(origineel bericht op be-more.nl)
Eerste week
Het was maandag ochtend 9 uur en we zaten weer bij Nyoman voor een lekker ontbijt. Het was deze keer een banaanpannenkoek.
Ik was eigenlijk best wel een beetje zenuwachtig voor onze eerste dag. We gingen naar het project wat spelletjes doen met de gehandicapte kinderen. Het was erg leuk, al bij binnenkomst gaven ze je een hand en kuste die dan. Er waren 12 kinderen ongeveer. Van deze kinderen hebben ruim de helft het syndroom van down. Voor de rest autisten. Er is ook een meisje die graag je hand vast houdt over haar hebben we gehoord dat ze vroeger bij de honden leefde. Als je bijvoorbeeld je tas mee hebt dan wil ze daar graag in kijken.
Er zit ook een andere jongen in de groep Ketut en als je een foto maakt dan gaat hij poseren, tong uit zijn mond, een oog dicht en wijzen naar de camera.
Er zit ook een andere jongen alleen maar op de grond. Hij kan niet goed praten en gooit soms wat spullen door de klas. Het was dat ik weg dook anders had ik een potlood tegen mijn hoofd. Bij het middag eten liepen ze allemaal een andere kant op en gingen ze op verschillende plekken eten. Wat ze niet lusten vond je later terug op de grond. Ze helpen elkaar wel graag.
Nu was het tijd om voor het eerst Engelse les te geven aan de kinderen. Nyoman stelde onze voor aan een groep en toen konden we beginnen. We wisten eigenlijk nog niets van de groep. We begonnen met een voorstel rondje hierbij merkte we al dat er veel dezelfde namen waren, zoals Ketut, Kadek. Iedereen houd zich aan een bepaalde volgorde van de namen dus alle 4de kinderen in de familie krijgen de naam Ketut. In sommige gezinnen veranderen ze die naam dan bijvoorbeeld in Dedut zo heet een kind van Ketut .
Na het voorstellen begonnen we met het opschrijven van de leeftijd, hobby’s, familie en sport in een verhaaltje. Hierbij merkte we dat sommige dat makkelijk konden en sommige totaal niet.
Daarna nog hangman en het hardop lezen van hun verhaaltje en dan gaan we naar buiten voor de eerste sportles. We splitsten de groep in tweeën en dan gingen we allemaal verschillende spelletjes doen. De kinderen vonden het erg leuk. Ik werd alleen het laatste kwartier niet zo lekker dus toen ben ik aan de kant gaan zitten. Toen ik aan de kant zat kwam Ketut een van de gehandicapte naast me zitten en sloeg een arm om me heen. Een maal weer terug bij de kamer ben ik gaan liggen op bed.
De volgende morgen werd ik weer niet lekker wakker dus heb ik de hele dag thuis gelegen. Ik kreeg wel heel lief in de morgen wat gesneden watermeloen en een banaantje van Nyoman. In de avond kwam een van de kinderen die bij Ketut en Nyoman wonen een soort rijstepap bij mij brengen. Het zag er niet uit maar het was lekker.
Maik, Inge en Chantal gingen na het eten bij Nyoman door naar een ceremonie. Ze kregen helemaal de traditionele kleding aan. Gelukkig duurde de ceremonie 3 dagen en kon ik die nog een dag mee maken. Ze hadden deze ceremonie om de maan te eren. Dit is een jaarlijks gebeuren.
De volgende morgen werd ik wakker en toen voelde ik me weer een stuk beter dus toen ging ik weer naar de school. het ging weer goed tot de sportlessen dus toen ben ik binnen gebleven.
Het is wel heel lief hoe de kinderen daarop reageren als ze merken dat je niet lekker bent.
