(origineel bericht op be-more.nl)
Week 20 en 21
het vervolg van week 19 typ ik hier ook maar bij…
T wordt een lange weblog want ik heb echt zo weinig tijd gehad om alles te uploaden en-of bij te werken!! Maar… ga er maar eens voor zitten…
ik was volgens mij gestopt bij 9 mei, dus ik ga vrolijk verder naar de dag dat mijn fam kwam!!
10 mei:
yes yes yes het is zo ver! busje komt eraan! Samen met Joseph en Andrea (is een vriend van Joseph en eigenaar van een mooi busje) vertrekken we dan rond 10.30u naar Entebbe.
We pikken Laura eerst op bij Chedra, zij gaat eerder weg naar Kenia om daar te reizen met haar vriend.
daarna zullen Marjorie Angela en Miranda ook naar Kenia vertrekken, om daar nog het mooie in kenia te bekijken. Super leuk voor die meiden dat ze dat allemaal hebben rond gekregen! Echt handig ook want de interline vlucht is zeer goedkoop dan dat je dit vanuit nederland zou doen.
We zijn bij de evenaar even gestopt om daar een lekker broodje kip te eten en toen weer door hobbelen naar Kampala. Via brood gereden, even een breadje healthy gehaald en dan nog een klein uurtje zitten tot Entebbe, Entebbe Backpackkers.
Vreemd om daar weer te zijn… de vorige keer toen ik daar stond, gingen we naar Zanzibar. Dan te bedenken dat ook de maanden in Rakai zijn omgevlogen en mijn Uganda avontuur er bijna op zit… :o…
Maarrrrrrrrr we hebben vandaag het spectaculaire moment dat mijn pap mam en zus komen en daar heb ik zoooo zin in!!
Nog wel een poos wachten, ze komen laat aan, zal ik ze eindelijk weer in Real life zien!
Ik besloot om nog even te douchen. nouja… even… Ik heb volgens mij wel een half uur lang onder de douche gestaan. Ontzettend lekker en heet en warm en wat fijn om weer gewoon schoon en frips te zijn! Heerlijk!
Opa en Oma belden mij nog eventjes op, vond ik erg leuk want hun zitten natuurlijk ook in spanning te wachten tot ze in Uganda zijn en veilig zijn aangekomen. En verder gewoon lekker gekletst met ze. Het is erg fijn dat je via dat goedkoopbellen.nl een lekker lang telefoon gesprek kan voeren. Echt een uitvinding!!!
toen nog even met Laura op mijn kamer ge-skip-bo’t. En toen mijn Gomez aangetrokken want … het was eindelijk 22.15u geworden en dus moest ik mij klaarmaken voor vertrek! YESYESYES!!
Wel raar om Laura gedag te zeggen… Ben je toch vanaf Februari mee opgetrokken… en op Zanzibar een prachtige tijd mee doorgebracht!
Joseph was ready, Andrea was ready dus hup hup busje in en naar Entebbe Airport.
En toen stonden we op de luchthaven. vol spanning … gezonde spanning maar ook hopen dat er op het laatste stukje van de reis niets mis gaat en pas opgelucht toen ik het scherm zag dat ze veilig op de grond stonden! Heerlijk!
En dan komen de eerste mensen het vliegtuig uit. En de stewardessen en stewards en een hele grote groep jongeren… en toen zag ik in het raam een spiegeling van een roze met zwarte trolley koffer. En dat werd gevolgd door pap mam en tammie. Dikke kussen en omhelzingen, bijzonder… ik had verwacht dat ik in tranen zou uitbarsten maar geen idee… iedereen hield het droog.
Het was ook best bizar dat je mekaar eerst op schiphol op 30 dec staat uit te zwaaien en dat ik ze in Entebbe ineens sta op te wachten! maar dat wist ik op 30 dec nog niet dat dat zou gaan gebeuren!
Joseph was ondertussen erg nieuwsgierig geworden naar my parents and sister. Hij sprong een gat in de lucht, werd razend enthousiast en knuffelde net zo spontaan mee als hoe ik mijn fam had ontvangen. Best leuk!
Gauw even langs de bank en door naar de Backpackkers. Ik kon bijna niet meer tuffen van de dorst, en pap en mam lusten eigenlijk ook wel wat. Dus daar een lekker Local Nile Beer gedronken en geproost op een hele goede tijd met mekaar! Nou … ik kan je zeggen dat komt helemaal Knorr.
Over Knorr gesproken, na het biertje toverden ze allerlei leuke spulletjes voor mij uit hun koffertjes en baggage. 
Pindakaas, Kaas, hagelslag, marshmellows, groninger metworst, koffie, maar ook een heleboel kaartjes en berichtjes van mensen die aan mij gedacht hebben. Super super super leuk om die berichtjes te lezen!
