(origineel bericht op be-more.nl)
Week 1 - de eerste ervaringen
Zo, ik ben inmiddels een week in Malawi. Het lijkt aan de ene kant al veel langer, omdat ik al veel heb meegemaakt. Toch heb ik pas 1 projectweek gehad.
Het begon allemaal vrijdag. Na een lange periode van voorbereidingen, m’n verhuizing en nadat ik van iedereen afscheid genomen heb, kon het avontuur beginnen. Op het laatste moment kwam er nog best veel stress bij kijken. M’n backpack was maar klein en ik moest veel nuttige spullen meenemen. Gelukkig kon mijn backpack uiteindelijk dicht. Ik had nog wel last-minute stress rondom het inpakken van mijn handbagage. Op het allerlaatste moment, vlak voor vertrek, ging de rits van mijn handbagage namelijk kapot, waardoor ik nog snel iets anders moest verzinnen. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en kon de reis gaan beginnen. Naarmate het vliegveld dichterbij kwam, begon de spanning pas licht te komen. Ik zou zo echt gaan vertrekken, 3 maanden in m’n eentje (omringd door vreemden) naar het onbekende…
Zaterdag 21 september**
De vluchten waren goed verlopen. Je krijgt wel maaltijden op vreemde tijden en kan amper slapen. Aangekomen op het vliegveld van Nairobi (Kenia) stapte ik echter per ongeluk de verkeerde bus in (de bus voor mensen met binnenlandse transfervluchten of voor mensen met Nairobi als eindbestemming). Nog net op tijd riep ik dat ik niet in die bus moest zijn en heb ik mezelf de bus uit gewurmd en ben ik in de juiste bus gaan staan. Op het vliegveld stond ik vervolgens nog een tijd in de verkeerde rij te wachten. Tsja, toen kwam ik erachter dat ik niet meer op Schiphol of in Europa was, maar dat ik echt ergens ben gekomen waar het nog allemaal niet zo goed geregeld is (en niet zo duidelijk is). Het avontuur was nu echt begonnen! De vlucht naar Lilongwe, de hoofdstad van Malawi, was gelukkig goed gegaan en na lang wachten voor de douane was ik blij om m’n backpack op dat hele kleine vliegveldje te zien. Na een leuk eerste ritje door het dorre landschap rondom Lilongwe kwamen we aan bij het eerste verblijf. Hier heb ik overnacht in een schattig hutje en heb ik beter kennisgemaakt met alle andere vrijwilligers.
Zondag 22 september**
De volgende dag zijn we met alle vrijwilligers naar Packachere in Zomba gereden. Het was een 5,5/6 uur durende rit, dus aan het eind heb je echt een houten kont (met z’n veertienen in een busje). Langzaamaan wordt het landschap groener en krijg je meer indrukken van het land. Je ziet schattige kleine dorpjes met marktjes en langs de kant worden verschillende dingen verkocht en als je ergens stopt worden er meteen allerlei souvenirs aangeboden. Ook moesten we vaak stoppen, doordat de politie overal staat te controleren. We stopten ook op een gegeven moment, zodat de Malawiaanse lekkernij gekocht kon worden (muizen op stok). Nou, het zag er bijzonder smakelijk uit, ahum. Ik heb ook nog een stukje van Mozambique gezien, want we reden langs de grens met Mozambique. Deze reis heb ik gelukkig ook overleefd en inmiddels was ik aangekomen in Zomba! Bijna is het zover en ben ik op de plaats van bestemming. Eerst nog even een overnachting hier in dit hostel. Ik heb hierheerlijk relaxed en meteen ook al de eerste black-out meegemaakt (dan valt de electriciteit uit; duurde een aantal uur). En aangezien het om zes uur ’s avonds al heel donker is, is het de hele avond lekker donker. Deze avond heb ik gezellig met de anderen bij het kampvuur gezeten.
