(origineel bericht op be-more.nl)
eindelijk op Palm Tree
Nieuwjaarsdag konden we eindelijk vertrekken.
Om tien uur zijn we weg gegaan en nog vlug even een bakje gehaald bij Daniëlle en Leo en de kids, gedag gezegd en toen vertrokken naar Schiphol. Een erg goede reis gehad, de eerste 2 vluchten vrij veel geslapen, omdat de nacht ervoor nou niet bepaald lang was. De tweede vlucht vond ik eigenlijk best speciaal, het was een nachtvlucht, je krijgt warm eten en daarna een deken en een kussentje en dan maar slapen. Dit lukte goed, maar toch vreemd, dat je boven in de lucht ligt te pitten. Na het ontbijt konden we al landen in Johannesburg en toen nog een korte binnenlandse vlucht en toen waren we dan in Durban.
Loes wachtte de vrijwilligers op en we werden toen door de chauffeur naar een hostel gebracht, waar we konden uitrusten en kennis maken met alle vrijwilligers, die deze maand naar verschillende projecten gaan. We aten met elkaar en konden een nacht goed slapen. De volgende dag , na het ontbijt nog een uitleg gehad van Loes en 12.00 uur vertrokken we dan echt naar Palm Tree. De kinderen waren afwezig op dat ogenblik, omdat ze een uitje aangeboden hadden gekregen. Ze gingen bowlen, games spelen en kregen iets te eten. Feest natuurlijk. Na een uur kwamen ze thuis en zag ik de kinderen voor het eerst, van beide kanten natuurlijk vreemd, maar de jonge kinderen wennen snel en toen ik even op de bank zat, kwam het eerste kindje al naar mij toe, sloeg de armen om me heen en gaf me een kus. Wat wil je nu nog meer. Wennen is het wel, maar heb het reuze naar mijn zin
. S’avonds boodschappen gedaan, want we moeten in ons huisje zelf koken.
Het nieuwe huis van de kinderen is af en is erg mooi geworden. Vandaag zijn we aan het verhuizen geweest. De Bush Camp beneden is ook af en iemand had alle bedden en beddengoed geschonken. Peter vond het zonde, dat de kinderen op oude bedden slapen, terwijl er beneden allemaal nieuwe bedden staan, die misschien 6x in het jaar gebruikt worden. Dus sjouwen maar. Een heel karwei al die bedden verhuizen van beneden naar boven, door smalle deurtjes trappetjes op en neer, maar het is allemaal gelukt en ze slapen vanavond in nieuwe bedden. Elk kind heeft één kast en ook deze zijn helemaal leeggehaald en opgeruimd.
S’Middags ben ik nog met een meisje aan het schrift kaften geweest. Ze gaan n.m.l. volgende week woensdag weer naar school en dan moet alles klaar zijn. De schriften moeten in kaftpapier en daar overheen nog plastic.
Vandaag kwam er ook een man eten brengen voor de kinderen, die dat geregeld doet. Rijst, suiker, olie en beans. Een kind zei tegen deze man, ik krijg een nieuw bed. Waarop hij vroeg. Van wie krijg je dat? Hij antwoorde van Peter. Waarop deze man antwoorde: love Peter and love Jezus. Hier werd ik wel even stil van. Ook krijgen ze eten, wat in winkel over datum is en koken dat en doen het in de vriezer. Hier wordt ook hulp geboden, wat erg fijn is.
Voor diegene die het niet weten Peter en zijn vrouw Yvon, zijn een Nederlands echtpaar, die afgelopen zomer hun huis in Nederland verkocht hebben en nu op het project wonen. Al een heel verhaal en ik ga een andere keer wel verder, als ik weer tijd heb. Hier gaat alles prima en het is lekker warm. De groetjes aan iedereen, die ik ken. Baukje