(origineel bericht op be-more.nl)
eerste week
Beste allemaal, hier het eerste bericht van ons uit Uganda.
Zaterdag 21 april.
Zijn we vroeg vertrokken vanuit Vlijmen richting Brussel Airport. Wij vertrokken stipt op tijd en zijn na een tussenstop van ruim een uur in Kigali in Rwanda doorgevlogen naar Entebbe in Uganda. De visum aanvraag en de douane waren we snel gepasseerd en wij werden bij de uitgang al opgewacht door Jeroen, de Be-More coördinator, en Kim, een Nederlandse jonge vrouw die zich hier al 5 jaar bekommerd om ondervoede kinderen. Jeroen heeft ons naar Entebbe Backpackers hotel gebracht waar wij voor 2 nachten onze kamer hadden geboekt. Hier kwamen wij tot de ontdekking dat onze boeking welke door hen zelfs was bevestigd niet goed was ingeboekt, er was dus geen kamer vrij. Maar Seroen, die al jaren in Uganda verblijft lost dit simpel op en brengt ons naar een Green Valley hostel voor onze eerste nachten in Uganda.
Zondag 22 april.
Na het ontbijt zijn wij eerst even gaan lopen in het straatje naast het hotel en hebben staan kijken naar een groep apen die in de bomen en bananenstruiken aan het spelen waren. Jeroen zou ons op komen halen om met de andere nieuwe vrijwilligers een tour door Kampala, de hoofdstad van Uganda te maken. Er waren nog 3 nieuwe vrijwilligers in het backpakkers hotel aangekomen 2 voor het project FOHO en 1 voor het project Rakai. Er waren deze keer weinig nieuwe vrijwilligers omdat er een aantal vrijwilligers voor langere periode verblijven. Wij komen morgen op ons project Lwengo samen met 2 jonge dames die er al 4 weken zitten en er komt nog 1 jongen bij die 4 weken op een ander project heeft gezeten. De tour door Kampala maakten wij dus maar met een klein groepje onder begeleiding van onze gids Steve. Jammer genoeg regende het behoorlijk waardoor wij niet alles wat gepland was konden zien. Een wandeling door de overdekte markt was meer het ontwijken van plassen en modderstroompjes geworden en je kon er maar het beste voor zorgen dat je niet onder de waterstralen van lekkende daken doorliep anders was je snel doorweekt.
Verder is Kampala een grote chaos stad waar veel westerlingen wonen en dus ook veel luxe hotels en gebouwen staan. De taxistandplaats is een belevenis op zich, honderden busjes staan kris kras door elkaar en wurmen zich een weg om ofwel naar deze plaats toe of vanaf deze plaats weg te komen.
’s-Avonds zijn we met dezelfde mensen en nog met 2 andere welke die avond weer terug naar Nederland zouden gaan lekker pizza gaan eten bij een restaurant in de buurt.
Maandag 23 april.
Om acht uur ’s-Morgens zijn we opgehaald en met een busje vertrokken richting Masaka. Onderweg bij een tankstation inkopen gedaan voor ontbijt en lunch. Het ontbijt hebben wij in de auto klaargemaakt, Steve nam in plaats van de hoofdweg een binnenweg welke kilometers korter is dan de hoofdweg. Het is niet veel meer dan een zandpad dat door de mooie natuur loopt en je komt door diverse kleine dorpjes waar je het echte dorpsleven aan je voorbij ziet gaan. Na ongeveer 3,5 uur rijden kwamen we aan in Masaka. De bedoeling was om eerst te gaan pinnen, want Jeroen wil graag en deel van de excursie naar Murchison Falls alvast innen. Helaas hebben ze in Uganda nog niet begrepen dat de mensen eerst geld moeten hebben voordat ze het kunnen uitgeven. Je kunt per keer 700.000 Shilling pinnen. Maar bij de eerste 3 banken was er geen werkende pinautomaat te vinden, de vierde bank gaf ons hoop, we kwamen verder dan het intoetsen van de pincode. Maar de 700.000 werd niet geaccepteerd, dan ga je met telkens 100.000 minder proberen en ja hoor bij 200.000 lukte het. Helaas maakte ik een foutje door een 0 te weinig in te toetsen en ging dus met 20.000 dit is een euro of 7 de bank uit.