Maandag 23 september**
Het is eindelijk zo ver! We gaan (na een algemene introductie) kennismaken met het project. Heel gek om er dan ineens te zijn. Het begon meteen goed. We hebben met alle vrijwilligers van mijn project geluncht en vervolgens heb ik snel de eerste spullen uitgepakt en begon het middagprogramma al. Ik heb gekozen om mee te gaan met de Children’s corner. Het doel hiervan is dat de kinderen leren om met elkaar te spelen. Het was meteen een bijzondere ervaring. Er waren enorm veel kinderen die je aan willen raken of je hand vast willen houden, ze vechten er soms zelfs om! Eerst gingen de jongens voetballen en de meisjes trefballen en touwtje springen/elastieken. Wij brengen die materialen dan mee vanuit ons huisje, ze hebben dit zelf niet. Ik ging, nadat ik bij was gekomen van al die kinderen, meedoen met het elastiekenspel (een soort tikkertje met springen over de elastieken). Ik was alleen iets te enthousiast. Ik lag namelijk ineens languit op de grond. Al die spelende en heel enthousiast gillende kinderen waren ineens stil. Ik riep maar meteen dat alles goed ging… Hierna heb ik nog meegedaan met wat spelletjes. Ik heb er een mooie dikke en blauwe knie aan overgehouden, maar heb een leuke middag gehad. ’s Avonds hebben we nog een bijeenkomst gehad met William (de projectleider) en vervolgens heb ik mijn eerste nacht in mijn kamer (ik deel de kamer met een andere vrijwilliger en zo nu en dan een gekko) gehad.
Dinsdag 24 september**
Jarig! Het was een gekke dag om jarig te zijn. Je bent zo ver van iedereen en je bent ook nog niet gewend aan alles. Verder had ik slaaptekort en ben je omringd door vreemden. Uiteindelijk heb ik wel een leuke en bijzondere dag gehad. Ik had tot maandag nog niemand verteld dat ik jarig was, maar toen een lokale vrijwilliger maandagmiddag vroeg hoe oud ik was, zei ik tegen hem dat ik de volgende dag jarig zou zijn. Hij vertelde dit vervolgens tegen de groep en zo wist iedereen dat ik jarig was. Dat was wel leuk, want zo werd ik gefeliciteerd en mocht ik een mooie happy birthday diadeem opzetten tijdens de lunch. ’s Ochtends ben ik meegeweest met het bouwen van een huis voor een oude vrouw. Ik heb hier echter alleen wat stenen versjouwd. Hierna ben ik met een aantal andere vrijwilligers met de taxi naar Zomba gereden en heb ik een lappa gekocht. Dit zijn lappen stof die de vrouwen in de community’s dragen. Je knoopt hem namelijk om je middel en dan is het een rok. Ik heb ook meteen twee broeken besteld. Daarna zijn we wat gaan drinken bij African Heritage en daarna zijn we weer teruggegaan om te lunchen. Tijdens de lunch werd er nog voor me gezongen en daarna begon het middagprogramma. ’s Middags hadden we met alle vrijwilligers (lokaal en nederlands) een officemeeting. Bij deze meeting ga je discussi”eren over een bepaald onderwerp. Het onderwerp van deze meeting was values (waarden). De bijeenkomst begon met het zingen van het Wilhelmus en eindigde met het zingen van het Malawiaanse volkslied. Voor het einde hebben echter alle members nog met zijn allen uitgebreid mij toegezongen. Dat vond ik erg leuk! Als avondeten heb ik Nsima geproefd, dat is (smaakloze) pap. Na het eten ben ik nog verrast met een optreden van een lokale member. Hij had zijn gitaar meegenomen en zong een aantal verjaardagsliedjes en daarna nog een aantal zelfgeschreven gospelliedjes. Het was een bijzondere afsluiting van die dag.
