(origineel bericht op be-more.nl)
Week 2 & sponsorgeld
Het is hier in Cambodja nu vrijdagavond 8 uur. Ik heb weer een super leuke week achter de rug. Afgelopen weekend ben ik samen met Daphne naar Phnom Penh gegaan. We hebben daar de killing fields, de gevangenig s21 en het Royal Palace bezocht. Naast het mooie Royal Palace was het ook erg interessant en boeiend om de killing fields en de gevangenis s21 te bezoeken. Echt blij werd je er niet van. Rond de jaren ’70 zijn er zo’n 2 miljoen Cambodjaanse vermoord bij de killing fields. Je kon daar echt honderden schedels, tanden en stukken bot van iemands arm of been vinden. Ook werden de plekken aangewezen waar de mensen opgewacht werden en waar ze vermoord werden. Daarnaast werd er nog verteld op welke gruwelijke wijze deze mensen vermoord werden. Ik zal niet te veel in details treden, ik wil niet dat je je na het lezen van deze blog net zo verdrietig voelt als ik dat deed toen ik wegliep van de killing fields. Ik zal één manier vertellen. Op het terrein stonden 2 bomen. De één stond ongeveer 6 meter voor de ander. De ene boom werd gebruikt om baby’s tegen dood te slaan, uit de andere boom kwam muziek zodat men niet doorhad wat daar allemaal gebeurde. Gruwelijk!!
Na de killing fields zijn we naar de gevangenis s21 gegaan. Deze gevangenis werd ook gebruikt in de jaren ’70 en hier verbleven alle mensen die daarna doormochten naar de killing fields. De ‘hokjes’ waar deze mensen in verbleven waren echt super klein. Naast de ‘hokjes’ waar de gevangene verbleven was er ook een gebouw waar allemaal foto’s hingen van mensen die de gevangenis in moesten. Het idee dat de schedels die je daarvoor hebt gezien bij de killing fields van deze mensen zijn zorgt wel voor kippenvel en een naar gevoel. Je ziet gewoon de blik in hun ogen op het moment dat zij weten dat ze er geweest zijn.
Dit alles is een belangrijke gebeurtenis in het verleden van de Cambodjaanse. Elke Cambodjaanse man of vrouw die ouder is dan 40 jaar heeft dit meegemaakt. Deze nare tijd laat nog steeds zijn sporen achter in het gedrag van de Cambodjaan. Geen zorgen voor morgen en vandaag kan je laatste dag zijn, zijn twee belangrijke quotes hier.
Maandagmiddag zijn we weer thuis gekomen, wij zijn toen naar het enige zwembad in Kampot gegaan en hebben hier lekker gezwommen. Dinsdagochtend konden we weer beginnen op MJC. Ik merk dat het lesgeven steeds meer vanzelf gaat. Het is heel anders dan in Nederland. Ze willen graag leren en praten niet gauw door je heen. Toch kan het ook wel lastiger zijn dan in Nederland. Als ik ze iets wil uitleggen in Engels en ze begrijpen me niet, kan ik het niet gauw even uitleggen in het Nederlands of Khmer. Engels is de enige taal die wij allebei begrijpen. Ook moet ik er een beetje op letten dat ik niet te snel praat. Met te snel praten bedoel ik op normaal tempo praten. Dat gaat voor de leerlingen te snel. Ze zeggen dan wel dat ze mij begrijpen maar dat is eigenlijk helemaal niet zo. Verder heb ik deze week wat minder het boek gebruikt en probeer ik me meer te richten op het presenteren en praten in het Engels van de leerlingen. Het gaat tot nu toe heel goed en ik vind het heel leuk om de leerlingen op deze manier wat te leren. Elke vrijdagmiddag hebben we een evaluatiemoment met de directrice en de volunteers coördinatoren. Zij waren allemaal erg positief en zagen erg veel verschil met de eerste week. Alleen maar positief dus.
Sponsorgeld**
Afgelopen dinsdag heb ik met Rianne (de begeleidster van be-more), Kakada (de directrice) en Daphne afgesproken. We hebben toen aan Kakada verteld hoeveel geld ik ingezameld heb om te doneren. Hier was ze echt super blij mee. Be-more werkt pas vanaf januari 2013 samen met het project. Tot nu toe heeft nog niemand sponsorgeld meegenomen. Ik ben de eerste die dat wel heeft, extra speciaal dus. Woensdag hebben we weer afgesproken. Kakada had toen een lijstje gemaakt met dingen waar ze het geld graag aan uit wil geven. Be-more werkt met een 50-40-10 regel. 10% van mijn sponsorgeld gaat naar be-more voor de kosten die zij maken om alles te regelen rondom mijn sponsorgeld. 40% van mijn sponsorgeld wordt bewaard voor als de school iets groots wil doen. Als ze dan meerdere keren worden gesponsord loopt dit bedrag aardig op. 50% van het geld mag de school uitgeven op het moment dat ik aanwezig ben op de school, deze maand dus. Ze hebben gekeken naar de mogelijkheden en weten waar ze het geld aan uit willen geven:
- twee Cd-spelers (de twee die we nu hebben zijn kapot, een erg goede uitgave dus)
- 3 whiteboarden (de boarden zijn nu meer blauw dan wit)
- tafeltennisbadjes (sommige spelen nu met een badje waarvan de bekleding af is)
- badmintonrackets (die zijn nu kapot)
- shuttles (die zijn nu kwijt)
- voetballen (als ik het goed heb, hebben we er nu maar 1 en zelfs die is niet echt fijn)
Ze hebben niet al het geld van de 50% pot nodig om dit allemaal te kopen. De rest van het geld willen ze in de 40% pot stoppen. Ze willen dan sparen voor meer geld, zodat ze een gedeelte van het gebouw kunnen restaureren.
Al met al lijkt het mij een heel goed plan. Ik liep er zelf al tegenaan dat de Cd-spelers niet werken. In het boek dat ik gebruik staat namelijk vaak een listening opdracht. Dat gaat alleen een beetje lastig zonder Cd-speler. Daarnaast ben ik ook heel blij dat ze een nieuw whiteboard gaan aanschaffen. Die we nu hebben is zo slecht dat ik na de les nog een kwartier lang sta te boenen om het bord een beetje schoon te krijgen.
Het is nu voor mij tijd om mijn tas in te pakken en te gaan eten. Morgenochtend vertrek ik om 8.00 naar Phnom Penh. Vanuit Phnom Penh reis ik door naar Siem Reap. Daar ga ik de beroemde Angkor Wat bekijken. Hiervoor heb ik speciaal een dagje vrij gekregen. Super gaaf!
Veel liefs van Jacinta