Bij een andere bank hebben we het nog met de creditkaart geprobeerd maar ook deze gaf maar 200.000 shilling. Er is dus bij de banken gewoon te weinig geld aanwezig om het pin gebruik optimaal te laten verlopen.
Hierna zijn we doorgereden en na het passeren van de evenaar kwamen we aan in Masaka Backpakkers waar wij de introductie en instructie hebben gekregen van Jeroen en Kim.
Hier hebben wij afscheid genomen van de vrijwilligers die naar andere projecten gaan en zijn we opgehaald door Anthony, onze plaatselijke coördinator. Wij hadden natuurlijk veel te veel bagage die niet in de auto paste, deze wordt woensdag nagebracht. Het wordt dus een paar dagen behelpen want onze handdoeken zitten natuurlijk in de achtergebleven plunjezak. Aangekomen in het vrijwilligershuis in Lwengo werden we verwelkomd door een aantal kinderen uit de buurt en hebben we kennis gemaakt met alle lokale vrijwilligers. Het was inmiddels al donker en het avondeten stond klaar.
Dit avondeten bestaat uit een pannenkoek welke is opgerold met ei en tomaat erin, zij noemen dit rolleggs. Best lekker en maagvullend. Ook is er voldoende fruit aanwezig.
Dinsdag 24 april.
De eerste nacht hebben wij niet al te best geslapen, of dit nu komt door de geluiden die je steeds hoort of door de indrukken die je opgedaan hebt weet ik niet. Zeker is wel dat vanaf halfvijf de regen de oorzaak was. Ons huisje heeft een golfplatendak en er zit geen plafond in de kamer. Je hoort dus elke druppel die op het dak valt. Als het dan harder gaat regenen dan hoor je het geluid dat je kent van als je in je auto zit terwijl je door de wasstraat rijdt. Als het nog harder gaat regenen dan krijg je het geluid dat het meest lijkt op een langsrazende trein in een tunnel. Het wordt pas echt als het zo hard gaat regenen dat je deze twee geluiden bij elkaar op moet tellen. Nou zo hard regende het vannacht dus.
Het heeft de hele ochtend geregend en dus wordt er niets gedaan op het project, dat is gebruikelijk in Uganda, als het regent ligt alles stil. Na de middag zijn wij met de lokale vrijwilligers naar de school gelopen en hebben uitleg gekregen wat er zoal door de community gedaan wordt.
Woensdag 25 april.
Voor de middag zijn wij met 4 vrijwilligers op de boda boda, dit is het plaatslijk vervoer per motorfiets, naar een zeer arm gezin met 3 kinderen gegaan om hen te helpen een huis te bouwen. Verleden week zijn anderen daar al mee gestart, er stonden al een aantal boomstammetjes in de grond en van enkele muren was het vlechtwerk al klaar. Wij hebben samen met de man en vrouw van dit gezin en buurtbewoners nog een aantal palen op maat gezaagd en in de grond gezet, ook hebben we nog een paar muren van vlechtwerk voorzien. Wij gaan voorlopig elke week woensdag voor de middag helpen dit huis verder af te bouwen. Het is de planning dat dit huis nog tijdens onze periode in Uganda wordt afgebouwd. Het gezin verblijft nu in een erg klein hutje dat met gras is afgedekt, als het veel regent slapen ze bij buurtgenoten omdat het dak lek is. Vanmiddag gaan we met een locale vrijwilliger nog op de boda boda door een deel van de communuty en ook naar de waterpoel waar veel bewoners hun water vandaan halen.
