(origineel bericht op be-more.nl)
Week 3 alweer…
Hallo allemaal! Hier weer een berichtje met de belevenissen in Zuid Afrika. Ik hoop dat daar ook alles goed is, en het lenteweer al een beetje begint door te komen. Ik heb echt geen flauw idee van wat voor weer het daar is, en wat er in het nieuws is, (niet dat ik dat laatste normaal gesproken wel weet…) dan zitten we toch wat afgezonderd van de buitenwereld!
Hier gaat alles zo zijn gangetje. Zoals gezegd zijn afgelopen dinsdag de scholen weer begonnen, waardoor het hier op het project ook weer normaal verloopt. Een dag ziet er ongeveer zo uit: om kwart voor 8 sta ik op, eindelijk… want meestal ben ik al veel eerder wakker, dan even douchen, ontbijten en de kinderen ophalen voor de daycare. We zaten afgelopen week met gemiddeld vijf kinderen, dus er is bijna één op één aandacht, en dat is natuurlijk wel fijn. We hebben elke dag een thema, om ze zo te leren over bijvoorbeeld het menselijk lichaam, hygiëne, of we leren ze tellen. We zingen veel liedjes met ze, en doen ook veel (leerzame) spelletjes.
Om half 12 hebben we pauze, tot één uur, en een andere vrijwilliger en ik hebben besloten in die pauze de omgeving wat meer te gaan verkennen, dus het plan is wat te gaan wandelen. Dan halen we de kinderen weer op en gaat de daycare verder tot half 3. Een uurtje later komen de andere kinderen weer thuis van school en begint vrijwel meteen de eerste huiswerkklas met de jongere kinderen. We leren ze hier de basis van het Engels, heel belangrijk voor hun toekomst! Daarna weer even pauze, wanneer we soms vast avondeten maken, en anders gewoon chillen. De volgende huiswerkklas is vervolgens met de oudere kinderen, waarbij we ook Engels geven, maar dan aan de hand van een grammatica boek. Het blijkt nog best lastig om grammatica uit te leggen! Sommige dingen doe je automatisch goed, maar om te vertellen waarom het op een bepaalde manier moet, is nog een heel ander verhaal… Maar goed, we komen er wel! Tegen acht uur ’s avonds zijn we klaar, dan kletsen we wat onder het genot van een wijntje en gaan we op tijd weer naar bed!
Dit weekend was ik voor het eerst op een weekendtrip geweest, naar de Wild Coast. Het was echt super mooi. Een medevrijwilliger en ik werden om 6 uur ’s ochtends opgehaald, dus wij deden heel zachtjes om de anderen niet wakker te maken, (dachten we, later bleek dat ook wel mee te vallen) maar toen kwam de tourguide, Pieter… en hij heeft nogal een luide stem (oftewel: hij schreeuwt) en hij kwam ons huisje even binnen: “OH WHAT A NICE HOUSE IS THIS!!” en “ARE YOU THE ONLY TWO GIRLS AT THIS PROJECT?” waarop ik weer fluisterde, “nee, er slapen er nog twee in die kamer daar…” Mijn medevrijwilligers merkte daarop nogal droog op dat ze dacht dat ze niet meer sliepen… Maar goed, na een reis van 6 uur kwamen we aan bij Port St. John, in de Wild Coast. Een heel erg mooie omgeving, waar Pieter ons veel kon vertellen over alles wat daar leeft. Ook hier spreken ze met van de klikklanken die wij niet kunnen. Hier geen Zulu, maar K(klik)hosa. De volgende dag naar een of andere moddergrot toe gegaan, waarbij de modder helend scheen te werken… jaja… Maar afijn, we moesten met een lichtgroen gezicht met donkergroene stippen nog een uur in de auto naar Pieter’s huis, dus we werden onderweg wel aangekeken! Verder een ‘springfoto’ in een andere grot gemaakt en fijn gewandeld langs de kust. Op de terugweg weer van alles langs de weg gezien, zoals een carwash. Die carwash was feitelijk een plas water, waarschijnlijk regenwater, waar allerlei auto’s met hun achterkant naartoe stonden en mensen die auto’s aan het poetsen waren. Uiteindelijk toch heel fijn om weer thuis te zijn! Hoewel het een heel gezellig en mooi weekend was. Meteen even naar de kinderen geweest, die op het dak(?) stonden te wachten, en op ons af kwamen rennen! We hebben onze nieuw geleerde Zulu woorden even getest door ‘Haibo’ naar ze te roepen toen ze nog op het dak stonden. Haibo betekent iets als: ‘hee wat is dat nou?’. Vonden ze ook erg grappig dat wij dat konden! Verder gegeten… en toen was het alweer dinsdag! Poeh, wat vliegt de tijd als je het naar je zin hebt… Veel Kusjes, Afra