(origineel bericht op be-more.nl)
Fivie
Muli bwanji!
Ik was gebleven bij dinsdagavond: Zumba! Jaa, het is er dan echt van gekomen. Af en toe was ik motorisch gestoord en danste ik met de kast, maar op enkele dwalingen na kon ik redelijk goed meekomen. Ik stond veilig achteraan.
Woensdag hadden we vrijwilligersdag. 's Ochtends hebben we alle projecten in Zomba bezocht. Bij een van de projecten werd het gebouw ook door een soort kinderopvang gebruikt. De juf geeft alle kinderen borstvoeding… Stel je voor dat ze HIV positief is? Lijkt me trouwens ook een bijzondere functieomschrijving voor de vacature, borstvoeding kunnen geven. Voor LIYO gingen we naar de New Office, die nog niet af en nog niet in gebruik is. Hierdoor kregen de anderen een minder duidelijk beeld van ons toch heeel leuke project! 's Middags zijn we naar het St. Luke’s ziekenhuis gegaan, waar ook Nederlandse artsen zoals Eva werken. Daar hebben we 450 ml bloed gedoneerd. Daarmee kunnen 3 of 4 kinderen of 1 volwassene gered worden. Dat is nog eens een duidelijke bijdrage! Het was best even spannend… Het bandje zat ook te strak, waardoor ik na eindelijk te durven kijken ontdekte dat mijn arm lichtelijk blauw was. We kregen cola en koekjes om weer aan te sterken. Volgens de Malawianen moet je eigenlijk tomaten eten (die zijn namelijk rood). Vervolgens kregen we een rondleiding door het ziekenhuis van Eva. Het is net een camping, want er zijn heel weinig verpleegsters en mensen hebben daarom meestal een guardian die ze in de gaten houdt, de was doet en kookt. Dat gebeurt allemaal rond het ziekenhuis, waar was hangt te drogen en allerlei kookplaatsen zijn. De guardians slapen onder het bed van de patiënt of buiten. Elders zaten iets van 15 hoogzwangere vrouwen te wachten op de bevalling. 80% bevalt in het ziekenhuis en dit lukt dus door op tijd te komen. Dinsdag en donderdag doen ze ongeveer 4 operaties in het ziekenhuis en verder alleen spoedkeizersnedes. Toen we later in Zomba liepen, zagen Frederique en ik een man gekleed in slechts een stukje vuilniszak in een grote vuilnisbak zoeken. De vuilniszak was niet eens bedekkend… In de taxi zaten we met 11 man: 1 voorin, 4 op de achterbank en 6 op 2 kleine bankjes achterin. Er werd ook nog een opgerolde buis van een aantal meters naar binnen geschoven.
Donderdag hadden we therapiedag voor de mensen van de HIV Support Group! Het begon al goed doordat we 7.30 uur nog kippen gingen kopen (levende ja…) i.p.v. te vertrekken naar de New Office zodat we op tijd zouden komen. Na een tijdje lopen belde een andere member dat hij de kippen al had. Ze lagen met z’n drieen bij hun poten vastgebonden in een teil in de huiskamer. Gelukkig wist ik dit voor ik nietsvermoedend de kamer in liep, want dan had heel Milimbo mee kunnen genieten. Frederique moesten de kippenteil dragen, maar dat beest probeerde in mijn hand te pikken… Later nam een van de members de teil op haar hoofd en die kip stak er met zijn hoofd bovenuit :). We waren bijna een uur later, maar een heleboel vrouwen waren er nog niet. Uiteindelijk waren het er 29 en waren er 3 kinderen. Allereerst hebben we spullen zoals pannen, borden en bekers opgehaald bij een van de vrouwen en die hebben we afgewassen met zand, een stuk zeep, stukjes meelzak (zakken waar ze meel in bewaren) en water wat al snel bruin was. Afdrogen gebeurt hier door de zon. Daarna heb ik geprobeerd een aantal van de vrouwen te helpen met het dweilen van de ruimte. Dit deden we met bruin water en een versleten t-shirt en het was behoorlijk zwaar. Toen ik opstond, viel mijn lappa ook nog eens af, maar drie vrouwen schoten me te hulp! We begonnen met gebed en vervolgens met een preek van de dominee op vol volume. Die werd voor ons vertaald door de member op minimaal volume, waardoor we er weinig van meekregen. Verder werd er veel gezongen en gedanst. Bij dat laatste werden we steeds betrokken en ik was niet bepaald blij met onze Azungu-status… Er waren 5 topics en Frederique deden er 2 over discriminatie en hygiene. Dat eerste topic was best mooi, want ze vertelden ook over hun ervaringen met discriminatie wegens HIV. Een vrouw vertelde dat ze door erover te praten met anderen weer wist dat iedereen gelijk is en ze voelde zich vrij en ze startte ter plekke een dans waarbij ze helaas mij als haar danspartner uitkoos… Na 2 topic hebben we netball gespeeld. Dit is een spel met 2 teams waarbij je binnen je eigen team overgooit. Fanatiek dat ze zijn! Tijdens de ochtend hebben verschillende vrouwen het eten bereid. We aten rijst, groenten en kip (nou ja, ik sloeg de kip over, want ik heb ze geslacht en geplukt zien worden…) met onze handen. Een hele kunst! We kregen trouwens een enorm vol bord. Wij kregen het niet weg, maar de vrouwen aten allemaal gretig en namen nog meer rijst en aten onze borden leeg. Na de lunch hadden we nog een aantal topics over sexual relationships, condooms (wat tot veel gegiechel leidde) en food groups. Helaas allemaal in het Chichewa, waardoor we bijna zittend in slaap vielen. Op een gegeven moment kwam William op verzoek van de vrouwen ook en toen hij aan kwam, stonden ze op, begonnen te zingen, te dansen en te joelen. Best komisch! Ze lieten hem weten dat ze dekens, een business en medicijnen nodig hadden. Op de terugweg konden we achterin een bakkie. We kwamen gewoon los van de grond door alle hobbels. Frederique viel bovenop me en we werden nog meer aangekeken dan anders.
