(origineel bericht op be-more.nl)
vrijwilligerdag…
We hebben maandag het verhaal gehoord van Ros. De adoptie moeder van de kinderen van Palm Tree. Zelf heeft ze ook drie volwassen kinderen. Ze heeft een indrukwekkend levensverhaal. Een boek en een film waardig.
Ze is bijna 3 uur aan het woord geweest. Een te lang verhaal voor op m’n blog, maar wie het wil horen vertel ik het graag wanneer ik weer thuis ben.
Gisteren hadden we vrijwilligersdag. Samen met alle vrijwilligers die deze maand in de buurt van Durban werken brachten we een bezoekje aan verschillende projecten die BeMore ondersteunt. Het bezoek startte bij ons project, Palm Tree. We hadden met z’n allen alles netjes opgeruimd en gepoetst. Ook de kinderen droegen hun steentje bij. En natuurlijk verkochten de kinderen heel wat armbandjes.
Daarna reden we naar Bobbi Bear, een indrukwekkend project. Opgericht door enkele sterke dames. Zij vangen kinderen (groot en heel klein - jongens en meisje) op die misbruikt zijn en proberen eerste hulp te bieden, gaan met hen naar het ziekenhuis, en ondersteunen de kinderen bij de voorbereiding, en tijdens de rechtzaak waar zij zullen verschijnen als slachtoffer. Slachtofferbejegening en slachtofferhulp in één project! Hoedje af voor deze mensen.
Nadien reden we naar een nieuw project “Let us work”, waar de eerste vrijwilligers deze maand aan de slag gegaan zijn. Zij helpen mensen die een eigen zaakje willen opstarten. Ze geven opleidingen en goede raad. Een heel waardevol project. We aten onderweg vlug ons boterhammetje op en kwamen aan bij Mother of Peace. Een heel groot en goed draaiend project. Er worden 75 kinderen opgevangen, verdeeld over verschillende huisjes waar een 8-tal kinderen verzorgd en opgevoed worden door een huismoeder en een vrijwilliger. Leuk op te zien. Het laatste project dat we bezochten was Umthomo. Een mooi project voor de opvang van straatkinderen. Ze krijgen er eten en les maar gaan 's avonds allemaal de straat weer op. De meeste kinderen snuiven lijm en zijn daardoor verslaafd. Omdat de toekomst van Umthombo door allerlei managementwilssels onzeker is, zijn er nu de laatste vrijwilligers aan het werk. Jammer, want ze doen er heel nuttig werk.
Voor de veiligheid van alle kinderen hebben we nergens foto’s gemaakt.
We koppelden het nuttige aan het aangename en deden nadien met z’n allen een terrasje en we gingen uit eten in een visrestaurant.
Nadat ik de andere projecten gezien heb ben ik toch blij dat ik, voor mij, de juiste keuze gemaakt heb om naar Palm Tree te komen. We logeren als vrijwilliger misschien in primitievere omstandigheden, maar dat doet er helemaal niet toe. We hebben alles wat we nodig hebben. Maar vooral, we hebben hier 15 schatten van kinderen.
Vandaag was het weer vroeg dag want samen met Renske had ik de vroege shift in de daycare. Helemaal geen straf hoor! De kinderen,vooral de jongens waren heel druk. Met wat moeite hebben we ze toch na de middag in slaap gekregen. Na de middag een deel van de shift van Corine overgenomen want ze voelt zich niet zo lekker.
Gisteren dacht ik ook dat ik ziek ging worden. Maar gelukkig blijft het bij ontelbare insectenbeten en een zware hoest. Gelukkig heb ik een vooruitziende huisarts die me op pad gestuurd heeft met een hele lading medicijnen.
Morgen is het een vrije dag in de daycare. Dus we kunnen uitslapen. Corine en Renske gaan naar Lesotho komend weekend dus ik blijf samen met Minka en Miranda bij Palm Tree. Wat luieren, spelen met de kinderen…
En dan vind ik tijd om het verhaal te vertellen van de Palm Tree armbanden.
Weettewa?
dat je hier in Durban een “plateau fruits de mer” voor 2 personen kan eten voor 32 euro
dat onze Palm Tree kinderen vergeleken met veel andere kinderen hier in Zuid-Afrika een goed en beschermd leven leiden.
de ons kleinste kindje in de daycare twee ontbijten opeet omdat ze waarschijnlijk thuis niets te eten heeft.
dat Pasen hier nog een echt feest is.
Groetjes uit een zonnig en warm Amanzimtoti,
Veerle