(origineel bericht op be-more.nl)
Week 1
Hallo allemaal,
Wat een week! Het is echt voorbij gevlogen, het is zo leuk!
Zondag zagen we de andere Be-more vrijwilligers, erg leuk om ze nu in het echt te zien. We kregen een uitleg van Ruben (onze Nederlandse regio coördinator) over de hoofdstad. Daarna gingen we naar Kampala (de hoofdstad van Uganda) in een klein busje met 10 personen. De mensen rijden hier erg hard over slechte wegen, mensen snijden hier elkaar af, slingeren over de weg om gaten te verkomen (ook al lopen hier gewoon mensen). Wat toen erg bizar was dat we staande werden gehouden omdat de bestuurder geen gordel om had!
In Kampala is het erg druk. We gingen naar een fruitmarktje met wel 1000 kraampjes. Smalle paadjes met veel kooplieden. Ik heb zelfs sprinkhanen geproefd. Daarna gingen we naar een taxiplaats. Men wat een gaos! Mooi om van een afstand te zien. We reden ook langs het Vrijheidsbeeld en stopte op de evenaar! Daarna reden we naar Masaka om daar in een hostel te overnachten.
Maandag kregen we van Ruben een uitleg over het echte leven in Uganda van drie uur lang. Daarna gingen we met zun zessen op weg naar ons project. Nu ging het echt beginnen. Een rit van ongeveer een uur over slechte wegen en hoge bergen, die de auto af en toe niet kan trekken. Kinderen lopen langs gevaarlijke wegen, veel kleine winkeltjes, waar ze bijvoorbeeld doodskisten of groente verkopen. We kwamen uit bij ons huisje. Buiten is een latrine en een watertank en een varkens stalletje. We wonen echt bij de mensen thuis, zei maken ook gebruik van de zelfde voorzieningen. We liepen naar het schooltje en kregen uitleg over hoe ze (de Ugandese) dit project hebben opgezet en hoe ver ze nu zijn met alles. We gingen kijken naar het schooltje, heftig om te zien. Kleine lokaaltjes met heel veel bankjes. Er zitten ongeveer 500 kinderen op deze school met 17 leraren. Er staan nog meer dan 200 kinderen op de wachtlijst, zei hebben geen geld voor schoolgeld. Leraren worden betaald van sponsoren uit Nederland en sommige kinderen geven in plaats van schoolgeld eten. Sommige kinderen moeten meer dan drie uur heen lopen naar school en drie uur terug. Ze mogen dan drie maanden lang op school logeren. Dit omdat het hier om 18.00u al donker is en er dus vreselijke dingen met de kinderen onderweg gebeuren. En dan mogen weer andere kinderen drie maanden op school logeren. We gingen kijken naar de slaaplokaaltjes. Nu besefte ik pas echt dat ik in de armoede was! Bedjes tegen elkaar aan op de grond, kinderen in kapotte kleren en op blote voeten. Heel heftig!
Naast ons vrijwilligers huis is een kerk waar ze elke avond gezellig liedjes zingen.
Dinsdag ochtend gingen we de bakstenen voor de watertanks maken. We schepte zand uit de steenharde grond, daar mengde we cement en water door heen. Dit deden we in een soort persmachine waardoor het een baksteen werd. Deze stenen moesten drie uur drogen in de zon. Ze maken ongeveer 100 stenen per dag, ze hebben 600 stenen nodig voor een watertank van 10000 liter water. De water tank waar wij aan werkte in de volle zon werd er een van 50.000 liter.
Smiddags gingen we op de boda boda (een scootertje, waar ze werkelijk alles op vervoeren) naar de women club. Hier maken ze mandjes, lakentjes van gekleurd riet. Dames lopen hier uren voor om gezellig bezig te zijn en te praten met ander dames.
