(origineel bericht op be-more.nl)
Vieze verhalen en rare gewoonte
We hebben weer stroom dus snel het beloofde bericht er op. Hierbij dus een korte opsomming van de wat mindere zaken die we hier meemaken. Even ingedeeld in categorieën, dan kan je stoppen als het te veel wordt (fijn ontbijt allen):
Voedsel
Zonder schroom wordt de volledige vissenkop uit het gerecht verorberd als dat het een delicatesse is. De kip wordt volledig verwerkt in het gerecht, je mag soms blij zijn als je een stukje wit vlees hebt. Maar dit is allemaal nog te doen. Tetje kreeg vandaag een “candy” aangeboden. Ze vertrouwde het niet en gaf aan het betreffende kind aan dat hij het zelf maar moest opeten. De candy ontpopte zich in zijn hand tot een vlieg, die zonder pardon de mond in ging en werd opgegeten. Een andere vaak door mijn kids aangeboden delicatesse zijn een soort van vliegende mieren. Vakkundig wordt de kop en de vleugels van het dikke lijf afgetrokken en wordt de angel er voorzichtig uit getrokken. En daarna: for you Teacher, sweet (ja dat zal wel). No, thank you teacher is big enough.
Vrienden
Een van mijn meisjes had van de week haar vriend meegenomen. Trots liet ze mij de enorme sprinkhaan zien die ze bij zich had. Het deed mij denken aan een scene uit de film “Nine months” met Hugh Grant (Hugh droomde dat zijn zwangere vrouw was veranderd in een sprinkhaan en dat hij door haar opgegeten werd). Het beestje heeft de hele les op haar schouder / rug gekropen. Ze heeft weinig de beurt gehad, was veel te bang dat ik haar moest corrigeren en vervolgens bezoek van haar vriend zou krijgen… Tijdens het tuinieren worden rupsen, wormen en vliegende mieren zonder schroom bij elkaar in het shirt gestopt. Erg grappig, maar niet bij de Teacher. Ook hagedissen en andere kruipende vrienden worden meegenomen naar school. Dit mag niet, dus ze moeten altijd weer vrijgelaten worden. Menig kruipsel heeft bij het vluchten nog even achterom gekeken en knikte vriendelijk in mijn richting.
Hygiëne
Gesteld kan worden dat naast de kinderen ook de volwassenen hier vaak onder de vlooien, wormen en luizen zitten. Helaas heb ik moeten constateren dat ik de dans ook niet ben ontsprongen. Tijdens het slapen heeft een kolonie vlooien zich in mijn matras ontpopt en heeft zijn slag geslagen. Zit dus onder de beten. Heel fijn, navraag hier lokaal gaf aan, Sabine ze verdwijnen vanzelf wel weer. Iets aan doen is bijna kansloos! Bij vertrek uit Cambodja laat ik mij eerst ritueel reinigen, dus wees niet bang, kom weer schoon op kantoor. Op het PDC hebben wij twee toiletten, één Europese en één Aziatische. Prima verder, alleen natuurlijk niet aangesloten op de riolering. Dus de behoefte dien je met een beker water door te spoelen, ook nog geen probleem. Maar bij de eerste de beste hoosbui loopt de boel over en staat er ruim 20 cm “water” (laten we het daar maar op houden, de lucht verraad anders L in het schuurtje. Hier sta je dus in met je voeten (en we lopen hier op blote voeten en slippers), niet echt lekker. En bij het naar beneden doen van de broek, raken de pijpen dit niet edele goedje, helemaal niet fijn ’s morgens met nog een dag voor de boeg… Om maar niet te spreken van de keren dat het water te laag staat, dan kan er niet gespoeld worden….ook helemaal niet fijn. Tandborstels worden in hetzelfde water gespoeld waarin de handen worden gewassen en ook de mond wordt gespoeld. En valt de tandborstel op de grond, geen probleem gewoon oppakken en weer in de mond. Hij is immers ook al langs de afrastering van de waterpomp gegaan…. Wondjes worden zonder schroom open gekrabd en de inhoud wordt met de buurvrouw eens even onderzocht. Na het douchen wordt de kam even gecontroleerd op luizen, en zijn deze aanwezig dan worden ze gewoon met de hand dood gedrukt. Maar de meiden willen niet dat de jongens shirts bovenop die van hun terecht komt, Boys are dirty….ik heb nog maar even niet gevraagd hoe ze dit bedoelde. Het gros van mijn kinderen heb ik nog niet in andere kleding gezien, simpel weg omdat ze niets anders hebben. Dus de geur die rond de kinderen hangt is weeïg en noem ik nu standaard: De geur van de armoede. Als wij in Siem lopen maar ook in Phnom Penh ruiken wij op afstand al wat voor een vlees we in de kuip hebben. Wij gebruiken toch wel zeker 1 grote fles Lux per persoon per week, maar ook wij beginnen zo langzamerhand naar de armoede te ruiken. Ach, je past je snel aan, maar wij stappen er straks weer uit, voor de mensen en kinderen hier is het hun leven, als je daar bij stil staat……