(origineel bericht op be-more.nl)
week 2
Hellooooooooooo!
Zo….waar ga ik beginnen, het was zo’n druk weekje met weer hele bijzondere ervaringen.
Na het weekend Plettenburgbaai ben ik maandag even ‘thuis’ gebleven, want wat een tijd om te vertrekken half 7! Dinsdag was weer leuk dagje met the kids. We hebben nu alle 4 (de volunteers) 4 kinderen uitgekozen die we ook individueel gaan begeleiden. Voor mij zijn dat Joseph, Andishwa, Anestashya, Asemale. Deze namen zul je dus nog zeker vaker lezen in mijn verslagjes.
Gisteren had ik even one on none time met Anestashya. We gingen lekker nageltjes lakken;-). Misschien goed om te vertellen dat zij precies hetzelfde met haar linkerarm heeft als ik (alleen haar been is wat slechter). Weet trouwens niet of ik dit al verteld had, maar OK. Zij vind het fantastisch om iemand van buiten Ithemba te zien met dezelfde handicap (waar een beperking al niet goed voor is hahahaha).
Ook Joseph wilde zijn nageltjes gedaan hebben (het werd de gele) , maar toen hij erachter kwam dat het misschien toch niet zo stoer was, probeerde hij het tijdens de morning greeting eraf te krijgen. Ook zijn we enorm culinair bezig geweest met de donatie champignons. Deze worden dan geschonken, maar zijn eigenlijk beetje op het randje van de datum (maw ze moesten op). Dus na de verkoop bij de jumboshop(geloof dat ze het zo noemen= verkoop aan mensen vd township) hebben we de rest gesneden en soort van soep geproduceerd. Het is nog niet geproefd dus………
Woensdag ben ik de kindjes mee naar huis gaan brengen op het einde van de dag. Eugene is onze conciërge en chauffeur. Eugene is een geweldige man en geeft ons life lessons. Soort van college in levenswijsheidJ. 1 van de belangrijkste dingen was dat je geen cricket en rugbyliefhebbers bij elkaar moet zetten (metaphorically speaking zeg maar)… Erg grappig allemaal.
Wat minder grappig was, was om te zien hoe de kinderen leven en hoe de thuissituatie is (weinig liefde en er is veel misbruik). Super heftig om te zien en zeker wanneer het echt doordringt wanneer je thuis bent. Wel fijn dat je de kindjes blij kunt maken met beetje aandacht en een knuffel. Zelden zoveel dankbaarheid gezien!
Het huis is net een studentenhuis met al die vrijwilligers. Iedereen loopt lekker bij elkaar binnen of zit beetje te relaxen in de woonkamer. Ook het eten is nogal verschillend van thuis waar je met je bordje voor de tv eet en hier zit je met 13 man aan tafel (eerst bidden en dan aanvalluuuuh). Het is wel af en toe wennen en aanpassen met zoveel, daarom is een dagje als vandaag heeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk. Voor het eerst vanochtend helemaal alleen, muziekje aan en in het zonnetje. Wat wil een mens nog meer! Vanmiddag waren er wel wat mensen thuis, maar errug relaxed. Vanavond lassen we maar filmavondje in, want 2 avonden stappen is natuurlijk teveel van het goede wanneer je de 35 bereikt hebt, ahum.
Zal nog proberen nu ff wat leuk pictures toe toevoegen van deze week. Dan hebben jullie ook wat beeld bij deze lap tekst. Nou fotootjes lukt niet echt, better luck next time!
Ciao!