Vrijdag vertrokken we 7.30 uur naar Cape Maclear! Alles gebeurt hier een paar uur eerder dan in Nederland. We gingen met een groep van 18 man; het grootste deel met een busje en er gingen er drie met een taxi. Toen ik ontdekte dat Austin reed, die een taxi heeft met heerlijke stoelen en muziek van Sean Paul, ging ik ook met de taxi mee. Dit is een stuk prijziger, maar wel relaxt en we kwamen 2 uur eerder aan. Onderweg remden we steeds met een noodvaart omdat er geiten op de weg liepen die zich aangetrokken voelden door het getoeter van de taxi… Daarbij kwamen we koeien op de weg tegen, een kameleon van 2 meter en moesten we enorme gaten in de weg ontwijken. Het hostel op Cape Maclear zag er superleuk uit, met veel bamboe en hout. De muren van onze dorm waren ook van bamboe en er waren een soort losse flappen die 's nachts opwaaiden. Als je uit het hostel loopt, heb je eerst een gedeelte buiten waar je kan zitten, dan een stukje strand en vervolgens al het meer! Ik heb geprobeerd heerlijk rustig te zitten ;). In het meer varen bootjes/kajaks langs, mensen wassen zichzelf en hun kleren in het meer, er komen jongetjes langs met zelfgemaakte instrumenten waarop ze liedjes spelen, allerlei mensen vragen hoe het met je gaat, enzovoorts, enzovoorts. We zijn 's avonds uit eten geweest en hebben daarna bij Banapaya buiten gezeten, waar ze een kampvuur maken en op trommels spelen. Nice one! Ook ontdekten we de multifunctionele kant van de lappa: je kan je ogen beschermen tegen rook van het vuur, je kan er honden mee doven die in de fik staan door het vuur, je kan er op liggen, het als kussen gebruiken undsofohrt. Zaterdag zijn Marleen, Corinne en ik met een aantal Engelsen met een bootje naar het eiland tegenover het hostel gegaan. Daar hebben we gesnorkeld, wat nog best spannend was, met ademen! Eenmaal over mijn angst heen was het zeker de moeite waard om zo dichtbij de gekleurde vissen te zien. Marleen en ik wilden om de rotsen heen terug zwemmen, maar de stromen stond verkeerd en ik stootte steeds tegen de rotsen aan met mijn knieen, waardoor de bilharzia-parasieten helemaal vrij toegang hadden ;). De lunch werd ter plekke bereid. De vis die we aten lag bij aankomst van het bootje al bovenop de boot te wachten. Daarna lieten ze ons zien hoe je vissen met je handen vangt. Het was leuk om te proberen en ik heb lang volgehouden, maar helaas was ik niet snel genoeg. Daarna zijn we naar een ander punt gevaren waar je van een rots van 5 meter af kon springen. Voor ik het wist stond ik erop en toen was er geen weg meer terug… De gids telde af en toen ben ik braaf gesprongen! Bewijs volgt later, want die foto’s staan op Marleens camera. Het terug op de rotsen klimmen was nog het naarst, want ik gleed uit en belandde op mijn heup. Vol schrammen en met een zongekleurde huid kijk ik toch terug op een sehr schöne Tag! Vervolgens voor het idee gedouchet (is namelijk hetzelfde water vol bilharzia) in een buitendouche met bamboevloer en muren, uitzicht op het meer en gezang van de buurvrouw. Die avond hebben we gebbqt op het strand en daarna nog ‘uit’ geweest. Wat een wilde dansers, die Malawianen! Ik stond veilig bij de muur ;). Ik ben trouwens vrijdag en zaterdag Nanne tegen gekomen! Hij heeft zich uiteraard keurig gedragen (dat moest ik tegen jou zeggen, Tijmen). Het was een kort nachtje van half 5 tot half 10… Zondag werd ik ziek wakker en niet alleen van het weinige slapen. Ik had overal spierpijn, hoofdpijn en had een Snotzkopf. Was ik even blij dat we met de taxi waren en niet met het busje! De rit was weer interessant. De taxichauffeur kreeg op het strand 2 vissen mee van een vriend en deze bungelden de hele weg aan de zijspiegel, haha. Gelukkig zat zijn raam dicht, want het rook behoorlijk. Auto’s worden hier regelmatig gecontroleerd, maar nu moest de chauffeur zijn rijbewijs inleveren en kreeg hij een papiertje mee, omdat hij geen aangifte had gedaan van het feit dat hij aangereden was (omdat de politie corrupt is) en ze wilden zo voor elkaar krijgen dat hij wel kwam (hij vertelde overigens maandag dat de politie geld van hem wilde omdat hij blanken had vervoerd en vast veel geld zou hebben; hoe bedoel je, corrupt?). Gisteren leverden we ook nog de vis bij de moeder van de taxichauffeur af, die thirty something is, terwijl de chauffeur 27 is!
