(origineel bericht op be-more.nl)
Week 4
Donderdag 9 Augustus:**
Vandaag alweer de laatste werkdag gehad. Als afsluiter moesten we een uur op de boda rijden naar de bestemming. Dus voor een laatste keer genoten van de ochtendwind in je gezicht terwijl je achter op de boda zit. Wat ga ik dat missen zeg! Misschien koop ik ook wel een boda 
’s Morgens hebben we de varkensstal dan eindelijk af gemaakt. Op het einde kon het varkentje er in gezet worden. Zag er wel een beetje zielig uit. Want het varken kan er niet uit, en moet daar gewoon blijven tot hij geslacht kan worden. Na de lunch hebben we compost gemaakt. We hadden allemaal hele vieze gedachten hierbij, maar het viel uiteindelijk hartstikke mee. Er was een put gegraven waarin gemalen hooi, stukjes van de bananenbomen, koeienmest, as en water gegooid werd. Dit allemaal werd door elkaar gehusseld en dat was het dan! Dit blijft een tijdje zo staan en uiteindelijk kunnen ze het gebruiken voor op het land. Daarna weer lekker een uur terug op de boda. Dus weer volop genoten van het landschap en de kindjes die aan de kant van de weg staan te roepen: ‘Bye mzungu’. Ik kan me nog helemaal niet voorstellen dat dit de laatste werkdag is. Het is echt niet te geloven hoe snel deze 4 weken gegaan zijn.
Vrijdag 10 Augustus:**
De dag is aangebroken om afscheid te nemen. ’s Ochtends de tijd gehad om in te pakken, spullen te verzamelen, kijken wat we weg gaan geven en om afscheid te nemen van alle buurtkindjes. Afscheid genomen van mijn grote vriendin Pies! Ooh wat zal ik ze gaan missen. ’s Middags hadden we een by bye party in de community. We hadden een small lunch gehad van Edith. Was maar goed, want toen we aankwamen stond er een grote tafel klaar met eten: matoke, rijst, beef, bonen, salade, kool, spinazie, bananen, zoete aardappel, cassave. Na de speeches van de counselors, Caphas en ons zelf (Henk) was het tijd om te dansen. Er werd door de kinderen gezongen en djembe gespeeld. Ze deden de traditionele Afrikaanse dans en daarna werden wij bij de hand genomen om mee te dansen. Daarna met de boda (voor de allerlaatste keer) terug naar huis. Eenmaal thuis hebben we de boda boda drivers: Keneth, Vincent en Siraje hun afscheidscadeau gegeven.’s Avonds was er een afscheidsfeest bij Caphas thuis. Edith had heerlijk gekookt voor ons, dus we begonnen weer met eten. Rijst, spaghetti, beef, kip, koolsalade, matoke, aardappel, bananen, ananas enz… Na het eten kwamen er weer verschillende speeches en als afscheidscadeau een mooie certificaat. De tranen kwamen al bij de speeches, maar daar was nog geen tijd voor want er moest eerst gedanst worden. Na het dansen was dan echt het moment aangebroken om afscheid te nemen. De tranen werden steeds meer en meer. Zeker toen de auto voorgereden werd en de koffers ingeladen werden. Het deed erg veel met ons om deze mensen achter te laten. We hebben zo intensief contact gehad. Caphas en zijn familie is een geweldig gastgezin en er is zo goed voor ons gezorgd en dan ineens is daar het moment dat je ze echt achter moet laten hoe vervelend het ook is. Allemaal stil en huilend weggereden naar Masaka Backpackers.
Zaterdag 11 Augustus:**
Vanmorgen eerst afscheid genomen van Mikal en de andere vrijwilligers die nog verder gingen reizen. Daarna zelf met de bus vertrokken naar Entebbe. Na een reis van 4 uur zijn we met z’n 7e naar de botanische tuin geweest. Daar rond gelopen door een prachtige omgeving tussen de aapjes. Als afsluiter hebben we gegeten in een restaurant aan Lake Victoria. Terug bij Backpackers hebben we ons klaar gemaakt voor de reis naar huis. Eerst afscheid genomen van Anke, want die vloog eerder dan ons. En om half 2 was het busje er om ons naar het vliegveld te brengen. Om 4 uur vertrok het vliegtuig dan uit het mooie geweldige Uganda. Zondag om 14.30 (met een beetje vertraging) aangekomen in Brussel. Waar als verassing niet alleen papa en mama stonden maar ook Jorn en Amber!!