(origineel bericht op be-more.nl)
Hup, LIYO, Hup!
Er is weer een mooie week voorbij gevlogen, dus tijd voor een nieuwe blog! Om te beginnen zie ik dat veel mensen mijn blog lezen en alle reacties die ik krijg vind ik hartstikke leuk!! Het doet me zo goed om te zien dat mensen geïnteresseerd zijn in wat ik hier doe en genieten van mijn verhalen.
Het is hier ook nog elke dag volop genieten! Afgelopen weekend ben ik met alle vrijwilligers die tegelijk met mij zijn aangekomen in Malawi naar Cape Maclear geweest. Dit is een plaatsje bij Lake Malawi. Het was werkelijk waar het paradijs! Het meer was helder blauw, wit strand en een stralende zon! Die helaas wel af en toe achter de wolken verdween… maar dat was niet erg, dan kon ik weer even afkoelen. Dat weekend was het vooral relaxen, lekker eten en genieten van wat luxe! Het hele weekend was er een mannetje met een speedboot, die ons met hoge snelheid over het meer liet gaan. Dat was gaaf! We hebben mooie plekken gezien rondom het meer, met rotsen, mooie bomen en de vissen zien zwemmen in het water. Op de zaterdagavond zijn we voor het eerst uit geweest hier. We gingen naar Bar Gecko, met afrikaanse muziek, maar ook onze eigen muziek die iemand op zijn Ipod had staan en die konden we aansluiten! Super gezellig, alleen kwam ik er al snel genoeg achter dat ik toch al een tijd geen alcohol meer gehad had…
Zondagmiddag gingen we weer terug naar Zomba, een ritje van ongeveer 4 uur, met 15 man in een minibusje… ik was blij dat ik eindelijk terug was in Pakachere. In de avond zijn we gezellig met de 7 vrijwilligers van LIYO gaan eten bij Dominos Pizza (lekker!!) alvast voor Dieuwertjes verjaardag de volgende dag.
Maandag was Dieuwertjes verjaardag. Tijdens de meeting in the office gezongen voor haar, samen met alle members. In Zomba een heerlijke taart opgehaald die we s middags hebben gegeten.
Die dag heb ik nog geholpen met het funderen van een toilet die ik vorige week mee gegraven heb. Daarvoor heb ik 3x water moeten halen op m’n hoofd, dat was ongeveer 10 minuten lopen over hobbels naar een klein beekje waar heel vies water was. Als je dan zo’n emmer water op je hoofd zet, kijken de akuda’s (zwarte) je echt aan, zo van; wat doe jij nou!? Ik word er al steeds beter in!
Dinsdag heb ik in Ngauma meegeholpen met het water geven van pupkin vegetables. Het was een hele grote tuin en dus ook heel veel plantjes die hoognodig water moesten hebben. Met gieters die door ons zijn gedoneerd aan de slag gegaan. Ik was er samen met Anouk en we hadden het er samen over dat de plantjes er maar raar uitzagen. Het was een rond blaadje, maar ook met van die rechte sprieten ertussen, dat leek net onkruid. We zeiden al tegen elkaar, we zijn gewoon onkruid water aan het geven!? Na dik half uur waren we klaar en toen konden we het samen niet laten om even wat van die lange sprieten er uit te trekken. Opeens begint een vrouw (die daar in de buurt woont en ons aan het helpen was) in Chichewa tegen Gift (member) te vragen waarom wij dat doen? OEPS! Dat was dus geen onkruid maar het plantje… O jee… we voelde ons echt dom, die arme vrouw die probeerde nog de plantjes de we eruit hadden getrokken terug te planten (gelukkig waren het er maar 4 ofzo…) Gelukkig kon Gift er wel om lachen, maar die vrouw niet echt natuurlijk…
In de middag hadden weer een meeting in the office, om over een topic te praten. Dit keer kon ik het moeilijk volgen omdat er veel termen waren gebruikt die ik nog niet goed kende. Het ging over the beliefs and culture by HIV/Aids. Hoe je vanuit je overtuigingen en cultuur tegen kunt gaan.
