(origineel bericht op be-more.nl)
We dachten nooit meer maar toch te mooi om te laten schieten!
Ondanks onze vermoeidheid toch nog even een blog!
Dinsdagochtend Stonden we om 7,30uur gepakt en gezakt klaar voor vertrekt maar het werd weer Afrika-time want onze”taxi” kwam pas om 9.30uur opdagen. En zoals men zegt wij zijn van de tijd en een Afrkaan heeft de tijd. De rit verliep voor spoedig ondanks de deze bak bij ons niet meer op de sloop welkom zou zijn tenzij je geld toe zou geven. Na een rit van 2 uur gingen we verder voor een rit over een smalle padden en rivierbeddingen langs leme hutjes en prachtige natuur, Welke reisoganisatie heeft dit in zijn programma, Eenmaal aangekomen in en klein vies en armoedig dorpje, aan het lake Victoriameer, met ongeveer 200 inwoners en ongeveer 40 huisjes van hout en golfplaten, van gemiddeld 4x4 m zonder electra of water voorziening , zijn we begonnen aan de HIV testen , De uitslag was schrikbarend nl 45 % bleek HIV positief. Door onze Ugandese college is uitgebreid voorlichting gegeven en werden er vele condooms uitgedeeld. s’Avonds terug in ons hotel gelegen naast de vuilinisbelt ,waarvan we de geur niet zullen beschrijven, hebben vreselijk gelachen en vroegen ons af, waarom we dit onszelf aandeden zo op ons 49/51ste, Samen in een twijfelaar,rollend naar elkaar toe onder een paardendekken die stonk naar duizend Afrikanan maar gelukkig was er een klamboe . Jammer genoeg met tiental gaten. Maar we zijn niet elk gat te vangen (de latriene ) daarvoor hadden we en emmer met deksel aangeschaft . Met behulp van een slaaptabletje zijn we goed de nacht door gekomen en konden we uitgerust weer aan de slag. Deze was als de vorige maar gelukkig met maar 10% postief geteste personen. Tijdens deze dagen hebben we naast het testen flink gelobbied om te komen testen dmv van mariakoekjes en onze big smile! s’Middags vermaakte we ons met de kinderen , met schijfles geven en de ballonnen stuiterballen (lonneke) en nagellak waren ook intrek.
Vanochtend zijn we in een houten boot naar een eilandje vertrokken en kwamen we doorweekt aan van de regen. Op dit eiland wonen vissers met hun gezinnen ,gelukkig weten ze niet beter maar naar onze ideeen onleefbaar, ondanks dit alles vele vrolijke mensen ontmoet, ook hier weer heel wat mensen gemotiveerd om zich te laten testen, dit heeft weer 2 pakjes Maria koekjes gekost. In dit dorp waren gelukkig niet zo heel veel mensen positief. S’middags ging de zon weer schijnen en hebben we wederom met de kinderen gespeeld. Omdat het water in het victoriameer vol zit met Bilharzia werden we de boot ingedragen. Op de terug weg ook nog Nijlpaarden gespot, bij aankomst in Kansensero was er dronken man die ons wilde laten betalen om aan wal te komen, maar daar beginnen wij niet aan en sprongen gewoon aan wal. Na een lange slipperige terugtocht zijn we weer veilig in ons huisje aangekomen. Aldaar gelijk begonnen met wasssen(eigenlijk ontsmetten) en zijn we weer fris en fruitig maar wel erg moe en voldaan. Ook weer erg genoten van een zelfgemaakte maaltijd, daar aten we alleeen maar koeken en wat fruit.
We beloven dat morgen de foto”s volgen
Groetjes en tot snel
Margriet Judith