Na een nacht van 11 uur slaap (waarvoor ik 20.00 uur naar bed moest gaan) voelde ik me maandag weer een stukje beter! 's Ochtends was de Executive Meeting waarbij er geevalueerd wordt en het programma voor de komende week besproken wordt. Daarna zijn we even met z’n vieren de stad ingegaan, waar de rij voor het pinnen uit 20 man bestond en ik dus alsnog zonder geld zat. Ik heb daarna met onze blije buurjongen Bao gespeeld en zowaar 3 keer gewonnen. Ik heb nooit eerder gewonnen (tenzij iemand me liet winnen, waar ik dan al blij mee mocht zijn) en probeerde erg om hem te laten winnen, maar het mocht niet baten. 's Middags ben ik met de officer van HBC naar twee dorpjes gelopen om de chiefs te vragen naar 3 of 4 namen van ouderen die een deken nodig hadden. Onderweg vertelde hij (24 jaar) me dat hij afgelopen vrijdag vader is geworden van een meisje! Ik werd uitgenodigd om te komen kijken (YES) en zelfs om de baby een naam te geven… Say what?! Hij meende het nog ook. Een van de chiefs gaf me 3 wortels en zei dat ik ‘most welcome’ was en gaf ook nog 3 wortels mee voor Frederique die 10 meter verderop bezig was met Childrens Corner. Samen zijn we teruggelopen, want alle andere members wonen dichterbij dat dorpje dan bij het vrijwilligershuis. Zonder verdwalen vonden we de weg, maar als je alleen met blanken bent wordt je blijkbaar 3 keer zo vaak aangesproken als normaal… We werden een heel stuk ‘begeleid’ door een leuk jongetje die al wat ouder was, maar niet echt kon praten. Ook vroeg een oudere man ons om hulp voor een dove jongen die dichtbij ons woont. We zullen zijn gegevens doorgeven aan de projectleider zodat hij het kan oppakken of wellicht aan een andere organisatie door kan geven. 's Avonds hadden we een groot ‘gevecht’ met de jongens tegen de meisjes. Het ging er hard aan toe met dweilen (zelfs die van het toilet!), krijtbordwissers en bezems en het was erg komisch.
Het is nu dinsdag, 12.30 uur 's middags en de dag is anders gelopen dan gepland. Toen ik vanmorgen wakker werd, was Frederique op sinds 3 uur 's nachts en behoorlijk ziek. Anne zou met haar meegaan naar het ziekenhuis en ik zou 7.00 uur naar mijn activiteit gaan, maar toen er om 7.30 uur nog geen member was, ben ik ook meegegaan naar het ziekenhuis. We zijn eerst naar de lokale private clinic in Zomba gegaan, waar geen malaria werd gevonden (dit kan ook komen door de malariapillen, waardoor je het niet altijd in je bloed ziet) en ze kreeg antiobiotica voorgeschreven. Frederique heeft voor de zekerheid met dokter Eva gebeld en die gaf aan dat je juist geen antibiotica moet nemen en dat we beter bij Malosa langs konden komen. Zo gezegd, zo gedaan. Tussen alle wc-bezoekjes door zijn we naar de dokter, het lab, een balie, de dokter, een kantoor en de apotheek geweest. Ze heeft helaas malaria (er is nu onder de microscoop gekeken), maar gelukkig is het bekend zodat ze er nu ook medicatie voor heeft. Vanmiddag hebben we een Office Meeting en hebben wij het topic voorbereid. We willen discussieren over wat je doet als je beste vriend homo is, als je vreemd bent gegaan, als je een vriend ziet stelen en als je een man gewond op straat ziet liggen van wie je weet dat hij HIV positief is. Ik ben benieuwd! Daarna wil ik naar Zomba om te gaan pinnen, babykleertjes te kopen voor de baby with no name en om te pinnen.
De tijd gaat hier ontzettend hard… Vrijdag vertrekt Anne, maandag Frederique en woensdag Hessel. Echt jammer! Gelukkig hoef ik nog niet naar huis. Willen jullie a.u.b. niet te veel hopen dat de tijd voorbij vliegt? Zikomo! 
Tionana!
Liefs,
Kim