(origineel bericht op be-more.nl)
De eerste werkdag
Zondag 15 juli tot dinsdag 17 juli
Ik ben nu al weer een aantal dagen in Uganda en heb het goed naar m’n zin. Een heleboel nieuwe ervaringen opgedaan! Ik heb onder andere verschillende soorten apen gezien, salamanders, felgekleurde vogels en een leguaan van bijna een halve meter. Ook hebben Sophie en ik een huisdier (babysalamder) op onze slaapkamer, die we Jan Dirk van Dijk hebben gedoopt. Ook qua eten heb ik een boel nieuwe dingen geprobeerd. Onder andere starfruit, jackfruit, passionfruit, avacado, mango en ananas is hier overal op straat te verkrijgen.
Afgelopen zondag hebben we een informatiemeeting gehad, waarbij de medewerkers van Be More ons op de hoogte hebben gebracht van de huidige situatie in het land. Op dit moment is er sprake van een terroristische dreiging vanuit Al Shabaab. Om die reden is het voor ons verboden om evenementen, sportwedstrijden en strandfeesten bij te wonen. Maar verder is Masaka (de stad waar ik verblijf) absoluut niet interessant voor terroristen dus er is verder geen sprake van dreiging.
Zondagmiddag zijn we met twee taxibusjes (waar we makkelijk met z’n allen in passen, kuch) naar Kampala, de hoofdstad van Uganda geweest. Hier hebben we een markt met verse groente en fruit bezocht en kennis gemaakt met jackfruits. Ook hebben we in een restaurant een traditionele Ugandese maaltijd gegeten. Later hebben we nog het onafhankelijkheidsmonument en een souvenirsmarkt bezocht. Die avond zijn we gaan eten bij een strandtent. We waren gelukkig mooi op tijd, want we moesten in verband met de veiligheid voor acht uur ’s avonds thuis zijn (het wordt al om zeven uur donker). We moesten echter een uur en drie kwartier wachten op ons eten, waardoor we alsnog door het donker naar huis moesten. Dit was wel even spannend, vooral om in het donker op de boda boda te stappen, maar we zijn goed en wel weer thuis gekomen.
Maandag hebben we meteen kennis gemaakt met de Afrikaanse tijd (Hollanders hebben de klok, Afrikanen hebben de tijd). Om acht uur stonden we met de hele groep (34 vrijwilligers, verspreid over verschillende projecten) klaar, maar de taxibus kwam maar niet. Uiteindelijk kwam hij later, omdat hij een lekke band had. De busrit naar Masaka was erg leuk. Ik heb me echt verbaasd over het straatbeeld! De “Jesus Saves Supermarket” en de “God is Great Fresh Milk Shop” zijn hier blijkbaar heel normaal. Langs de weg zijn heel veel winkels, beschilderd met reclame voor o.a. coca cola en verfmerken. In de winkels hangen vleeshompen aan de daken en levende kippen zitten met z’n allen in hokken van minder dan een meter bij een meter. Bij de evenaar hebben we een stop gemaakt om foto’s te maken en wat souvenirs te kopen. Na nog zo’n anderhalf uur rijden kwamen met aan bij de Masaka Backpackers, waar we in de weekenden zullen verblijven. Na nog een informatiemeeting (van maar drie uur) werden we opgehaald door Mukasa, onze projectleider. Super leuk om kennis te maken! Hij bracht ons naar ons vrijwilligershuis, waarvan mijn eerste indruk is dat het lijkt op een bunker. Er zijn verschillende sloten en het perceel is omringt met hoge muren met prikkeldraad aan de bovenkant. Aan het einde van de middag zijn we nog even naar de markt geweest. Dit was echt een dubbele ervaring. Aan de ene kant is het natuurlijk geweldig om al die “kraampjes” (kleedjes op de grond) te zien met al die groenten en fruit, maar de reacties van al die mensen kunnen wat minder en soms zelfs beangstigend zijn. Je bent een ontzettende belevenis hier als blanke en iedereen spreekt je aan en wil iets van je. Een man was zijn mes aan het slijpen, zette het op zijn buik, deed alsof hij zichzelf opensneed en opende vervolgens denkbeeldig zijn lichaam. Daarna wilde hij het mes aan ons geven en lachte met een duivels lachje. Geloof me, super eng…
Dinsdagochtend werd ik wakker nadat ik een nachtmerrie had gehad. Ik droomde dat ik in Kampen was, maar dat overal om me heen de sloppen en afvalverbrandingen waren. Waarschijnlijk een bijwerking van de malariapillen. Na een koude douche (lekker wakker worden!) zijn we naar de office gegaan voor onze eerste werkdag. Samen met Monica heb ik een stove gebouwd voor de community. Dat is een kookstel. Het was zwaar maar heel dankbaar werk. Eerst hebben we grond gegraven en versleept, daarna zes grote jerrycans water gehaald bij de tab en hooi gehakt met een kapmes. Dit alles bij elkaar gegooid en toen lekker met blote voeten stampen in de modder en proberen te bewegen al een Afrikaanse. Leeeuk! Toen de stove af was hebben we een bezoek gebracht aan de Pink School. De kinderen daar waren helemaal uitgelaten en gingen aan me hangen, knepen in mijn kuiten, voelden aan mijn haren, stopten zelfs hun vingers in mijn oor. Wat een ervaring. Het hoogtepunt was toch wel de verbazing om mijn blokjesbeugel, dat hadden ze nog nooit gezien en sommige kinderen waren er echt bang voor. Wijzend op mijn horloge en armbandje zeiden ze: “give me this!”. Terug op de office hebben we een heerlijke Ugandese lunch gehad. ’s Middags gingen we de community in voor ‘walk and talk’. We hebben een lange wandeling gemaakt door de sloppen, terwijl Mukasa toelichting gaf over de werkzaamheden van FOHO. We hebben veel armoede gezien. Onderweg kwamen we twee andere vrijwilligers tegen (Marijke en Marijke). Marijke Senior is hier voor de tweede keer en Marijke Junior is hier al vier weken, dus zij waren allebei niet mee met de walk and talk. Ze waren naar Kajemba, een gehandicapte jongen van 14 jaar die niet kan lopen en inmiddels te zwaar is om te tillen. Daarom lag hij altijd binnen, zonder kleren. Hij lag in zijn eigen behoeften. Irene, de vrijwilliger die hier afgelopen maand was, heeft voor hem een rolstoel laten maken. Helaas was die net niet op tijd klaar, dus hebben Marijke en Marijke hem gebracht. Het was super ontroerend om te zien hoe blij Kajemba hier mee was! Nu maar hopen dat zijn moeder veel met hem gaat oefenen.
Ik heb het hier heel goed. Zelfs de koude douche (en nee, die is niet lauw maar echt koud) went al. We komen heftige dingen tegen maar tot nu toe kan ik er wel mee om gaan. Iedereen trouwens bedankt voor de leuke berichtjes op mijn vorige blog, heel leuk en fijn om te lezen. Ik houd jullie op de hoogte.