Jemig! Ik las net op het prikbord van de Ghana-pagina dat CID Ghana (kent iemand die club?) vrijwilligers “oplicht”! Moet je dit verhaaltje van de oprichter van een ander vrijwilligersproject maar eens lezen!
*Vrijwilligers, een nieuwe business?
14 Juli 2006
Stel je besluit eens een tijdje ‘iets anders’ te gaan doen en je laat je voorlichten over vrijwilligerswerk. Je ‘google’t naar vrijwilligers pagina’s op het inernet en je vindt daar nogal wat! Vrijwilligers pagina Nederland. Volunteersoverseas. Aid Ghana. Kidsworld. Honderden organisaties die om vrijwilligers vragen, duizenden mischien wel. Je ziet dat Ghana een leuk land is en dat daar ook andere Nederlandse vrijwilligers verblijven; ahaa, dan wordt het Ghana, belangrijk om soms met andere vrijwilligers ervaringen te kunnen uitwisselen. Veilig land ook.
Je hakt de knoop door en klikt op een organisatie die vrijwilligers in Ghana begeleidt, CID, daar klik je op. Het had ook een ander kunnen zijn, of honderd anderen, maar je klikt CID aan en vult een formulier in. Je bloed gaat sneller stromen, het proces is op gang, nu wordt het echt. Je krijgt een leuke mail terug van die organisatie, ja hoor er is plek en her en der kunnen vrijwilligers geplaatst worden in de periode die je beschikbaar hebt. Zo ongeveer ging de verdere mailwisseling tussen de vrijwillister en de vertegenwoordiger van CID:
-Zeg het maar, lesgeven aan straatkinderen, guinea-worm project, computers?
-Nou, intussen heb je besloten om met verstandelijk gehandicapte kinderen te gaan werken want dat ligt je. Je hebt een website gezien van een groep in Ghana waar verstandelijk gehandicapte kinderen samen met Ghanezen en een paar expatriates een woongemeenschap vormen. Beschutte werkplaats erbij, leuke dingen worden daar gemaakt, ziet er goed uit.
Je mailt terug naar die aardige Nederlandse dame van CID.
-Ik wil met verstandelijk gehandicapten werken, de Hand in Hand Gemmeenschap in Nkoranza
-Oh, het blijkt dat Cid ook die groep vertegenwoordigt! Dat is geluk hebben.
-Maar… we hebben nu echt vrijwilligers nodig die gaan lesgeven in Tamale, en…dus dat zou ik doen want daar ligt nu de behoefte-’
-Hmmm ja maar ik geloof dat ik echt beter werk lever met de gehandicapte kinderen in Nkoranza, dat zie ik echt zitten, daar pas ik beter bi-j.
-Oh. Maar die plek is vol. Is erg vol. Is voor de komende twee jaar al vol. Denk nog eens na-.
-Okay, dan kom ik naar Tamale-.
Echt gebeurd! Deze mevrouw ging naar Tamale en kwam na afloop van haar vrijwilligerswerk, op weg terug naar Nederland, toch nog even langs bij ons, de Hand in Hand Community. Jammer zeg, dat jullie volzaten. Ik had het zo leuk gevonden hier te kunnen werken. Volzaten, vraagt Ellen, hoezo?
De dame vertelde haar verhaal en hoe Cid dus ook ons ‘vertegenwoordigt’ en hoe haar gezegd werd dat we vol zitten, zelfs voor de komende twee jaar op geen plaats kunnen rekenen. Ellen komt naar mij, weet jij daar wat van? Nee, wat idioot! Wie is dat, wie zijn dat? Ellen schreef naar Abena Joan, Joke Wittekoek, die in Nederland onze vrijwilligers orienteert. Weet jij daar wat van? Nee, jasses! Ik geloof het gewoon niet! Toch geen vrijwilligers van elkaar afpikken! Is dit ook al, hier en daar, een business aan het worden?! Joke heeft een maand geleden deze mevrouw van de CID aangeschreven over deze kwestie. Geen reaktie!
Nou, blijkbaar wel dus.
We willen daarom iedereen die zin heeft korter of langer bij ons te komen helpen er op wijzen dat geen enkele andere organisatie ons vertegenwoordigt, en dat ze contact moeten opnemen met de coordinator van ons vrijwilligers-project: ellenseldenthuis@yahoo.co.uk.*