Charlotte verteld over haar vrijwilligerswerk in Cambodja:
Lieve iedereen,
Het is echt beschamend lang geleden inmiddels, dat ik iets van me heb laten horen, maar hier dan eindelijk weer een verhaal! Inmiddels alweer 13 weken op weg, nog 3 weken te gaan en dan ben ik alweer aan het einde gekomen van mijn tijd als vrijwilliger! Ontzettend snel gaat het, echt heel raar! En dan heb ik natuurlijk nog 2,5 maand te gaan waarin in ga reizen, bestemming nog STEEDS onbekend haha!
Allereerst, het gaat heel erg goed met me! Ik voel me hier zo thuis, dat ik zelfs even getwijfeld heb of ik niet nog langer zou blijven en dan zou inkorten op mijn reistijd! Maar ik heb toch besloten dit niet te doen, en na mijn 4 maanden als vrijwilliger een beetje Azië te gaan verkennen! Ook heel leuk, maar toch wel spannend. Hier zit ik namelijk best wel in een beschermde omgeving, tussen iedereen van Pure!, en straks sta ik er geheel alleen voor. Grotendeels zal ik waarschijnlijk wel alleen gaan reizen namelijk.
Verder heb ik eigenlijk zoveel meegemaakt sinds mijn laatste blog dat ik niet exact meer weet wat. Maar wat ik nog weet wil ik heel graag met jullie delen!
Nadat Niouk weg was heb ik 3 weken mijn kamer voor me alleen gehad, totdat mijn nieuwe kamergenootje Merel aan kwam. Een hele leuke meid van 22! Wij zitten nu ook alweer een maandje samen en zij zal bij mij op de kamer blijven totdat ik weg ga!
In die 3 weken, ben ik ook nog een week bij een gezin op het platteland verbleven. Een gezin van één van de kinderen van mijn schooltje. Ik ging dus elke dag na het werken daar heen. Dan ging ik altijd met alle kinderen die daar rondliepen spelen om vervolgens met het gezin mee te eten en om dan alweer om 8 uur naar bed te gaan. Erg vroeg zou je denken, maar de mensen daar hebben geen elektriciteit, en eindigen hun dag dus als het donker wordt. Ik vond het een hele bijzondere en leuke ervaring, lekker primitief was het alleen wel. Geen wc, dus je behoeftes lekker in de weilanden (waar overigens amper bomen of bosjes waren om achter te gaan zitten), een matrasje dat van hout leek en soms toch bijzonder eten voor je neus waar ik na 2 weken nog last van had, als je begrijpt wat ik bedoel haha. Maar ik had het voor geen goud willen missen!
Verder weten een aantal van jullie dat het vanaf het begin de planning was om halverwege mijn tijd als vrijwilligers te wisselen van school. 4 maanden zijn namelijk lang en ik dacht dat het voor de ervaring leuk zou zijn toch 2 verschillende scholen te ervaren! Dus na 9 weken op het Pure! Dream Centre, ben ik naar een een ander schooltje verhuisd! Een beslissing waarvan ik in het begin niet begreep waarom ik die überhaupt gemaakt had. Het afscheid was namelijk best wel moeilijk, en het starten op een nieuwe school met andere kinderen en andere leraren was al helemaal ingewikkeld! Zo een eerste project maakt toch zoveel indruk op je, dat het moeilijk is open te staan voor iets nieuws! Je vergelijkt natuurlijk ook het begin van een nieuwe school met het einde van je oude school. Een niet erg gelijkwaardige vergelijking. Maar nu geef ik hier inmiddels alweer een maand les geef ben ik, ook hier nu, helemaal in mijn element! Want ook hier zijn de kids geweldig en heb ik het erg gezellig met andere vrijwilligers en de Cambodjaanse leraren!
De kinderen op deze school zijn allemaal van de straat geplukt, het waren kinderen die afval verzamelden (krijgt men hier een heel klein beetje geld voor), of straatverkopertjes. Dit maakt deze kinderen wel een stuk spraakzamer en een stuk minder verlegen, heel anders dan de kinderen op mijn andere school. Ook zijn mijn kinderen hier een stuk ouder, tussen de 10 en 17 i.p.v. tussen de 8 en 13. Iets wat eigenlijk heel erg leuk is. Oudere kinderen zijn gewoon met zulke andere dingen bezig dan de kleintjes. Dingen als boys and girlfriends en verliefdheid haha, geweldig! En natuurlijk moet ik bij de jongens van 17 jaar in mijn klas ook wel uitkijken met wat ik doe en zeg haha. En nog een groot verschil is dat ik op deze school veel meer verantwoordelijkheden heb, en zelf echt lessen moet ‘schrijven’ en voorbereiden. Ook zijn er te weinig vrijwilligers en leraren dus vang ik samen met mijn kamergenootje Merel 3 klassen op, in plaats van dat ik zelf gewoon één klas opvang. Dus elke zondag en elke middag na school ben ik bezig met mijn lessen voorbereiden. Heel uitdagend maar ook wel erg vermoeiend.
Ook is de groep vrijwillgers op Ryan na, helemaal veranderd. We zitten hier nu met 5 leuke meiden van tussen de 18 en 25, erg gezellig! En dan heb ik natuurlijk ook altijd Mirte nog, onze vrijwilligerscoördinatrice, haar zou ik voor geen goud willen missen hier! Iedereen komt en gaat namelijk, maar Mirt is er natuurlijk altijd!!
Het einde is in zicht hier, iets was ik eigenlijk heel erg jammer vind. Echt een gek idee om dit alles achter te laten na 4 maanden. Maargoed, ook nog veel leuke dingen in zicht en nu langzamerhand me maar eens gaan inlezen voor mijn reis!
Ik wil iedereen ook heel erg bedanken voor alle lieve berichtjes die ik steeds krijg! Ik beantwoord ze altijd pas laat, maar dat is geen kwestie van desinteresse, meer een kwestie van weinig tijd! Ik vind het namelijk heerlijk wat van jullie te horen! Blijf dus vooral sturen haha!
Meer ervaringen van vrijwilligers kun je lezen op: http://www.pureforkids.nl/127-weblog.html