(origineel bericht op be-more.nl)
Vervolg
Had ik gisteren nog een vervolg getikt. Valt internet even uit en weg tekst. Nu dus maar even in het internetcafe opnieuw terwijl de regen met bakken uit de lucht komt en we weggevlucht zijn van de markt.
Vrijdag na het feest even een dutje gedaan en daarna 3 huisbezoeken om te zien waar “onze” kinderen wonen. Dat is natuurlijk niet best. De tussengeneratie is vaak weggevallen door Aids en grootouders zorgen dan voor de kinderen die soms niet beter weten dan dat het hun ouders zijn.1 oma zorgde voor 8 kinderen die allemaal op een of andere manier verwant aan haar zijn. Ze hebben een paar vierkante meter tot hun beschikking en koken buiten. Schrijnend. Ze heeft een inkomen van 300 bir per maand (100 bir is ongeveer 4,50) en betaald 30 bir huur. Daarnaasst moeten ze water gaan halen bij een centraal punt en voor een jerrican betaalt ze ook een par bir. Ik kan me voorstellen dat de kinderen soms hongerig op school komen. Oma vertelde wel dat de kinderen heel blij zijn dat ze naar Fikir kunnen en het steeds over ons hebben.
Trins de tweede taal is hier engels. Iedereen wil het leren, maar het niveau is over het algemeen niet hoog, ook niet dat van docenten. Er heerst hier nog erg een opdreuncultuur.
Jan ik houd de kamer netjes hoor, maar je weet de poetsvrouw helpt ook een handje. Mijn moeder zou die dweil en pleeborstel niet moeten zien. Maar het is wel een schatje en onze conversaties zijn boeiend.
Zaterdag zijn we naar de vismarkt gelopen. Na veel aandringen mochten we zonder gids rondlopen! De rest van de dag wat aangetutteld.
Zondag het Haile resort. Wat een luxe! De rijkere Ethiopiers pararderen er rond en voor de rest veel buitenlanders. Het contrast kan niet groter zijn.
Vanmorgen begonnen de kinderen na een uurtje rekenen spontaan allemaal liedjes te zingen en hebben we wat spelletjes gedaan. Ik sla dit gauw op. Volgende keer verder. Liefs