(origineel bericht op be-more.nl)
Week 16.
Sawabona,
Mijn laatste week in dit prachtige land, bij deze geweldige kinderen, bij de super staff van palm tree, bij de andere vrijwilligers… zucht!
Deze week zal ik J. het één en ander bijbrengen. Maandagochtend liep lekker, hij werkte prima uit zijn boekjes en was vrolijk. Tijdens ‘arts & crafts’ heb ik de kinderen verteld wat we vanmiddag gaan doen. We gaan namelijk naar de ‘beadshop’. Mijn oom en tante en een paar mensen van de groepsreis van mijn ouders hadden geld gedoneerd voor kralen. Natuurlijk moesten we wel even kijken welke kleuren en soorten kralen er nodig waren dus hebben we samen even bij de kralen kast gestaan. Om 13:00 was het zover en zijn we vertrokken naar het kralen winkeltje met de twee jongens en onze stoere meid. De kinderen waren ontzettend blij en enthousiast toen we in het busje zaten, ze konden niet wachten tot dat we er waren. Het was een mooi niet al te groot winkeltje waar onwijs veel gekleurde kralen waren te vinden. Voor de kinderen was het ook heel tof om te zien waar die kralen waar ze altijd mee werken, nou eigenlijk vandaan komen. Ze stonden dan ook met hun mond open te kijken naar die grote hoeveelheid en wisten even niet waar ze het zoeken moesten. Ik heb ze allemaal een aantal zakjes kralen laten uitzoeken en op een gegeven moment zijn we samen gaan kijken voor hoeveel rand we nu kralen hadden ingeslagen en hoeveel geld we nog over hadden voor de rest. Uiteindelijk hadden we een mandje vol prachtige kleuren en zijn we naar de kassa gegaan. Vervolgens zijn we door gereden naar de Afrikaanse ‘Jan Sikkes’ om nog wat stof in te slaan voor de olifantjes. Daarna door gereden naar East coast college om de andere kinderen van school te halen. Super leuk om de kinderen één voor één uit school te zien komen in hun school-uniform. Maandagavond hebben we voor de aller laatste keer genoten van onze favoriete chocolade brownie van ‘Spur’.
Dinsdagochtend stond ik vroeg naast mijn bedje om de kinderen naar school te brengen. Zij vertrekken om 7 uur en voor 7 uur stonden alle kinderen netjes klaar om te vertrekken. Vervolgens zegt mama wie er moet bidden, en diegene bid dan over de reis naar school, dat ze goed hun best moeten doen op school, dat ze blij moeten zijn dat ze naar school kunnen etc. Daarna zegt mammie dat ze zich allemaal moeten gedragen, goed naar juf moeten luisteren en goed hun best moeten doen. Dan kan de reis naar school beginnen! Tijdens arts en crafts heb ik alle nieuwe kraaltjes in potjes gedaan, en heeft P. van de gedoneerde kralen een mooie armband voor mijn tante gemaakt, superleuk.
Woensdagavond zouden we als afsluiter met alle vrijwilligsters te bowlen. Daar aangekomen was dit niet mogelijk en hebben we vervolgens ‘glow in the dark golf’ gedaan, enorm gelachen!!
Donderdagavond was dan het moment aangebroken; onze bye bye braai. Bij alle voorgaande braaien dacht ik steeds: pfieuw, gelukkig is dit niet mijn braai… Nu wel dus! We hebben heerlijk gegeten, en het gezellig in een kring buiten opgegeten. Daarna hebben we binnen nog wat laatste foto’s van kamp en een paar video’s laten zien.
Daarna gaven de kinderen een soort show, ze gingen met z’n allen voor ons zingen en dansen. Prachtig om te zien, echt een kippenvel momentje!!
In de nacht heel slecht geslapen, bah morgen het afscheid…
Vrijdagochtend heb ik J. nog les gegeven tot 10 uur. Daarna even internetten, rondgelopen, een filmpje gemaakt en de laatste spulletjes in mijn koffer gedaan. Om 14:15 nog even naar de daycare gegaan om afscheid te nemen van die kleine schatjes! Daarna was het tijd om ‘mijn’ eigen kinderen plat te knuffelen. Jeetje, wat een verschrikkelijk rot moment zeg… Eigenlijk niet te beschrijven wat voor gevoel er dan allemaal door je heen gaat, blegh! Kreeg nog leuke cadeautjes (onwijs bedankt daar voor!!) In de auto veel gehuild en op het vliegveld nog even een groepsfoto gemaakt met alle vrijwilligers.
Inchecken ging prima en toen was het tijd om ook van de vrijwilligers en Peter afscheid te nemen. De douane verliep dit keer ook best soepel, er was niets aan de hand. Ze keken af en toe wat gek omdat er zoveel sleutelhangers enzo in onze tassen zaten, tja dat heb je als je van Palm tree komt.
Verder een prima vlucht gehad, en een kwartier eerder geland in Nederland. Daar snel de koffers gepakt en door de beruchte Schiphol deuren. Ik had met mijn grote mond gezegd dat ik wel even foto’s van ons welkomstcomité zou maken, dus daar hield ik me aan, met trillende handen, dat wel.
Super mooi dat al je familieleden en vriendinnen op jou staan te wachten met grote spandoeken en ballonnen!!! Thuis aangekomen voelde het heel vreemd, een beetje het gevoel alsof ik op visite was. Dat gevoel is een tijdje gebleven, moet nog steeds heel erg wennen hier. Vooraf hadden ze tegen me gezegd; vraag wel vrij de eerste week/ weken want je kan het best zwaar hebben. Ik dacht dat het allemaal wel een beetje mee zou vallen, maar niets is minder waar. Ik mis de kinderen ontzettend, echt heel erg! Ik slaap slecht, en zit constant met mijn hoofd in Afrika. Achja, het heeft vast even tijd nodig en dan ben ik er weer bovenop.
Ben super blij dat mijn wens eindelijk is uitgekomen en dat ik het zo enorm naar mijn zin heb gehad. Be more en palm tree hebben heel goed voor me gezorgd en overal aan gedacht, top! Onwijs bedankt!!!
Ik hoop dat jullie van mijn web-logs hebben genoten en als ik (wat heus wel gebeurd) weer ga, jullie er weer zijn om me te supporten.
Veel liefs, Jenny.