(origineel bericht op be-more.nl)
Nog 2 weekjes…
Nog steeds geen internet dus vandaar pas weer laat een berichtje op mijn weblog. Maar raar of niet, ik mis het helemaal niet.
Weer een heleboel dingen de afgelopen weken meegemaakt. En nog maar 2 weekjes te gaan… Niet te bevatten.
Een meisje krijg ik maar niet uit mijn hoofd. Ze is nog maar vijf jaar oud maar al geen kind meer. Ze is door haar vader verkracht en is nu doodziek door hem (aids en tuberculose). De vader is 2 a 3 maanden geleden overleden. Ze woont bij haar oma omdat haar moeder niet voor haar wil zorgen. De oma heeft niet veel geld en spullen voor dat kleine meisje. Alle kindjes rondom haar rennen maar ze is gewoon te ziek om te spelen. Alle vreugde is weg uit haar, heel frustrerend en zo ontzettend sneu om te zien. Ze hoort een kind te kunnen zijn. Ook moet ze dringend naar Bobbie Bear voor counselling maar kan ze alleen op zaterdag gaan en de oma heeft geen geld voor een taxi. Wij kunnen haar niet brengen omdat we alleen maar doordeweeks werken… Heel bizar, ik zou het liefst een auto huren en haar meenemen. Desnoods draag ik haar op mijn rug daar naar toe. Ik weet dat dat niet kan helaas. Maar hier hebben ze zoiets van nou helaas het lukt niet, jammer. Dan denk ik hup, schop onder je kont en verzin een oplossing!! Dat is dan toch het verschil vrees ik…
Maar nu sta je machteloos toe te kijken…
We hebben haar wel een nieuwe vriend, een beertje, gegeven. Daar was ze gelukkig wel heel blij mee!
Vorige week kwam er een nieuw meisje bij! Ontzettend leuke meid. Gaat prima met z’n drieën en dat is heel gezellig!
Vorig weekend lekker geshopt! Hoort er ook wel bij natuurlijk. En omdat ik toch van plan was mijn halve kleding kast hier te laten moet er wel wat leuks mee naar huis. Dagje ook heerlijk genoten van de zon nu het nog kan!
Helaas heb ik weer wat minder goed nieuws. Erik en Fritz, 2 terminale patiënten met allebei kanker, zijn helaas overleden. Het is een naar bericht om te horen, zeker ook omdat ik echt met hun meeleefde. Gelukkig is het voor beide beter om niet meer te lijden dus wel fijn voor ze dat ze nu geen pijn meer hebben.
Nu zijn 3 patiënten waar ik me vanaf het begin zorgen over maakte, overleden. Het is triest en toch even lastig maar gelukkig hoeven ze niet meer te lijden nu.
Nog maar 5 werkdagen over! Over iets minder dan 2 weekjes ben ik weer in nat en koud Nederland. Ahoewel ik het ontzettend leuk vind om iedereen weer te kunnen zien ga ik het hier ontzettend missen. Het werk, de lieve patiënten, de collega’s en het weer natuurlijk ook! Nog eventjes genieten dus! En dat ga ik zeker doen. Volgend weekend staat er een tripje op de planning. Deze keer ga ik naar de Wildcoast met een paar meiden, zin in!
Vandaag ben ik bij een vriend van Sue samen met Inge en Zanah braaien en we zijn uitgenodigd voor een live rugby wedstrijd aanstaande zaterdag dus ook heel leuk!
Vermaak me uitstekend;)
Tot snel!