(origineel bericht op be-more.nl)
Mijn weekje
Heej heej,
Alles gaat nogsteeds goed hier en ik wil nogseeds niet naar huis! Zou hier wel een jaar kunnen blijven. Het werken met de kinderen is zo leuk en ongelovelijk dankbaar. Als ik met ze speel zijn ze zo vrolijk en als ze muziek horen (of alleen ritmisch getik is al genoeg) dan gaan ze dansen en zingen, ook de baby’s! Ik zal proberen het een en ander vast te leggen met mijn camera. Af en toe dringt het wel tot me door dat de kinderen waar ik mee werk niet alleen maar vrolijk en lief zijn maar dat ze stuk voor stuk een verleden hebben. Er is er geen een bij Mother of Peace die een leefbare jeugd achter de rug heeft en op de momenten dat dat tot me door dringt heb ik het toch wel even moeilijk.
Mijn week was, uiteraard, weer super. Ik heb met Geerte afgesproken dat we elke avond gaan sporten dus dat hebben we tot nu toe trouw volgehouden 2 dagen lang. Hardlopen en spieroefeningen doen onder de sterren in de stilte. Geen zorgen papa en mama, we sporten op het terrein zelf ;).
Ook ben ik met de HIV kindjes naar de kliniek geweest en vanochtend ben ik met 2 andere kinderen naar een governmental hospital geweest. Allebei super indrukwekkend! Bij de HIV kliniek hebben we de hele dag gezeten met de kinderen omdat je daar geen tijdstip maar een dag afspreekt om te komen. Voordat alle kinderen klaar waren was het half 4, we vertrokken om 8 uur! Het ziekenhuis was ook ronduit bizar. De binnenkomst hal zat vol met wel meer dan honderd mensen, en voorin de hal stond een tafeltje met 2 verplegers die een voor een de pols van deze mensen op zaten te meten. Ook liepen er mannen rond in oranje pakken die aan elkaar vast zaten met handboeien en waar politie bij liep en ik heb gezien hoe 2 verplegers in alle rust iemand in de ambulance legde alsof ze alle tijd hadden. heel bijzonder allemaal. Nogmaals, papa en mama, maak je geen zorgen want als ik iets mankeer ga ik naar een prive ziekenhuis.
Gister was de vrijwilligersdag en heb ik alle andere projecten gezien. Alle projecten waren goede projecten maar ik weet wel zeker dat ik het goede project heb uitgekozen. Wel weet ik nu 100 procent zeker dat ik ooit nog naar Bobbi Bear ga om te helpen. Al wil ik daar wel nog even mee wachten aangezien de verhalen van de kinderen die zij redden super heftig zijn.
Het einde is alweer in zicht, Nog maar een weekje en dan moet ik weg. Ik ga het heel erg moeilijk vinden om hier weg te gaan. Vandaag nog lag een van de kindjes op de terugweg van het ziekenhuis op mijn schoot tegen me aan te slapen. Ik ben gewoon verliefd geworden op de kinderen hier. Als ik naar Bobbi Bear ga om daar te helpen als vrijwilliger ga ik zeker nog terug naar Mother of Peace.
Ik vind mijn berichtje te lang om weer terug te lezen dus sorry als er foutjes in zitten ^^.
<strong>Opa en oma:</strong> Marije in Zuid-Afrika zonder rode tas kan natuurlijk echt niet!
<strong>Mama</strong>: het oranje shirt heb ik speciaal voor je aangedaan, het ding voor op mn hoofd wben ik alleen heel toevallig kwijt geraakt (a)
<strong>Liesbeth</strong>: Wat leuk dat Mariska naar Kaapstad gaat! Ik ben wel een beetje jaloers hoor, ik ben er maar 4 daagjes geweest en het is een geweldige stad!
xx