Ik wil iedereen ook nog even bedanken voor de berichtjes. De facebookberichtjes heb ik vandaag pas kunnen lezen, maar de smsjes heb ik hopelijk wel allemaal ontvangen. Sommige berichtjes kreeg ik pas donderdag, dus dat was ook nog wel grappig. Ik kan echter niet iedereen terug smsen. Op de een of andere manier komen sommige smsjes wel aan en andere niet…
Woensdag 25 september**
Ook deze dag hadden we weer een ochtend- en middagprogramma. ’s Ochtends ben ik voor het Early Child Development programma autootjes wezen schilderen bij de office. Deze autootjes zullen vervolgens uitgedeeld worden op de schooltjes. Mijn handen (en nek en benen à door de wind) zaten onder de verf en dit kan je niet zo heel makkelijk schoon wassen. Met wat groene zeep ben ik een eind gekomen en de rest moet maar slijten. ’s Middags ben ik naar een youth meeting geweest, waarbij er met de jongeren een topic besproken wordt. Dit keer was het onderwerp drugs & alcohol abuse (misbruik). Thuisgekomen heb ik mijn eerste Malawiaanse douche genomen. Je douchet door een teiltje water te pakken en vervolgens met een kopje het water over je te gooien. Ik moet zeggen, door de hete temperaturen was het best aangenaam!
Donderdag 26 september**
Donderdagmorgen ben ik om zes uur vertrokken voor een 1 uur durende wandeling. Ik heb geholpen bij het onkruidvrij maken van de tuin (in de brandende zon). De vrouw kreeg van het project ook wat zaadjes, zodat ze kon gaan planten (en de oogst uiteindelijk kan verkopen). Daarna natuurlijk weer een uur teruggelopen naar ons huisje. Na de lunch ben ik naar een support group bijeenkomst gegaan. De meeting betrof twee members, twee vrijwilligers en vier lokale vrouwen. Deze vrouwen hebben allen HIV/AIDS en tijdens zo’n supportgroup wordt een thema besproken. Deze keer was het thema seksueel overdraagbare ziektes. Er werd informatie gegeven over de ziektes, de gevolgen en wat je zou doen als er iemand naar je toe zou komen die aan zou geven dat hij/zij deze symptomen zou hebben. De wandeling terug was weer erg mooi. Je kijkt je ogen uit en zeker als het heetste punt voorbij is, kan je echt genieten!
Vrijdag 27 september**
Deze morgen ben ik meegegaan naar een nursery school (kleuterschooltje) en heb ik ook les gegeven. Lesgeven betekent hier vooral heel veel schreeuwen (THIS IS A BALL!) door de docent en heel veel herhalen door de leerlingen. Wij hadden platen meegenomen met wat plaatjes (zoals dieren en lichaamsdelen) en hebben deze gebruikt om de kinderen wat woorden te leren. Samen met de andere vrijwilligers heb ik wel wat idee”en hoe deze lessen anders zouden kunnen (minder info, 1 thema en dit herhalen en liedjes en spelletjes over dit thema gebruiken). Er werden wel liedjes gezongen, ter afwisseling, dit is erg leuk! Ook aan het einde van de les hebben we nog wat spelletjes gespeeld.
Zaterdag 28 september**
Inmiddels ben ik iets meer aan het leven hier gewend, maar toch is het soms nog wel lastig. Alles is zo anders! Soms voel ik me goed en soms weer even wat minder, maar ik heb al begrepen dat dit erbij hoort. Het is eigenlijk onbeschrijfelijk. Mijn lichaam moet ook aan de warmte en het eten wennen… Dit weekend ben ik lekker aan het relaxen in het hostel in Zomba. Ineens heel gek dat je dan ineens weer luxe hebt. Ik heb hier een douche en een wc! Ik waardeer het nu al! Op het project is de wc namelijk een gat in de grond, waar je na zessen (als het donker is) gezelschap krijgt van kakkerlakken.
Ik wil iedereen bedanken voor de reacties, lieve berichtjes en de donaties! Als het goed is heb ik maandag een bijeenkomst over de besteding van het donatiegeld. Ik hoop de volgende keer ook iets bondiger te kunnen schrijven, maar had nu gewoon nog veel te veel te vertellen over wat ik hier doe en meemaak!
Veel liefs, Sandra