Woensdagmorgen gingen we huisjes bouwen. Stampen met je blote voeten in de modder om deze vervolgens tegen de muur aan te gooien. Erg leuk om te doen. Dit huis bouwde we voor een mevrouw van 70 jaar met vijf kinderen, twee gehandicapt en een overleden. Het andere huis staat echt op instorten. Be-more heeft dit met huisbezoeken ontdekt. Een klei huisje dat we gemaakt hebben gaat ongeveer 50 jaar mee. Smiddags kwamen er gehandicapten kinderen naar ons toe. Waarmee we gingen kleuren, dansen en gewoon aandacht geven. Kinderen lopen hier 7 dagen in de week in de zelfde kapotte kleding rond op blote voeten.
22.10u het huis trilde enorm (heel eng) we pakte onze spullen en rende naar buiten. Het was een hevige aardbeving. ’s Avonds in bed nog eens twee keer goed wakker geworden van de aardbeving. Aardbevingen komen maar maximaal 1x per jaar voor in Uganda. De lokale bevolking vond deze aardbeving ook wel erg heftig. Erg bijzonder om mee te maken.
Donderdagmorgen werden we wakker gemaakt omdat ze een varken aan het slachten waren, wat een herrie. Daarna gingen we een waterput bouwen. Hakken met een hakmes in de harde grond om zo een ronde van een meter diep te maken. Water tanken zijn hier erg belangrijk. De vijvers waar ze nu water uit halen zijn echt werkelijk helemaal bruin. En hier drinken ze gewoon van! Met een watertank vangen ze regenwater op in het regenseizoen. Dit is genoeg om voor zeker 6 tot 10 gezinnen een heel jaar lang voor water te voorzien. Smiddags gingen we kinderen voorlezen (in het Engels) op school. Kinderen uit het dorp, eten de restjes van ons eten op.
Morgen krijgen we een Masaka tour, we krijgen les in het Ugangees en savonds gaan we leren dansen. Zondag hebben we vrij en gaan we lekker relaxen aan het zwembad om vervolgens smiddags weer terug te gaan naar het project.
Wij als blanken Nederlanders blijven een attractie hier. Je ziet echt werkelijk (ook in de grote steden) geen blanken lopen. De meesten die hier zijn, zijn hier dus vanuit Be-more en ze weten dat je ze komt helpen. Ze zwaaien je na, lachen naar je en knielen voor je. Echt iedereen hier is erg aardig en willen alles voor je doen!
Donatie geld: We gaan drie bedjes (van drie hoog) kopen voor de meiden kamer op het schooltje. Vrijdag ben ik met Anthonie deze al gaan bestellen. Bij een soort oud ijzer boer. Volgende week zijn ze klaar. Verder gaan we een latrine maken voor een dorp verderop. 60% procent van de mensen in de omgeving waar wij wonen hebben geen latrine, dit is erg onhygiënisch! Ook gaan we een weegzak kopen voor het ziekenhuisje (waar Laura maandag is wezen kijken) Deze is helemaal kapot.
Feitjes: Tweelingen krijgen in Uganda een algemene naam om aan te tonen dat ze tweeling zijn. Je tweede naam is je persoonlijke naam. Ik heet Nakato Moniek en Laura heet hier Babirye Laura. Alle tweelingen moeten (van de Ugandese) met ons op de foto. Dit zijn dus al behoorlijk wat tweelingen foto’s. Een gezin verdiend gemiddeld 30,- per maand. Ze hebben gemiddeld 6a7 kinderen. Een voorbeeld een brood kost hier ongeveer €1,- en een flesje water €0,60. We eten ’s ochtends ananas met een ei en brood. Smiddags krijgen we rijst,aardappels, witte kool, boontjes, ananas en bonen. Savonds krijgen we een soort pannenkoek met daarin een gebakken ei.
Voor meer verhalen en foto’s kijk op <a rel=“external” href=“http://www.lauravanzoggel.be-more.nl/”>www.lauravanzoggel.be-more.nl</a> of <a rel=“external” href=“http://www.lisannelooman.be-more.nl/”>www.lisannelooman.be-more.nl</a>
Heel veel liefs uit Uganda