niet overging en er niet meer goed uitzag… daarom even langs een Nederlandse arts geweest, zij heeft mijn vinger verdoofd en een sneetje gemaakt bij mijn nagel, zodat de druk van mijn huid werd gehaald. Nu heb ik nog antibiotica, ga ik twee maal per dag in een soda badje en loop ik met verband om mijn vinger… maar het is al goed aan het genezen! Dus maak je allemaal maar geen zorgen, het gaat goed!!