(origineel bericht op be-more.nl)
Week 1
Lieve allemaal!
Hoewel ik het moeilijk vind om zo’n indrukwekkende week met zo ontzettend veel indrukken te beschrijven ga ik toch een poging wagen! Zonder problemen en met al mijn bagage ben ik zaterdag na een lange reis aangekomen in Malawi. Zondag hebben wij Lilongwe verkend en voor het eerste kennis gemaakt met Afrika. Na een lange, maar mooie rit, zijn we maandagmiddag aangekomen in Pakachere (het hostel van Be More in Zomba). Van daaruit zijn we richting “huis”, althans voor de komende twee maanden, vertrokken. Hoewel je soms, door de tv en computer in the woonkamer, de pannenkoeken als avondeten en de oud Hollandse spelletjes met lokale vrijwilligers, lijkt te vergeten dat je in Afrika bent realiseer je het je wel degelijk wanneer je naar buiten kijken, je naar de wc (het gat in de grond) gaat, je je na het wassen met een teil water nog steeds vies voelt, wanneer de taxi de heuvel niet meer opkomt omdat de benzine op is of wanneer de stroom uitvalt. Maar vooral ervaar je Afrika wanneer je naar het project loopt met aan elke hand een aantal kindjes in gescheurde kleertjes en langs de stenen huisjes met golfplaten daken loopt. Dan realiseer je je toch dat het een totaal andere wereld is, een veel kleinere wereld waar je ook van de kleine dingen moet leren genieten. En dat leren is moeilijk. Ik wil zo graag “echt” wat doen en mijn bijdrage leveren, maar het is moeilijk te accepteren dat het wellicht beperkt blijft tot het ondersteunen van de lokale vrijwilligers en het meedraaien in het programma. Het gaat denk ik tijd kosten voor ik de knop om kan zetten en werkelijk kan genieten van de kleine dingen zoals de lacht op het gezicht van een kind en dat als een echte bijdrage zien.
Ook merk ik dat het mij moeite kost me aan te passen aan het ritme van de dag hier en dan vooral het vele niks doen. Even een overzichtje van mijn doordeweekse dag: om een uur of 8 vertrekken we richting het project waarna we rond 11 uur weer naar huis gaan. Dan eten we tussen de middag warm en lopen we rond 2 uur weer richting project om vervolgens ergens tussen 4 en 5 naar huis te gaan. Dan eten we ’s avonds nog eens warm en gaan we rond een uur of 9 naar bed. In de vrije tijd lees ik veel of spelen we een spelletje, maar het is ook moment waarop ik alles met mezelf evalueer en dat waren deze week helaas geen leuke momenten. Dan blijkt dat de verwachtingen die je niet dacht te hebben toch niet waar gemaakt worden en voel je je door het dagprogramma vaak zinloos. Dit maakt het geheel best lastig, maar ik heb er vertrouwen in dat ik mij beter ga voelen en kan gaan genieten van mijn avontuur hier, maar het zal tijd nodig hebben.
Mijn activiteiten op het project waren deze week in de ochtenden ECD (Early Child Development, een soort peuter/kleuterklas) en ’s middags Engelse les en Special Needs class (les voor kinderen met een beperking). Maar volgende week zal ik meer schrijven over het project en mijn activiteiten. Dit weekend verblijven we lekker in Pakachere om even te ontspannen en bij te komen van een zware eerste
week en te genieten van een normale wc en douche!
Veel liefs,
Floor