’s-Avonds zijn we na het eten nog even naar de dorpskroeg gegaan, daar staat een pooltafel buiten onder en afdak en kun je een drankje kopen. Veel van de mannelijke dorpsbewoners hangen hier rond om een praatje te maken.
Donderdag 26 april.
Voor de middag zijn we met 4 vrijwilligers en 2 locale vrijwilligers op de boda boda de community in gegaan om huis visite af te leggen. Je gaat dan met een locale vrijwilliger samen met behulp van een vragenlijst, inventariseren bij gezinnen die veraf gelegen wonen hoe het met gezondheid en levensomstandigheden is. Er kan aan de hand van deze lijst worden bepaald of er behoefte is aan hulp in de vorm van watervoorziening, gezondheidzorg enz. Ook worden er adviezen gegeven om bijvoorbeeld afval in een pit e verzamelen in laats van zomaar ergens neer te gooien, ook wordt geadviseerd plastic en papier e verbranden omdat dit niet vergaat en dus jaren lang blijft liggen.
Ik heb samen met de boda driver Augustin 2 gezinnen bezocht, een van de vragen is bij voorbeeld hoever de watervoorziening weg is van het huis. Als dit tussen de 20 en 45 minuten is dan vindt men dit nog acceptabel, je moet er toch niet aan denken dat je elke dag een of twee keer met twee jerrycans van 20 liter zo lang moet lopen, e vol is altijd bergop.
Vanmiddag was het de bedoeling om een planning te maken voor de komende drie weken dit is verzet naar morgenochtend dus hebben we maar even de slaapkamers opgeruimd en schoongemaakt, even gewandeld en foto’s bewerkt.
Vrijdag 27 april.
Vanochtend de met de plaatselijke vrijwilligers samen de maandplanning gemaakt. Hier doen we ongeveer de hele morgen over want erg efficiënt wordt er niet gewerkt. Na het middageten zijn wij even gaan wandelen in de omgeving. Het is leuk zoals de kleine kinderen in de omgeving reageren op de blanke mensen. Ze roepen altijd hello how are you of hello mzungu, dit betekend blanke, maar zeker niet negatief bedoelt. Wij zouden om 3 uur opgehaald worden door Anthony, onze project coördinator, om naar Masaka gebracht te worden. In Masaka Backpackers was voor alle nieuwe vrijwilligers een lekker kennismakings diner geregeld. Maar zoals het hier vaak gaat werd de afspraak van 3 uur verzet, het zou een uurtje later worden, ook deze tijd werd bijgesteld en uiteindelijk om kwart over zes kwam Anthony met veel excuses aangereden en konden we naar Masaka vertrekken. Dit is nog ongeveer 3 kwartier rijden dus iedereen zat al met hongerige blik op ons te wachten. Na het eten hebben wij gezellig ervaringen van de diverse projecten uitgewisseld rond het kampvuur.
Zaterdag 28 april.
Vanochtend voor het eerst in een week echt kunnen douchen jammer genoeg was het water koud. In Lwengo doen we dit met een bushe douch, dit is een zwarte zak die je vult met water en in de zon laat opwarmen, dat is dus echt behelpen. Na het ontbijt gaan we naar het centrum van Masaka om dit verhaal op de weblog te zetten, als het kan komen er ook wat foto’s bij te staan. Ook gaan we proberen een paar planken te kopen zodat we in een kleine ruimte in het vrijwilligershuis een soort kast kunnen maken voor onze kleding, want 8 weken vanuit de koffer leven is niet gemakkelijk.
Zo dat was het dan voor de eerste week, wij hopen dat wij jullie met dit verhaal enig inzicht geven van het leven hier. Als jullie reactie plaatsen op het weblog dan zien wij dit pas volgende week als wij weer internetverbinding kunnen maken. Het kan ook zijn dat er geen stroom is en dus ook geen internet. Er is dus niets aan de hand als je enkele weken niets van ons te horen of te zien krijgt.
Veel liefs en groetjes van Jopie en Theo.