(origineel bericht op be-more.nl)
vrijdag 4 november
Een superslechte nacht achter de rug door de erg luiddruchtige muziek vanuit het cafe aan de overkant van de weg. Je bonkte bijna je bed uit wat me deed denken aan zo n filmpje van Tom § Jerry waarin de muis elke keer uit bed valt door het gebonk van de muziek hahaha, alleen lachte ik vanochtend niet meer. Om ongeveer 8 uur zijn we gaan ontbijten, zoals elke ochtend wit brood met pindakaas en jam en natuurlijk koffie. Abbat kwam ook nog even langs om te vertellen dat we vandaag naar het ziekenhuis in Kalisizo zouden gaan. Dit wisten we ook wel maar aan de ene kant had ik gehoopt gewoon in het KMC te kunnen zijn. Verder hebben we het nog even over het sponsorgeld gehad. Er zou hiervan een lange outreach geregeld worden. Dit houdt dan in dat je de binnenlanden ingaat en daar de mensen dan gaat vaccineren en op HIV testen en je geeft hen dan voorlichting over gezondheid en voeding. Mocht dit niet doorgaan dan willen we proberen het geld te besteden aan een aggregaat omdat de stroom vaak uitvalt, een weegschaal voor de babies, een autoclaaf, O2 concentrator en een doppler. Dit zijn een paar voorbeelden die mogelijk zouden kunnen zijn wat we willen gaan aankaarten bij Bennon als de outreach niet doorgaat. Het onderhandelen gaat op de Ugandese manier, dus rustig en bedaard, maar we houden de vinger strak aan de pols.
We zijn daarna met de taxi naar Kalisizo gegaan, dit keer met 5 achterin met niet al te dunne achterwerken, en 4 op de voorbank. Maar we hebben het weer overleefd. Bij het ziekenhuis hebben we eerst weer een rondje gelopen. Daarna hebben we met dr Fred meegekeken. Hij kreeg de een na de andere patient binnen waaronder veel schoolkinderen. Deze hadden nu pauze en kwamen naar het ziekenhuis met vaak vage klachten, maar in de hoop een gratis maaltijd te krijgen. Verder hebben we een bavalling gezien die gelukkig goed is verlopen. Het ene moment lag de moeder nog te persen, ze draaide zich om en het kind was er ineens. De navelstreng zat wel 2X om het nekje gedraaid maar dit werd gelukkig snel hersteld.
Om een uur of 1 zijn we weggegaan en we zouden proberen dit keer met een bus te gaan reizen. Wat een belevenis, kippen erin, koffers in het gangpad, koffers die uitelkaar vielen en alles door de bus fladderde, een kakkerlak die over mn been kroop, grote zakken met aardappels in het gangpad. Niet te geloven. De bus reed heen en weer, heen en weer, waarop we dachten hij gaat niet. Help… maar uiteindelijk na een uur gingen we toch op weg. Uiteindelijk belandden we weer bij Frikandelle, heerlijk wat een rust. Na even geinternet te hebben zijn we met de bodaboda naar het backpackers gegaan in Masaka. Nu maar gaan genieten van de rust en heerlijk proberen bij te slapen.