Leuke vraag!
Inderdaad, wij Nederlanders en Belgen hebben de neiging om te denken: niemand verstaat mij, dus ik moet andere talen leren. Daar hebben de Fransen helemaal geen last van. 
Die denken: niemand verstaat mij, maar dan moeten ze maar Frans leren. HAHAHA
Ik heb altijd een fascinatie en gevoel gehad voor talen. Ben wel een beetje een taal-nerd.
Ik kom er nu wel achter dat die fascinatie zich eigenlijk beperkt tot talen die in ons alfabet geschreven worden, of eigenlijk hun oorsprong hebben in Europa. Chinees (Mandarijn), Arabisch of Thais lijkt me echt onbegonnen werk… maar misschien moet ik mezelf eens uitdagen. 
Om de een of andere reden die ik niet meer zo goed snap, wilde ik op mijn 19e graag Italiaans leren en ging ik een maand les nemen in Rome. Het ging natuurlijk ook wel om de ervaring om voor het eerst alleen op vakantie te gaan. Ik heb toen een aardig woordje leren babbelen, maar nóóit meer actief gebruikt, en het is dus totaal verwaterd. Mijn moeder had gelijk dat ik niks aan Italiaans zou hebben… Verstaan gaat nog, spreken niet meer, dan komt er gewoon Spaans uit! Ha ha.
Frans wilde ik graag goed leren spreken omdat ik er vaak op vakantie ging en vroeger dacht dat ik er misschien wel wilde gaan werken. Toen mijn HEAO de kans bood om een semester van de studie aan een Franse HEAO te volgen, en mijn ouders het laatste zetje gaven, heb ik die kans gegrepen en ontzettend veel geleerd. Alle colleges in het Frans, alle rapporten en tentamens in het Frans schrijven, presentaties in het Frans geven. Nog steeds leuk als Fransen nu zeggen dat mijn accent ‘presque Parisien’ is (terwijl ik in Bordeaux heb gestudeerd, maar met veel Parijzenaars). Het spreken is wel een beetje roestig… maar kan me prima redden.
Toen ik daarna op mijn 21e de keus kreeg van een stagebedrijf om voor hun Franse of hun Engelse filiaal te werken, leek Engeland me juist wel leuk voor de afwisseling. Dus meer voor het land dan voor de taal, want als kaaskop denk je al een aardig woordje Engels te spreken, maar wat vergis je je dan als het echt om werken gaat!
En hoeveel Nederlanders ik nu ook van dat Wim Kok Engels hoor spreken, en maar denken dat ze het zo goed kunnen, ha ha…
Die stage was ook weer dodelijk vermoeiend de eerste weken omdat je zoveel woorden en uitdrukkingen (en slang) nog niet kent of soms de accenten van Birmingham en omgeving niet verstaat. Maar wel een super uitbreiding van mijn basis, door het werken en rapporten schrijven en daarbuiten natuurlijk uitgaan en rondreizen e.d. Grappig genoeg heb ik in Engeland ook mijn Frans nog veel kunnen oefenen met twee Franse huisgenoten. Dat beet elkaar niet.
Ik maak er een sport van om nog steeds veel Engelse woorden bij te leren en alles correct te spellen; mijn spelling is beter dan die van menig Engelsman of Amerikaan die its en it’s, en your en you’re, en whether en weather niet uit elkaar kunnen houden. Ik lees veel romans in het Engels en ongemerkt leer je daar ook weer veel van over zinsopbouw, woordgebruik en nuances.
Helaas is mijn accent niet blijven hangen bij Brits maar zwabbert het telkens weer als ik met Amerikanen of Canadezen spreek.
In Duits heb ik nooit veel interesse gehad, maar heb ik gek genoeg in Frankrijk veel geoefend met andere uitwisselingsstudenten. Nu wou ik dat ik het iets correcter kon spreken zonder zoveel fouten (de naamvallen vond ik altijd maar onzin, ik had ook een stomme lerares dus dat helpt ook niet als puber ha ha), want ik vind Berlijn wel cool. Maar ik vind het kennelijk niet belangrijk genoeg want ik doe er verder niets aan. ‘Als ze me maar verstaan’ kan ik blijkbaar denken bij het Duits.
En dan eindelijk het Spaans, vanaf mijn 23e, ik had naar mijn moeder moeten luisteren die op mijn 19e al zei dat dat handiger was dan Italiaans… Ik had tijdens het 5 maanden reizen door Zuid-Amerika geen geld voor een cursus en heb dus aangeklooid met een grammaticaboekje en woordenboekjes (zelf proberen de taal te leren… heel veel woordjes opzoeken, werkwoorden stampen, uitleg vragen aan Chilenen en Bolivianen voor zover dat me lukte, stripboekjes en kranten lezen…); waardoor het maanden duurde tot ik een beetje kon babbelen (iets wat met lessen wel al na 3 weken lukt). De voorkennis van Frans en Italiaans hielp wel, maar toch kon ik de eerste maanden nog niet zoveel verstaan of zeggen.
Spaans is wel echt een taal die ik ooit zo vloeiend en makkelijk hoop te spreken als Engels, ook al zal het waarschijnlijk altijd met een beetje Nederlands accent blijven. Gewoon omdat ik Spanje en Latijns Amerika onwijs leuk vind, en het zoveel verschil maakt of je met de normale mensen van een land kunt kletsen of niet. En omdat er zoveel landen zijn waar je wat hebt aan Spaans. Zelfs in een paar staten van de VS. Ik heb nooit serieuze emigratiedrang maar als er een plek is waar ik misschien ooit zou kunnen /willen wonen, is het wel Spanje.
Ik heb ook een keer 7 dagen privéles genomen in Sevilla in Spanje om de gaten aan te vullen en fouten te herstellen (doordat ik nooit les had gehad).
Op mijn 32e heb ik er ook nog Braziliaans Portugees bij geleerd, wat in het begin nogal door elkaar ging lopen met mijn beginners-Spaans. Nu kan ik het wel beter apart houden. Ik ging 6 weken reizen door Brazilië, én had op dat moment een Braziliaanse collega die wel met mij wilde oefenen dus het leek mij een perfecte tijd om Portugees te leren. Ik heb er ook enorm veel aan gehad want Brazilianen zijn ontzettende kletskousen!
Alleen toen ik de grens over stak naar Peru, heb ik weer een week problemen gehad met mijn Spaans maar dat trok snel bij.
Zweeds heeft ook mijn interesse, eigenlijk gewoon omdat ik een paar leuke Zweden ken, ik het land ook wel leuk vind, en omdat ik de taal grappig en mooi vind klinken (mooier dan Deens of Noors), en ik inmiddels best wat woorden versta en kan uitspreken. Voor mijn gevoel met heel overdreven accent, maar dan is het grappig als mensen denken dat je Zweeds bent en hele volzinnen gaan antwoorden. Ho stop!
De grammatica lijkt me ook grappig. Leuk hoe elk volk weer andere oplossingen heeft voor bijvoorbeeld meervoudswoorden.
Kortom ik kan me in aardig wat landen redden en heb nog steeds interesse in nieuwe talen, maar (nog) niet genoeg om echt nieuwe te gaan leren. Voorlopig focus ik me op mijn Spaans, nu bijvoorbeeld door romans in het Spaans te lezen en veel films te kijken. Helaas geen Spaanse tv hier in Amsterdam… 
Ik vermijd zelfs vakanties naar Italië omdat ik bang ben dat dat mijn Spaans weer verpest… Dat is wel erg eigenlijk hè!
Nou en in de Nederlandse taal kan ik het duidelijk niet zo kort houden sorry!