En ook bedank ik al die mensen die ook een extraatje hebben gestopt in de enveloppen!
Bert, Judith en Roef, Geweldig leuk die Usb stick!! Superrrrr!!!
Goed idee van jullie!
rond 02.00u besloten we om maar te gaan slapen. We hadden natuurlijk een hoop bij te kletsen nmaar ik had natuurlijk ook een planning gemaakt wat we allemaal natuurlijk moesten doen om Uganda te laten zien in een 2 week tijd.
11 mei:
Om 09u vertrekken we naar Kampala. 3x raden waar we dan heen gaan op vrijdag… 
Jep, naar de Vrouwencraftmarkt. Zo leuk! (ookal ben ik er nu 7x geweest) ik vind en blijf het fantastisch vinden!!!
Ook heb ik het moederdag cadeautje alvast overhandigd want anders paste het allemaal niet meer in de koffers dus dan maar te vroeg.
2 leuke bruine kussenslopen. Gemaakt van bomen. klinkt raar maar is echt erg leuk. (later deze week zullen we dit proces van boom tot textiel nog gaan beleven)
oja, <strong>kees en alette,</strong> ik heb jullie kussenslopen die jullie bij Joseph in de bestelling hadden in ontvangst genomen.
(zijn al in Nederland, met de koffers van mijn ouders meegegaan)
We zijn via Brood naar de vrouwenmarkt gegaan. Ook pap en mam vonden het brood nederlands smaken en ook goed smaken. En ik vond het ook wederom weer errrug lekker. Op de vrouwenmarkt keken pap mam en tam hun ogen uit! (als ik aan mijn 1e keer terug denk toen ik daar kwam voor het eerst was ik volgens mij ook zo)
Ik loop inmiddels gewoon alle mensen te groeten 
want ja… ze kennen de blackamuzungu nog wel van alle andere keren…
Ik had nu het doel om te kopen: de tas.
Echt alle kraampjes afgelopen maar nergens DE tas kunnen vinden.
En uiteindelijk net voor we weg wilden gaan zie ik hem hangen bij het laatste kraampje. Hoera! Missie voltooid! To Ghende - we gaan,
Richting Garden City, de big mall.
Daar bij mijn grote vriend bij de Butchery Rangers Grill (luxe slager, met restaurant) een HEEEEEL goed biefstukje gegeten.
En dan was het voor mij ook de laatste keer in Kampala… want de volgende keer dat ik daar sta, passeer ik al die mooie momenten en dingen want dan ga ik naar huis. <em>(ik laat het maar een beetje merken dat ik mezelf echt moet inprenten dat mijn avontuur nu echt ten einde raakt!)
</em>we zijn rond 15.15u vertrokken uit Kampala. En naar Masaka gereden. We hebben de verplichte foto’s gemaakt bij de evenaar en toen kwamen we keurig op tijd aan in de Backpackkers.
de worldmappers waren er ook nog dus het was een behoorlijke drukte.
's avonds hebben we nog even de worldmappers dwars gezeten want ze waren erg vervelend. En helaas konden wij als meiden van kamer 7 niet echt lekker ons laatste weekendje bij het kampvuur houden… maar ach… we hebben er ook zo veel leuke weekendjes gehad. ik heb voor pap mam en tam een local buffet geregeld, maar omdat ze best wel moei waren was de trek wel een beetje weg. maar het maakte niet uit, er is nog tijd genoeg om de matoke te eten… ;-).
<em>
12 mei:</em>
<em>
</em>we hebben lekker onze uurtjes slaap ingehaald en zijn alle 4 lekker bijgekomen van het reizen. we ontbeten terwijl de worlmappers hun (natte spullen) aan het inpakken waren, goede actie om die vervelende pubers hun haringen uit de tentjes te halen… hihihi… moeten ze ons maar niet het leven zuur maken. We hebben heerlijke koffie gezet met de filder en de meegebrachte koffie van thuis. ontzettend genieten. ook al het beleg op het brood smaakte en deed mij ontzettend goed! Helaas was het weer vandaag niet super mooi, regen kwam met bakken tegelijk uit de hemel…
we besloten om de koffers met de hulpgoederen uit te pakken. Tjongejonge wat hebben ze hun best gedaan om al die spullen te verzamelen.
Ik wil Bianca ook nog bedanken voor haar bijdrage! Het gaat helemaal goed terecht komen! Echt heel erg lief wat je allemaal hebt gegeven.
