Yvonne Houx schreef meer over haar ervaringen in Cambodja:
Lieve Lezers,
Nog elke dag ben ik verbaasd over de vooruitgang die de kinderen hebben geboekt in 11 maanden!! Ik geniet er erg van. Sommige kunnen zelfs kleine grapjes in het Engels begrijpen of maken ze zelf. Tijdens het sporten zie ik dat ze nu bij machten zijn om een grote bal goed op te vangen en gericht te gooien. Ook hun evenwicht is aanmerkelijk beter ontwikkeld.
Vorig jaar zochten de kinderen tijdens de creatieve workshop nog al hun zekerheid door te copieren wat ik aan voorbeeld had (een algemeen verschijnsel in Cambodja).
Nu zie ik dat de kinderen ook andere dingen gaan maken, ook zelfvertrouwen begint “body” te krijgen. Bij degene die nog niet die durf hebben, moedig ik veel aan en het werkt, na enige tijd komt er iets uit hun zelf. Ik zie ook in hun vrije momenten, dat enkelen al best er toe in staat zijn zelf iets te bedenken. En zo ontwikkelt de staf en de vrijwilligers in het Pure Dream Center het zelfvertrouwen, de eigenwaarde en het ontwikkelen van eigen ideeën bij de kinderen.
Het fotoboek dat ik gemaakt had met fotos van vorig jaar bekeken de kinderen in kleine groepjes. Eerst werd er snel doorheen gebladerd en vervolgens werden de fotos goed bekeken en besproken. Ze vinden het erg leuk.
Vorig weekend naar Battambang geweest met de boot. Toen ik met veel vertraging in de haven aan kwam, zag ik de eenvoudige houten/polyester notendoppen!!
Er schoten enige berichten door me heen, van omgeslagen bootjes e.d.
Vol goede moed stapte ik in. De tocht was mooi, al gauw voeren we langs de floating-villages, compleet met schooltjes, tempels, bibliotheek. Geweldig om te zien!
Opvallend waren de vele zendmasten aan de oevers, Cambodja hecht veel waarde aan communicatie.
Steeds vaker meerden er kleine bootjes onderweg aan onze boot en stapten er vrouwen, mannen en kinderen over met veel bagage die ook mee gingen.
Na enige tijd zaten we als “haringen in een tonnetje”. Na 6 uur varen, was ik zo stijf dat ik me niet meer prettig voelde. Een Cambodjaanse tegenover mij zag het, wenkte me en liet haar buurvrouw, met puppie, mijn benauwde plaats innemen. Ze begon me van boven tot onder te masseren, net zo lang totdat ze voelde dat ik weer ontspannen raakte en de resterende 2 uur met genoegen kon vervolgen. Fantastisch wat een vrouw!!
In Battambang werd ik vooral door de Killing Cave erg getroffen. Het is een plek waar naar men zegt enkele duizenden Cambodjanen vermoord zijn, door ze aan de rand van een afgrond van een grot dood te schieten, waarna ze in het gat vielen. Het is nu een gedenkplaats en de tempel die er eerder ook al was is in ere hersteld.
Ook mijn gids had zijn eigen pijnlijke verhaal, waarvan hij nog steeds de gevolgen ondervindt. Een vriend van hem was er met schoolkinderen, hij wil hen de moeilijke periode in de geschiedenis van C. niet onthouden.
De busreis terug naar Siem Reap verliep vlot, want ik zat naast een onderhoudende Cambodjaanse jongen, een reclame tekenaar.
Vandaag in PDC bijzondere workshops gedaan met de kinderen maar daarover de volgende keer.
Hartelijke groet, Yvonne
Meer ervaringen van vrijwilligers kun je lezen op: http://www.pureforkids.nl/127-weblog.html