Als gevolg van zo’n ongeremde opvoeding kweekt men mensen met een gebrek aan bescheidenheid.
Een keer op de heenreis naar Indonesië zat ik eens naast een groepje Nederlanders en het gesprek kwam op kleding. Ze wilden graag Sumatra bereizen, dus ik adviseerde hun gepaste kleding te dragen, dwz de armen en benen bedekt houden in het openbaar. Op de vlucht terug naar huis zag ik ze weer. Nou, dat van die kleding had ik beter niet kunnen zeggen, want ik kreeg mooi de zwarte piet toegespeeld. Ze hadden al gouw hun pijpen van hun afritsbroeken geritst, want dat is toch geen doen in die hitte? Die pijpen plakken aan je benen man! En natuurlijk gingen de hemdjes zonder mouwen aan. Niemand die er wat van zegt toch?
Soms moet ik dan onwillekeurig denken aan die dansende aangeschoten militairen in korte camouflagebroeken in Sebrenica, terwijl om de hoek grote genocide aan de gang was.
Weten de Nederlanders zich niet meer te gedragen, of hebben ze massaal last van ADHD?
En waarom wil ik mijn medelanders tijdens mijn vakantie in Indonesië liever niet zien, juist, omdat ik er niet aan wil herinnerd worden dat ik er zelf ook een ben.
Wat dacht je dan van glimmende bezweette lichaamsdelen die te zien zijn.
Vooral in de tropen , en zeer zeker als de betreffende persoon ook niet heeft gemandiet
Ik vind een beetje onsmakelijk als ik zat te ontbijten in de ontbijtzaal dat ik in iemands oksel moet kijken , kompleet met 2 dotten shag.
Selamat makan (eet smakelijk).
Een paar dagen geleden zag ik in Savoy Homann Bandung een blanke man met korte sportbroek en zo’n vieze shirt kompleet met sendal jepit , als ik me niet vergist is het een medelander.
Terwijl het bij de receptie en bord staat met een mededeling Untuk kenyamanan anda dan tamu lainnya mohon berpakaian yg ----.
Ja de plebs kunnen ook nu met vakantie naar verre landen.