Ook alle andere mensen die hun bijdrage via deze weg leverden, hartstikke bedankt! ik ben er gewoon een beetje stil van! We zijn in de middag nog naar de stad geweest met Joseph om even geld te pinnen maar ook om stofjes te kopen en om frikandelle te bezoeken. Echt bijzonder om deze plekken te laten zien waar ik al die tijd heb doorgebracht, van welke plek in bijivoorbeeld veel met pap en mam en tam geskypt heb en waar ik mijn boodschappen haal en noem maar op. Steeds voor hun ook herkenning van ohjaa! nu zie ik wat je ermee bedoelde en waar je toen was etc. We gingen op de boda naar frikandelle toe en ik samen met mams en pap en tam op een andere boda. Mam en ik waren er al een tijdje maar de boda van pap en tam was helaas nergens te bekennnen. normaal gesproken zouden we in dit soort situaties even een telefoontje doen waar ieder uit zou hangen maar ja… hun hadden natuurlijk geen nr. gelukkig had pap onthouden dat het vlak naast de Tropic Inn zat en dat de boda driver dat vast wel moest kennen. een kwartiertje later hoorden mam en ik de boda aankomen, er zat een andere driver op. bleek dat de 1e boda een kapotte motor had toen die probeerde om weg te rijden. maar mam en ik waren toen al weg en te ver weg om achterom te kijken of de boda ons zou volgen… tja… gelukkig spreken ze allemaal goed engels en hadden ze zo een nieuwe boda gefixt en toen ontmoetten we mekaar weer in frkandellen.
Fam heeft nog bij het winkeltje souvernirs gekocht en toen zijn we weer keurig door Joseph opgepikt en weer terug gebracht naar de Backpackkers. we hebben een gezellige en heerlijke dag met zijn allen gehad. We gaan morgen met Joseph naar de kerk en dan Lake Namugabo bezoeken. Marjoor Angela en Rich gaan ook mee.
13 mei
Wederom weer een stevig hollands ontbijt achter de kiezen. de blikjes unox smeerworst waren ook boven komen drijven dus hopsakeej ook lekker op een bammetje gesmeerd. We zijn naar de kerk geweest maar het was niet echt een succes… we besloten om maar te gaan want deze dominee hield wel een heeeeuuule lange preek. we hoopten dat we nog een paar liederen konden zingen maar dat zat er niet in. ook hadden we een behoorlijke zere kont van de houten bank… (die in de gymzalen staan… je weet wel) en dus zijn we ontsnapt en hebben we bij Frikandelle een heerlijke lekkere African Coffee gedronken. En wederom weer veel gekletst en bijgepraat over van alles en nog wat! We besloten om terug te gaan naar de Backpackkers want de andere muzungus zaten op ons te wachten zodat we met de grote otje bus van Joseph naar het Lake konden gaan. Och wat heerlijk wat het weer werd beter en de zon prikte steeds meer door de wolkjes heen en dus hadden we er helemaal zin in en waren we er klaar voor! We zijn nog met de grote bus langs de bakker geweest en hebben mijn ouders kennis gemaakt met de Samosa’s (triangel krokant deegje met of vleesjes of groentetjes erin) Tam en ik hebben een pizzaatje gedeeld. Mjammjammm! We hebben nog even een vriend opgepikt van Joseph, geen idee meer wat zijn echte naam was, maar op de een of andere manier leek hij op Peter Kempkes… we besloten om hem ook Peter te noemen. Wat een lachertje! aan het eind van de rit noemde die zichzelf al Peter. Te grappig! Joseph had zijn zaakjes goed voorbereid, ik kan niet anders zeggen dan dat hij het echt met zorg heeft voorbereid. Hij toverde vlees en een kratje drank uit de bus en een rooster en spiezen. Super leuk, we gingen bbq-en bij het Lake. Het was echt een goed leuk sfeertje. Wat zonde dat wij (de dames van Rakai) dit nog niet eerder hebben ontdekt! Het is echt een prachtig stukje afrika. Een beetje Lake Bunyoni maar dan in het mini. We waren ons ook bewust dat we Angela gingen uitzwaaien dit weekend… dus flink nog wat lol en gezelligheid gemaakt met mekaar en weer een leuk verhaaltje in mijn boekje rijker… We gaan morgen naar Kyotera.