Het blijft interessant om hier met de members over te spreken. Dit keer kwam er ook een serieuze discussie op gang. Dit was wel een beetje balen, want daardoor waren we pas laat klaar en we hadden nog een afspraak staan die middag: met vijven gingen we thee drinken bij Mr. Bondo (onze nachtbewaker)! Tegen half 5 konden we daar eindelijk heen. Het was zo schattig, in een piepklein huisje kregen we super sterke thee met brood (geen vers brood hoor, maar oud en droog). Het idee was wel super leuk. Hij was zo blij dat we kwamen. Maar ik kreeg dat brood natuurlijk met geen mogelijkheid doorgeslikt, hij wilde er al twee geven, ik zei: ‘Noo noo one is enough!!’ De laatste happen van dat broodje heb ik tussen de overige gelegd… zodat mijn bordje wel leeg was. Helaas betrapte Guus mij daar wel op, hij kei hard lachen natuurlijk… Daarna nog foto’s gemaakt met alle kindjes van deze beste man en toen snel naar huis voordat het donker is!
Oja, die avond hebben we nog bij kaarslicht gegeven, want er was een black-out, geen stroom! Heel knus en gezellig J
Woensdag was het volunteersday. Die dag zijn we met alle (nieuwe) vrijwilligers langs alle vijf de projecten van Be More hier in Malawi gegaan. Alle projecten liggen wel dicht bij elkaar en dat was dus wel goed te doen. We zagen van iedereen het huis waar ze in wonen en het gebouw waar de projecten worden gehouden. Iedereen was onder de indruk van de nieuwe office en ook dat we elke meeting (dus ook deze om mee te vertellen over LIYO) beginnen met the Malawian National Anthem en eindigen met het Wilhelmus. Bleek ook dat alleen wij het volkslied van Malawi kenden, andere projecten doen hier niet aan.
Tussen de middag kregen we een heerlijk lunch in de Pakackere: lasagne! Niet zo lekker als die van mama natuurlijk, maar was prima! `s Middags was een rondleiding in het St. Lukes Mission Hospital geregeld en konden mensen bloed doneren. Ik had het ziekenhuis al gezien, in mijn eerste week hier… dus de rondleiding had ik niet meer nodig. Ik ben meegegaan met de vrijwilligers die bloed wilde doneren. Ik heb een vrijwilliger geprikt. De naald was wel super dik,maar hij zat goed, helaas liep het bloed net errug snel het zakje in en moest hij nog een geprikt worden. Indrukwekkend hoe dat ze dat hier allemaal doen en ook hoe ze je bloedgroep controleren etc. Ik heb geen bloed gedoneerd, in NL mag ik dit niet en hier kwam ik ook niet door de enkele regels die ze hebben opgesteld. Weer laat terug in het LIYO huis, alle ervaringen van die dag weer opgeschreven in mijn dagboekje en die avond aten we ook nog echte gekookte aardappelen!! Weer lekker! Aan eten kom ik hier echt niets te kort!
Donderdag was een hele leuke dag! In de ochtend geholpen met de toilet verder te bouwen in Chongo. Zelf gemetseld! Het cement met mijn handen op de bakstenen gegooid, echt vies eigenlijk, zat helemaal onder de bruine smurrie. Het zag er ook echt vies uit haha. Veel gelachen en ver gekomen. Denk dat deze toilet volgende week wel af is!
Die middag was het dan eindelijk zo ver. The footballmatch: LIYO vs Henderson! Ja ja wij gingen samen met de members voetballen tegen de youth club van een dorpje hier even verderop. Dat zag ik wel zitten! Ongeveer kwartier voordat we zouden vertrekken naar het ‘voetbalveld’ Gazet (groot open veld met veeel zand en af en toe een grasmatje en wel twee goals , gemaakt van drie palen), kwamen we er achter dat onze voetbalshirts (van JAKO) niet gewassen waren na de vorige wedstrijd… oooh echt niet geur is echt niet normaal. Afrikanen ruiken nogal namelijk als ze het warm hebben en aangezien het hier nogal warm is… bah… Ik zei daar ga ik niet in voetballen. Dus samen met Mieke snel alle shirts uitgewassen en opgehangen. Maar ja… we moesten gaan en de shirts waren nog nat. Onderweg naar het voetbalveld hebben we de shirtjes door de lucht gezwaaid in de hoop dat ze zouden drogen. Om half 3 zou de wedstrijd starten. Na 3 uur waren wij er, omdat wat we al dachten zo was, de tegenstanders kwamen iets voor 4 pas naar het veld toe. De shirtjes waren toen allang droog (dat dan weer wel) en de wedstrijd kon dan eindelijk beginnen. De zon ging al meer onder, dat was ook gunstig, want het was een warme dag! Marleen, Mieke en ik deden mee van de vrouwen, verder hadden we nog Guus en de members die mee speelde. Ze hadden allemaal hun beste voetbaltenue gevonden, ontzettend leuk om te zien wat ze dan aan doen. De een had echte voetbalschoenen aan, maar andere deden het op blote voeten… Rare hoeden kwamen te voorschijn en lange sokken. Ik heb eerste half uur meegespeeld, maar geen bal aangeraakt. Iedereen speelde zo fanatiek en ze hebben nooit echt trainingen gehad… dus het ging echt lomp. Ik rende eerder weg voor de bal dan dat ik er naar toe rende. Dus met de vrouwen hebben we regelmatig gewisseld.
