Onze planning is volgend jaar 3 weken Java en Bali te doen. Nou is mijn collega net terug van Bali en zijn ervaringen zijn niet echt positief te noemen. Natuur en cultuur prachtig maar veel corruptie (aan den lijve ondervonden) en zeer agressieve verkoop van vanalles en nog wat. Zelf in de rijstvelden springen de werkers op als ze een toerist zien om snel hun tasje met houtsnijwerk etc tevoorschijn te toveren. Om maar niet te spreken over de verkopers van vlammende portefeuilles en pakjes blauwe pilletjes als je in een resaurant zit te eten. Hij is echt al op veel plekken in de wereld geweest, ook in Azie, maar zo erg als daar had ie het nog niet meegemaakt. En hij is niet alleen in het toeristische zuiden geweest.
Graag zou ik jullie ervaringen willen horen.
Het hangt er van af waar je bent, en hoe je reist. Als je steeds met een tourtje gaat en stopt waar iedereen stopt, dan zijn er verkopers. Als je niet duidelijk zegt dat je geen interesse hebt, dan blijven ze aandringen. Het hangt er dus helemaal vanaf hoe je er zelf mee omgaat.
Er is nog nooit iemand die mij pillen aangeboden heeft in Indonesie! Wel in Thailand en Laos - maar ik heb ‘vriendelijk’ bedankt.
Er zijn ook plekken op Bali waar bijna geen touristen komen. Waar je moeite voor moet doen om er te komen. Maar mensen klagen liever dan dat ze moeite doen
Zowel wij als mijn collega reizen niet met groepen. Alles op eigen houtje. Zijn geen luxe reizigers. En ook open minded met oog voor de plaatselijke situatie (armoede).
Als je echt op eigen houtje reist (dus met het locale openbaar vervoer en niet met een auto met chauffeur), dan kun je stoppen waar je wilt en hoef je geen last te hebben van verkopers. Is mijn ervaring.
Ik heb zowel met een groep, als samen met iemand als alleen door o.a. Bali gereist. Pilletjes dat heeft iemand me nog noooit aangeboden, dus daar kijk ik van op.
En de verkopers? Ach, net zoals in veel andere landen (Turkije, Thailand etc.) ze willen wat verkopen natuurlijk. Vaak ook alleen maar een leuk praatje maken. In Candi Dasa konden we in sommige winkeltjes gewoon rondkijken zonder dat een verkoopster zich opdrong aan ons. Op Lombok ook.
We hebben ook veel gewandeld gewoon op onszelf zonder gids. Soms zijn er onderweg kleine stalletjes, hing er van af, de een wilde wel wat verkopen de ander zei je gewoon gedag. Maar nooit zo opdringerig al in jouw verhaal. Werd meer gek van dat Taxi-taxi of transport geroep.
Mijn tip is, leer wat Indonesisch, al is het een paar zinnetjes. Ze luisteren er eerder naar en vinden het vaak nog leuk ook. Voor iets wat je niet wilt?;
Saya tidak mau (uitspr. saja tieda mau), letterlijk ik niet wil.
Overal in azie gebeurt dit soort verkoop. Hoe ga jij ermee om… Das de vraag. Ik zou me hierdoor niet laten weerhouden…om erheen te gaan.
Die pilletjes… Ook dit word je je overal aangeboden van Amsterdam tot aan 24 uur vliegen verderop… Het enige wat je kunt doen is bedanken of het kopen :)…
Kortom ga gewoon lekker en belangrijk is dat je het je dagen daar niet laat verpesten door dit soort dingen…ik zie er altijd de lol ervan in en ga er gezellig mee om ( en alle keren dat ik geen zin in heb, zoek ik t ook niet op)
Overal in Indonesië maar vooral in toeristische gebieden word je lastig gevallen door allerlei figuren die de meest idiote goederen verkopen. Ze trekken aan je kleren en blijven maar achter je aan lopen. Irritant en bederft vaak je plezier ter plekke.
Negeren helpt niet en tidak mau helpt meestal ook niet en kwaad worden helemaal niet.
Mijn bestemming is 9 van de 10 keer Sumatra en daar heb je dat soort klitterige mensen niet.
Inderdaad heb je die wanhopige verkopers (sters) all over the world…
Geduld is een schone zaak… De een kan er tegen de ander wat minder. Ik voel me tamelijk een met de plaatselijke bevolking en vind het minder storend. In tegenstelling tot dat constante Transport-taxi geroep ook al zit je zelf op de fiets. Tidak saya jalan jalan kaki…!!! En het is maar net hoe je saya tidak mau zegt. Gewoon vriendelijk blijven erbij dat is belangrijk. Vriendelijk en toch resoluut da´s de kunst.
Het is inderdaad heel persoonlijk. Ik ben ook geen Bali fan vind het iets te overweldigend maar de rest van Indonesie echt geweldig. Ben zelf 2 keer in Bali geweest en ik vind het veel te toeristisch en die verkopers ja heb er mee leren omgaan.