Nog even 1,5 uur slapen en toen gingen we Ubud in. Inge en ik gingen alleen wat later weg en hadden dus nog geen vervoer voor naar Ubud. We gingen bij een soort van bushalte staan en toen kwam er een jongen op een scooter bij ons staan. Hij zei dat er geen busjes meer zouden komen maar dat hij ons wel kon weg brengen met zn broertje. Eerst vertrouwde we het niet maar verder in het gesprek kwamen we erachter dat hij familie was van Ketut dus toen wilde hij ons voor niets op hun scootertjes in Ubud afzetten. Het was toch wel weer erg leuk om zo te reizen. Toen we in Ubud waren gingen we even wat eten en boodschappen doen waar je lekkere Verkade koekjes kan kopen. Je kan er ook wijn kopen maar dat is erg duur en nog zoeter dan Canei, dus dat word het maar niet.
Om 22.00 werden we weer opgehaald met de auto en gingen we eerst nog even yahtzee spelen en daarna slapen.
<em>Terwijl ik deze blog aan het schrijven ben lopen er kleine miertjes over mijn laptop zelfs nu ik bij een bureau zit.</em>
Nadat de school was afgelopen gingen we nog even gebruik maken van het internet en daarna eten. Na het eten gingen we dus naar de ceremonie. We kregen traditionele kleding aan. De mannen en vrouwen krijgen sarong om. Een doek op een aparte manier omgewikkeld. De mannen krijgen ook een Udemg (een doek op een aparte manier geknoopt op hun hoofd). De vrouwen doen hun haar omhoog. Toen we daar aankwamen zagen we allemaal mensen in dezelfde kleding maar er zat geen toerist tussen. Bijna alle honden die Bedulu heeft die waren er ook. Deze honden die waken de hele tijd voor hun eigen huis en blaffen en grommen mensen weg bij hun territorium. De honden liepen hier ook allemaal mee en “beschermde” hun familie. We liepen iets verder en daar zaten misschien wel 70 mensen te bidden richting een altaar. Toen liepen we iets verder naar een kleiner gedeelte waar ook een altaar stond alleen dan kleiner. Hier mochten wij gaan bidden. We waren allemaal het op je knieën zitten op de grond niet gewent dus dat zat even vervelend. We moesten eerst met de handen tegen elkaar voor ons hoofd met allemaal bloemetjes in ons handen. De bloemetjes offerde we tijdens het bidden. Daarna kwam er een oude mevrouw die je eerst met heilig water nat gooide en daarna moest je je handen in elkaar doen en kreeg je er water in. De eerste 3x moest je drinken en de laatste keer over je heen gooien. Ik zag dat alleen niet zo goed bij de mensen voor mij dus ik heb het lekker allemaal opgeslurpt! Na het drinken en dus een keer over je hoofd gooien van het water kreeg ik nog een keer een beetje water over me heen. Daarna moest ik wat rijst pakken uit een bakje en dat op mijn voorhoofd plakken. Dit gaf aan dat je een gebed had gedaan. Hierna gingen we kijken naar de traditionele dans. Er waren kinderen van de middelbare school die dat deden. Het was een selectie van de beste dansers. Ze zagen er super mooi uit en de dans was ook heel mooi om te zien. Alleen duurde iedere dans bijna 20 minuten dus we hebben het niet helemaal afgekeken.
Op de weg terug liepen we nog langs allemaal mensen die om een kleed stonden waar 6 plaatjes op afgebeeld waren. Dit was een gok spel. Je kon geld neerleggen op een plaatje samen met andere mensen die ook mee gokte. Dan werden er dobbelstenen met dezelfde afbeeldingen gerold. En als jou plaatje te voor schijn kwam had jij het geld gewonnen.
Maik en Inge hadden dag ervoor al gegokt en deze avond had alleen Debbie gegokt. Debbie is een andere vrijwilliger die bij de school werkt. Ze komt uit Engeland en de tijd dat wij er zijn is zij er ook.
De volgende ochtend begonnen we weer met een heerlijk ontbijt bij Nyoman. Daarna gingen we naar Yayasan. De gehandicapte kinderen hebben altijd op de vrijdag een dans dag. Dan zetten ze muziek op en daar gaan ze dan op dansen. Er word dan ook in een sarong de traditionele dans gedaan. Daarna hebben ze even pauze en dan komen er andere liedjes. Hun lievelingslied is waka waka van Shakira. Ze draaien ook it’s my life word er afgespeeld en dan gaan er een paar luchtgitaar spelen.