In de tweede helft stond ik er weer in… maar het was maar voor korte duur… Ik stond links buiten (die positie had ik toegewezen gekregen, vraag me af of dat ik daar ook echt stond), de bal kwam echt recht op mij af en niemand stond om mij heen (logisch, die boys van Henderson hadden allang door dat ik niet bij de bal kwam…) maar de bal kwam dus op mij af… ik dacht dit is mijn kans, ik volg de bal met mijn hoofd, wil me eigen opdraaien om er achteraan te rennen… BAM stof happen. Ongelooflijk… de schoenen met amper een zool en het losliggende zand zorgde ervoor dat ik in mijn haast gewoon over mijn eigen benen struikelde en kei hard op het zand viel! Iedereen zo hard lachen… (ik zelf ook) ik hoorde zelfs Dieuwertje, Mieke en de anderen vanaf de andere kant van het veld zo hard lachen… Ik dacht nee, dat voetballen hier is niet voor mij bestemd. Vanaf toen was ik er klaar mee en ben ik langs de kant gaan zitten. Ik heb er een deuk in mijn ego en een grote schaafwond op mijn onderbeen aan overgehouden. Oja, voor wie het willen weten, het werd uiteindelijk gelijkspel (5-5). Daar zijn we het niet mee eens wij vinden dat het 6-5 voor ons was, maar een goal werd afgekeurd, vast buitenspel, maar volgens mij had ik daar niets mee te maken… hoop ik.
Vrijdagochtend had ik met OVC een meeting over child protection. Dit werd onder de aandacht gebracht bij de mensen van een community en het is de bedoeling dat zij een eigen ‘commissie’ oprichten, die zich bezig houden met dit onderwerp. Daarvan hebben we nu het begin gemaakt.
In de middag is er geen programma meer, dan is het weekend!! Dit weekend ben ik niet mee naar de Mulanje Mountain (hoogste berg van Malawi) omdat ik de enigste van de groep ben die de top wil beklimmen. Alle andere gaan maar tot halverwege, waar watervallen zijn. Dus ik heb hiervoor gepast, in de hoop dat volgende maand, wanneer er nieuwe vrijwilligers zijn, er mensen wel mee naar de top gaan!
Daarom ben ik gistermiddag meegegaan met Mieke en Guus naar het huis van Eluby (onze huismoeder), dat was in JP. Dik uur lopen… ontzettend leuk om bij haar op bezoek te komen. Ze heeft een kind van 7 jaar, die ze nu dus moet missen, omdat ze bij ons woont. We hadden speciaal voor haar een fles Sobo (ranja) en koekjes meegenomen. Heel de familie die natuurlijk bij haar woont ontmoet. Daarna nog de hele wandeling via een omweg (om langs het huis van een andere member te komen) teruggekeerd naar het LIYO house.
Vanochtend ben ik al om 5 uur opgestaan, vrijwillig, om toch een berg te beklimmen, namelijk de berg waar we vanuit de tuin op uit kijken. 3 members waren mee… en zijn stappen flink door, na een half uur waren we al boven, ik was helemaal uitgeput. Gelukkig was het niet voor niets… we hadden schitterend uitzicht over alle community’s waar we werken.
Het is weer een heel verhaal geworden. Ik maak hier zo veel mee en nu heb ik nog niet eens alle leuke kleine dingetjes genoemd. Zoals die middag op het voetbalveld dat we daar met 7 azungo’s (blanke) zaten te wachten en er een klein kindje om de hoek komt kijken en op het moment dat ze ons ziet zo ontzettend hard begint te huilen… super zielig, maar dat moment is zo grappig. En dat alle members vrijdagochtend een beetje raar liepen… ze hadden allemaal last van ‘muscle pain’ haha!!
Bedankt weer voor het lezen van deze blog! Rest van het weekend wordt relaxen en ik zal foto’s posten!
Tionana!