14 mei
We zijn erg laat gisteravond in Kyotera aangekomen. De 1e club dames werd keurig met de taxi opgehaald. En belden toen ze in het appartement aan waren gekomen. Toch zzou dokter abrikoos een 2e auto fixen want… mijn fam moes ook mee of course…
toen bleek dat de 1e taxi ook de 2e taxi moest benaderen. maar hij is er dus mooi met het geld van de dames van door gegaan. het werd later en later en later… en uiteindelijk belde anne ook nog eens dat er een groot eng ongeluk gebeurd was op de weg die wij nog moesten rijden… shit… balen… nou ik voelde me behoorlijk opgefokt en ik reis uberhaupt niet graag in het donker hier, wordt ook afgeraden maar ja naar rakai is het recht toe recht an… dus ja… why not. nouja. toen abrikoos gebeld. hij het verhaal uitleggen en hij zou een nieuwe taxi sturen. ik had beslotne, als hij er niet binnen 20m in was, dan bleven we nog een nacht in de backpackkers en zouden we wel morgen vroeg vertrekken. ik ging nog even een tijdschriftje lezen (ook meegebracht door thuis) en na even wachten kwam er inderdaad een autootje het terrein op rijden. De taximan vroeg gelukkig dezelfde prijs die dokter abrikoos had afgesproken met hem en hij heeft ons keurig weggereden naar Rakai. we hebben pap en mam bij het Serena hotel afgezet en tamara sliep bij marjsoor en mij int appartement. Vanmorgen heeft Marjorie eindelijk weer een keer haar haren gewassen… was al een week niet gebeurd. Het was slecht weer helaas, maar dat bood ook wat ruimte in ons tijdsschema. Rustig ontbijten en als het droog is dan naar het KMC toe en het ziekenhuis showen. Ik heb de rondleiding gedaan. Praatje hier en daar en toen vol trots de nieuwe Maternity ward laten zien. En natuurlijk die prachtige nijntjes de ene nijn met een baard… (druipers in de verf) en de andere met een spelVout (gewoon dom…) De bedoeling was eigenlijk om na de lunch te gaan schilderen en de laatste puntjes op de i te zetten. Helaas heeft het zonnetje het dilemma gewonnen en zaten we na de lunch lang en breed op het terras. Ik vond het wel welletjes. was ook nog wat moe van al het gesleep en dit kost toch allemaal wat extra energie. en ja als je dan op afrikaanse stand staat dan gaat je energielevel al snel naar beneden hahahah! flauw excuus maar ja… je moet je ook aanpassen aan het weer hè? Miran en marjsoor kwamen later een drankje halen want ze moesten eerst naar de politie om aangifte te doen omdat marjorie haar fototoestel (voor de 2e x) in Uganda was gestolen. We verdenken 1 van de bouwvakkerslui want die liepen regelmatig uit nieuwsgierigheid bij ons binnen toen we van de week aan de schilder waren. maar ja… zeker van de zaak zijn we ook niet… maargoed… de camera is weg en dat is mooi shit voor marjoor. want nu kan ze zelf geen foto’s maken… ik denk dat ik mijn olympusje maar uitleen, ik eb tenslotte mijn Nikon en we hopen dan maar dat die geen kuren gaat vertonen… maar ach… voor marjoor maak ik wel een uitzondering 
zij blij hoeft ze ook geen nieuwe camera te kopen. We hebben 's avonds gezellig met de hele group gegeten bij het hotel. Lol met mekaar en de sfeer was weer op en top! eerst een behoorlijk gedoe om 2 tafels bij mekaar te krijgen. na wat geknuffel met de parasol die in de tafel zat… en vrij stroef moeilijk los kwam, zaten we keurig en wel klaar voor het eten.
Daarna ons mandje in. Morgen moeten we er dan echt aan gaan geloven want we moeten ECHT et laatste schilderwerk afmaken. We hebben trouwens dan ook ons afscheidsfeest/middagje. Dus wel zo netjes om dit voor ons vertrek klaar te hebben.
15 mei:
Helaas zat het weer vanmorgen niet mee. wederom grauw grijs en vooral nat. Gepaard met onweer en flinke buien. Gelukkig kunnen we binnen aan de schilder dus moeten we ons eerst in een mooie xenos poncho zien te proppen en door de regen te wandelen (want op de boda wil je nu ook niet glijden) en het ziekenhuis zien te bereiken.
we hebben onze kiezen op elkaar gezet en zijn dapper door de bagger en modderplassen heen gestampt. Hier en daar weer een praatje gemaakt en ook mijn schrijfboekje rond laten gaan en mooie woordjes ervoor terug gekregen. Dokter abrikoos vertelde dat de bevallingsbedden waren aangekomen en dat die nog wel in mekaar gezet mochten worden. Pap besloot om dit samen met Marsjoor en Miranda te doen. Tam mocht ondertussen een filmpje maken en fotoos schieten en toe kijken hoe het bed vooral NIET in mekaar moest… en daarna kwam tam mama en mij en Anne helpen op de kinderafdeling en heeft ze een prachtige nijn gemaakt, althans, afgemaakt de laatste verf bijgewerkt en netjes gemaakt. Ondertussen kwamen de leden van Lwengo bij ons buurten. Anne heeft het ziekenhuis geshowt en ik heb haar weer afgelost en de luitjes meegenomen naar ons appartement. Waar we met z’n allen een rolex gegeten hebben. (die in Kyotera is toch net wat lekkerder dan de Lwengo rolex) Omdat het deegje van de chapati minder melig is en wat dunner is. en omdat ze wat extra groentetjes erin stoppen.