Hangt er van af waar je heen gaat op Bali. De hele grote steden vermijd ik liever maar dat doe ik overal. Het midden, noorden en oosten van Bali dat vind ik persoonlijk leuker dan het drukke westen en zuiden of je moet daar in een wat kleinere plaats zijn. Ik heb heel veel gelopen en gefietst gewoon op eigen houtje met een fietsroute www.actiefindetropen.nl)rondom Ubud. Soms kenden ze niet eens Engels onderweg en moest ik me in het Indonesisch uitdrukken. Altijd waren ze even belangstellend, behulpzaam en vriendelijk. Ook een schooltje waar ik zomaar mocht kijken was leuk, zelfs daar kende de directrice geen Engels. (en dat op Bali!) Dit terwijl Ubud zelf wel weer touristisch is .
Zo zie je maar weer, iedereen heeft een mening afhankelijk van de verwachtingen. De waarheid bestaat niet. Wat de een mooi vindt is voor de ander een verschrikking. Ga er naar toe en ondervindt hoe het is. Misschien ga je nooit meer, maar misschien vind je het een paradijs.
Voor iedereen verschillend…
Bali is voor mij persoonlijk een eiland dat in feite niet bij Indonesië hoort. :dag:
Gewoon alles verkennen en op je in laten werken. Vond Lombok en eilanden/jes die niet niet zo heel bekend staan ook leuk en mooi. Java ook en voor volgende keer staat Sumatra op m’n verlanglijstje (eerst weer lang sparen). Indonesië heeft zoveel moois te bieden. En idd. niet alleen Bali, maar ook daar vind je heus nog mooie rustige plekjes. (maar sommigen staren alléén maar naar Bali en dat…nuh, dat zou ik niet doen)
Bali heeft echt heel veel plekken waar echt geen toeristen komen. Er zijn nog steeds watervallen waar je alleen zwemt, maar er zijn ook plekken waar alle toeristen langskomen en waar je inderdaad ‘lastig wordt gevallen’. Pillen zijn mij nog niet aangeboden. Of ik nu met het locale vervoer ga, met mijn eigen chauffeur of zelf rijd, nooit ben ik in Bali zo lastig gevallen als hier beschreven. Wel is het wonderbaarlijk dat je je auto hier kan parkeren, met de sleutels nog in je hand loopt en uit een over andere hoek vraagt iemand of je misschien transport wil… Het simpel tonen van de sleutels is voldoende om een glimlach te krijgen. Probeer het gewoon een beetje te negeren, tenslotte willen ook zij wat verdienen aan het toerisme.
Uiterlijk. Ben Nederlander en zie er Aziatisch uit en heb er momenteel zeer weinig last van op Java en Bali. Thailand vind ik bijv. veel irritanter.
Reisgezelschap: Heb een keer in een grote groep gereisd door Indonesie en dat trekt de ‘agressieve’ verkopers aan.
Houding: no offence, maar bij sommige mensen ruik en zie je gewoon dat het *naïeve *lui zijn. Die vragen er gewoon om opgelicht te worden. Ik pik ze er altijd zo uit.
Algemene ervaring: ga ‘plan plan’ mee in de soundtrack van het land en je komt alleen vriendelijke en behulpzame mensen tegen (in Azie).
Nogmaals het is heel persoonlijk ik heb er in Thailand totaal geen last van in Bali heb ik er zeker meer last van gehad dan in Thailand. Heb 3 jaar gereisd waaronder zo’n 1.5 jaar in Azie.
Wij zijn afgelopen winter in bali geweest, ook een rondreis niet met een groep.
WIj zijn best in niet toeristische gebieden geweest en de mensen zijn allemaal heel vriendelijk. Natuurlijk proberen ze je wat te verkopen of aan te bieden, wat zou jij doen als je zo weinig geld had? Mijn ervaring is dat als je nee zegt ze dan niet meer aandringen. Vaak geven ze je dan alleen maar advies over wat je allemaal kan gaan doen enz.
Ik heb er echt een super vakantie gehad, ik wil alleen nog maar terug!
Ik ben meerdere keren op Bali geweest met verschillende mensen. Mijn zus woont daar.
De tactiek die voor mij het beste werkt is:
Je ziet een verkoper op je afkomen. Je kijkt hem aan. Je vervolgd je weg op hetzelfde rustige tempo tot de verkoper voor je neus staat. Je blijft doorlopen en kijkt alleen naar zijn/haar ogen. Verkoper vraagt ‘buy souvernir, cheap price’ of iets in die trant. Meestal zo een 3 keer achter elkaar. Je kijkt hem/haar aan, schud drie keer al glimlachend je hoofd zonder iets te zeggen of naar de koopwaar te kijken en blijft rustig doorlopen. En weg zijn ze.
Werkt voor mij altijd prima. Geen agressie geen aandringerij, geen nerveus gedoe.
Bij mijn reisgenoten heb ik gemerkt dat zodra ze hun pas iets inhouden, iets afwijken van hun route of harder of zachter gaan lopen, even hun blik op de verkoopwaar richten of maar enige aarzeling laten zien, ze meteen de klos zijn.
Verder zijn we gewoon een wandelende portemonee en kan ik het me voorstellen dat men graag wat meer verdiend om de familie en opa en oma wat beter te kunnen onderhouden. Zoek maar eens een bejaarde tehuis of AOW op Bali of de andere eilanden.
