(origineel bericht op be-more.nl)
Verhuizen en nog veel meer !
De 2e week start met een nationale vrije dag en dat betekent dat er bij Umthombo ook niet veel activiteit is. Maar de PCM vragenlijsten (voor de training) vragen nog wel veel tijd en aandacht. PCM staat voor Process Communication Model( zie voor meer info: <a rel=“external” href=“http://www.compaengroep.nl/”>www.compaengroep.nl</a>) De Compaengroep uit Genemuiden heeft de staf van Umthombo een PCM training aangeboden. Deze training zal zich vooral richten op communicatie en teambuilding. In oktober komen 2 trainers, Edith en Gert naar Durban om een week lang met de staf aan het werk te gaan. Het is geweldig dat de Compaengroep dit aan Umthombo aanbiedt, juist nu ! Mpendulo, De nieuwe CEO, Mpendulo, is in mei 2012 zeer voortvarend gestart met de invoering van allerlei positieve veranderingen bij Umthombo. Deze training, die naadloos aansluit bij de veranderingen bij Umthombo zal zeker een belangrijke bijdrage leveren aan deze positieve ontwikkelingen.
Wat het onderwijs betreft kun je merken dat de 2 teachers, die geweldig hun best doen, weinig onderwijservaring hebben. Mijn indruk, nu na twee weken is dat hier voor de langere termijn ondersteuning nodig is, misschien zou een Zuid-Afrikaanse vrijwilliger met onderwijsachtergrond hier 2x per week de teachers kunnen coachen of kan een Zuid-Afrikaanse onderwijsinstelling adviseren en helpen. Umthombo heeft structurele ondersteuning voor het onderwijs nodig. Dit is iets om verder te onderzoeken.
Op dit moment zijn er ongeveer 25 jongens bij Umthombo, de meisjesafdeling is gesloten. Maar er zijn nog andere bewoners, want behalve kinderen en staf zijn er ook nog bewoners op 4 poten en een heel dikke staart, die doodleuk en heel rustig door de ruimtes lopen. Bang………. ? Wie ? Zij in ieder geval niet… Kelly en ik wel !
En dan is er de kleine Tkozo, hij lijkt 9 maar is 15 jaar en heel klein en tenger. Hij leeft al een tijd op straat omdat de situatie thuis zo gewelddadig is dat voor zijn leven wordt gevreesd. De social workers van Umthombo hebben deze agressieve sfeer in de thuissituatie ook kunnen constateren. De nieuwe vriend van moeder accepteert Tkozo niet en dat is de reden waarom hij nu op straat probeert te overleven. Voor hij van huis wegvluchtte had hij met heel veel moeite en geduld een oude fiets bij elkaar gespaard, maar toen hij moest vluchten heeft hij de fiets, die hij net gekocht had, aan zijn broertje gegeven. Maar nu is dit broertje opeens ook op straat…… Tkoza is helemaal ontdaan. “ Zijn broertje moet terug naar huis en naar school , de straat is geen goede plek voor hem !!! “ Gelukkig wil het jongetje graag naar huis, hij is van 2 dagen en een nacht op straat behoorlijk van slag geraakt. Tkozo Tkozo blijft op straat voor hem is thuis geen plek en terug naar een “gewoon” leven zal ook heel moeilijk zijn. Hij moet dat zelf willen. Maar dat geldt voor alle kinderen die langere tijd op straat leven. Het straatleven is onzeker, hard en gevaarlijk, je moet snel, slim en sterk zijn om te overleven maar het is tegelijkertijd ook een leven met ongekende vrijheid en dan is het moeilijk om weer in het gareel te moeten lopen.
Of je nou 8 of 16 jaar bent dat maakt niet uit… koekjes bakken is een feest, de helft van het deeg verdwijnt al voor het gebakken is in de hongerige monden van de jongens en waarom zou je aangebrande koekjes in de afvalcontainer gooien… nee, die zijn nog heerlijk en worden snel uit de container gevist.
En dan is er opeens Julian, een kleine verlegen jongen, die het liefst achter de rug van staflid Sihle wegkruipt. Hij is nieuw en bekijkt alles met grote ogen. Gelukkig wordt er direct gezocht naar een mogelijkheid om voor Julian zo snel mogelijk een veilige plek te vinden. Zijn moeder is weggelopen, niemand weet waarheen en verder heeft deze jongen niemand, geen vader en geen broertjes en zusjes. Als ik woensdagavond bij Umthombo kom om nog wat vragenlijsten te laten invullen kruipt Julian dicht tegen me aan en wil dat ik een verhaaltje vertel, met z’n duim in zijn mond luistert hij en daarna vertelt hij mij het sprookje van Roodkapje. De hele avond blijft hij om me heen lopen, hij laat m’n hand niet meer los. We doen een spelletje, maken wat grapjes , stoeien wat …… we vermaken elkaar de hele avond. Het is een intelligente zachtaardige jongen, want als ik een paar potjes 4 op een rij verlies laat hij me een paar keer met opzet winnen en ik krijg een omhelzing als troost. De volgende morgen staat hij me al op te wachten en wil hij dat ik hem voorlees. Om 10.00 uur wordt hij opgehaald hij gaat naar een opvanghuis, een safe place. Daar kan hij ook naar school, en dat is belangrijk voor hem want hij vertrouwt me toe dat hij later dokter zal worden.
Donderdag en vrijdag zijn de grote verhuisdagen bij Umthombo. De helft van het gebouw zal vanaf nu niet meer worden gebruikt. Dit heeft te maken met de financiën maar ook met de visie van Mpendulo , hij wil alle activiteiten en werkruimtes zo dicht mogelijk bij elkaar hebben zodat er overzicht is en de stafleden snel en makkelijk met elkaar kunnen communiceren. Er wordt hard gewerkt en vrijdagmiddag is alles verhuisd en zijn de kantoorruimtes opnieuw ingericht, bovendien is er een nieuwe onderwijsruimte gecreëerd voor de oudere jongens, Het ziet er geweldig uit, stichting vrienden van Umthombo heeft ook dit keer weer nieuw meubilair kunnen aanschaffen voor Umthombo ! Sponsoren……… geweldig,…. Namens de jongens, Bedankt !