In de middag gingen we weer een Engelse les geven. Alleen merken we deze week al dat er een groot verschil is in de groep. Een deel kan al een verhaaltje schrijven en andere hebben nog moeite met het ABC. We gaan proberen de groep beter te verdelen dat iedereen beter kan leren op zijn of haar eigen niveau.
Tijdens de sportlessen doen we nog vooral spelletjes maar hier leren ze toch wel veel van. Volgende week gaan we ook bijv. sprinten en dan vooral de start.
Na het lesgeven gingen we onze tassen inpakken en zaterdag ochtend vertrekken we richting Kuta!
Dit is een plaats aan het strand waar je goed kan uitgaan en surfen. Aangezien dat Nederland tegen Denemarken moest spelen gingen we ook naar Kuta we wisten zeker dat het daar gekeken zou worden.
Zaterdag ochtend zetten we eerst de andere vrijwilligers af en dan worden we naar Kuta gebracht. We komen daar aan en zien gelijk een MC Donalds en grote hotels en veel verbouwingen. Het ziet er druk maar gezellig uit.
We gingen opzoek naar een hotel. We wilde wel een douche met warm water want dat hadden we de hele week niet gehad. Dit vonden we in het Arena hotel. Niet heel mooi maar een warme douche en een zwembad.
Eenmaal dat uitgezocht gingen we even een beetje van Kuta ontdekken en natuurlijk naar het strand. Hier zagen we dat de golven heel hoog waren maar in de middag zouden ze wat lager worden (en dat klopte).
We gingen “zwemmen” in de zee met de handen rond onze zwemkleding want er stonden zulke hoge golven dat je daar steeds voor moest weg duiken enz.
Dit maakte het natuurlijk ook wel weer erg leuk.
Toen we op het strand lagen kwamen er steeds kinderen van een school die ons vragen moesten stellen van de Engelse leerkracht.
Eerste vroegen ze of ze een vragen mochten stellen en daarna hoe ik heette. Toen begonnen ze met de vragen: What is your name? …. Marloes …….?!??>! Can you spell it for me? En dit 30 kinderen achter hetzelfde. Ik kon er ook wel weer om lachen.
In de avond gingen we in het oranje wat eten en daarna voetbal kijken. We kwamen in een kroeg terecht waar allemaal Nederlanders waren dus erg gezellig. Beetje jammer van de eindstand maar ja we moesten verder. We gingen nog even uit in Sky garden. Dat is een club wat op verschillende verdiepingen muziek heeft en uiteraard richting de sky kan gaan dus op het dak ook nog muziek heeft. Het was echt super leuk alleen een beetje vroeg afgelopen. De volgende dag gingen we om 11 uur opstaan en weer Kuta verkennen. Iedere keer zien we andere dingen. Maik ging in een polo winkel shirtjes kopen en daar waren zoveel werknemers. Waar we in Nederland er twee hebben werken zijn ze hier met zijn achten. Dus ze staren je aan en doen niets. Maar toen stootte ik echt helemaal per ongeluk een mooi stapeltje kleding om en toen keken ze elkaar aan wie het op ging ruimen. Uiteindelijk was het opgeruimd en wil ik nog een keer zeggen dat ik het niet heb aangeraakt.
Hierna gingen we surfen de golven waren namelijk al wat lager en dus goed om voor ons het te wagen.
Aan het begin was het even lastig maar het lukte. We konden allemaal staan. Het was wel erg druk en het water maar dat was ook wel weer grappig want je had snel gesprekken met andere mensen.
Na het surfen gingen we terug naar het hotel even zwemmen en douchen en uiteten.
Na een korte nacht en een heel leuk weekend was de dag al weer om en gingen we slapen.
De volgende ochtend werden we opgehaald door Wayan dachten we maar we zagen hem maar niet. Terwijl we aan het zoeken zijn word er steeds gevraagd of we een taxi nodig hebben en een van die mannen die liep achter me aan. Ik werd een beetje zenuwachtig en riep de andere. Uiteindelijk zei hij Yayasan! Er was dus een andere man die ons op kwam halen en ons weer terug naar Bedulu bracht.
Dit was alweer de eerste week!