In Malawi en Zambia is er niks van me gejat. Ik kwam wel een meisje tegen dat om 4 uur 's ochtends naar de bushalte in Lilongwe was gaan lopen, in het stikdonker dus, met haar tasje vol waardevolle spullen bungelend aan 1 hand. Erg dom. Dat is gestolen, dus ze kwam terug naar het hostel zonder paspoort, geld etc. Maar wat nog naarder was: de dief was gelyncht door andere Malawianen. Echt dood gemaakt. Misschien zou het meisje haar spullen later die dag terugkrijgen via de politie, als die man het niet al doorgegeven had aan handlangers. Brrr…
En wat ik wel had in Malawi was dat een betaalde gids naar een eilandje vervelend werd en - op dat onbewoonde eilandje - aan me begon te zitten en vroeg of ik niet een condoom bij me had. Ben wel trots op hoe ik me daar uit heb gered zonder kleerscheuren of nare dingen, behalve dan een nogal ijzige sfeer tijdens het terug varen in zijn boomstam-kano. Door te doen alsof hij een grap maakte, beetje beleefd en losjes er omheen lullen, heel indirect en grappend vragen wat de dorpsgenoten wel niet van hem moesten denken (kortom, zonder die woorden, refererend aan het gebruik van lynchen van mensen die toeristen lastig vallen!)… Poeh, dat was wel even zweten want die gast was 2 meter en super gespierd.
In Nairobi is op de allerlaatste dag van 5 weken Tanzania + Kenia, mijn mobieltje en een paar tientjes aan geld uit mijn hotelkamer gepikt. Eigen schuld maar ook stom van het hotel: ze hadden het raam naar de gang open gelaten en mij niet verteld dat het überhaupt open kon/was. (Er hing een gordijn voor). Op mijn laatste dag had ik de alertheid wat laten vieren en was al met één been weer in Nederland…
Ze hadden wel mijn paspoort laten liggen, en mijn harde schijf voor foto’s, ik denk dat ze niet wisten wat het was.
Mijn bankpas had ik wel bij me op straat onder mijn kleding; over paspoort had ik getwijfeld en in hotel gelaten (alleen kopie mee op straat), omdat ik in Nairobi ook wel had gemerkt hoeveel mannetjes je graag ontdoen van je spullen, en daar de origineelste verhalen en trucs voor verzinnen (en over gewelddadige overvallen had ik ook wel gehoord).
Een taxichauffeur zei me later dat het wel een ‘inside job’ van het hotel moest zijn, JUIST omdat ze mijn paspoort hadden laten liggen en ze wisten dat ik die avond mijn vlucht had. Zonder mijn paspoort zou ik hebben moeten blijven en zou ik meer tijd hebben om de politie te laten uitzoeken wat er aan de hand was; nu had ik slechts een uurtje, en was voor mij het belangrijkste om een soort verklaring met stempels te krijgen van de politie, voor mijn verzekering. Zo redeneerde althans die chauffeur. Ik kon op tijd mijn telefoon blokkeren, er was niet mee gebeld. Verzekering vergoedde de telefoon gewoon.
Diverse mislukte pogingen:
- in Nairobi van alles: mannen die me eerst vroegen waar ik vandaan kwam en dan Oooooooh wat toevallig, daar ga ik volgend jaar studeren, wil je koffie met me drinken? Op precies die manier zijn twee vrienden van me beroofd die toch ook al aardig wat gereisd hadden. Tijdens het koffiedrinken kwamen opeens 4 vrienden ze intimideren… moesten ze alles afgeven, en ze durfden niet te weigeren.
Ook de truc van schoenpoetsers: wauw wat een toffe gympen heb je, die heeft die voetballer ook altijd aan, mag ik eens kijken? En dan smeren ze er opeens iets vies op. Wat ze daarna precies van plan waren weet ik niet (voor heel veel geld schoonmaken? Of me zakkenrollen?) maar ik ben gauw weggelopen.
- In Dar Es Salaam: twee jongens die elkaar duidelijk kenden (ik zag hun blikken over en weer), volgden me op een paar meter afstand van elkaar, op klaarlichte dag in een drukke straat. De ene tikte me opeens vriendelijk op mijn schouder en wees dat er iets vies achter op mijn broek zat (wat niet zo was). Ik keek automatisch wel even maar draag mijn schoudertas altijd met de band diagonaal over mijn torso en heb er meestal losjes een hand op. (Bovendien zat er alleen een schriftje, wat water en wat kleingeld in. Maar wel een schriftje dat ik niet kwijt wilde.) Binnen een seconde bedacht ik me dat het natuurlijk een truc was en dat ik die jongens al zo had zien seinen met hun ogen. Nu zag ik ook die tweede jongen wanhopig seinen zo van: ik kan haar tas niet pakken! Ik ben na een vuile blik snel doorgelopen, de drukte van de andere mensen in. Ze volgden me niet.
Ook in Dar Es Salaam waren veel mannetjes die heeeeeeel toevallig in Amsterdam zouden gaan studeren. En ook mannetjes die me wilden uitnodigen naar een feestje, als ik even mee zou lopen dat steegje in, zouden ze me wel een leuk barretje laten zien. Eentje bleef me hardnekkig volgen terwijl ik de grote drukke straten bleef gebruiken, onder de mensen blijvend… totdat ik bij mijn hotel was dat een bewaker met mitrailleur had. Daar was ik toen even heel blij mee.
In Zuid-Amerika zijn wel eens dingen van waslijnen gejat, eigenlijk verdenk ik andere toeristen. En een keer de yoghurt uit de gemeenschappelijke koelkast van een hostel: die anekdote gebruik ik altijd als mensen vragen hoe gevaarlijk Peru is. 
Ik heb juist altijd veel dingen gevonden op reis: camera’s op cafétafels, volle money belts in de badkamer of onder een matras… ook wel eens een paspoort achter iemand aan gebracht die al door gereisd was. Soms waren mensen dan heel blij en verbaasd, soms ook vonden ze het maar normaal dat ik US$680 (!! ik weet het nog goed) onaangeroerd in hun handen terugbezorgde “oh yeah, thanks”… alsof het een pet was… en beloofden ze daarvoor een biertje, wat ik nooit gekregen heb. Hmpf. De eikel.
Maar goed, andersom hebben mensen ook wel eens netjes op mijn vergeten spullen gelet (tas met portemonnee, sleutels, alles!), een pinpas achter me aan komen rennen (in Peru komt eerst het geld uit de automaat en dan pas je pasje!), dat soort dingen. Karma komt wel weer terug uiteindelijk.
en 1 paar sokken