(origineel bericht op be-more.nl)
Een rustige week… en toch ook veel veranderingen
Een van de positieve ontwikkelingen bij Umthombo is het feit dat meer kinderen naar huis zijn gebracht en dat betekent dan natuurlijk ook dat er overdag minder kinderen aanwezig zijn in het centrum. Waren er vorig jaar gemiddeld 25 nu zijn dat er ongeveer 15, maar dit aantal wisselt regelmatig. Het kan zo maar zijn dat er opeens 22 zijn. Omdat het nu zomer wordt en het buiten lekker weer is, zie je de jongens veel minder rondhangen in het centrum. De afgelopen 2 weken hadden de scholen hier vakantie en het was druk op de stranden en in de stad. Voor de straatjongens is dat een kans om aan wat extra geld te komen dus ook dat is een reden waarom het de afgelopen 2 weken erg rustig was bij Umthombo.
Veranderingen: Mpendulo heeft veel uitstekende plannen voor veranderingen die nodig zijn, maar deze veranderingen kosten ook tijd. Je ziet dat een aantal stafleden het prima oppakt maar er zijn er ook die wat meer moeite hebben met de “omwenteling”. Wat betreft het onderwijs is nu afgesproken dat via een kerk gezocht zal worden naar plaatselijke vrijwilligers om het onderwijs te begeleiden en de “teachers” te trainen. Zamo en Sli, de teachers zullen meer gaan samenwerken, zodat ze elkaars lessen over kunnen nemen als een van beide afwezig is, zoals deze week. Ook de algemene regels zijn inmiddels opnieuw besproken in de vergadering van de staf en worden nu direct toegepast, dat betekent een vast ochtendschema dat bestaat uit: opstaan; schoonmaken; douchen; ontbijt; onderwijs. Pas na het onderwijsprogramma gaat het hek open en kan iedereen de straat op of meedoen aan de sportactiviteiten zoals surfen of voetbal. ’s Middags is er lunch en daarna ART en ook dan is het hek dicht tot halverwege de middag, het zo maar in en uit lopen is er niet meer bij. Je merkt het direct ; er zijn veel meer jongens die aan de activiteiten (onderwijs en ART) meedoen en je ziet dat ze het leuk vinden. En nu maar proberen deze nieuwe regels ook vast te houden ! Met ingang van a.s. maandag start er ook een nieuwe (Midden) manager, die als taak krijgt dit alles te regelen en te managen. Tijdens de “rustige “dagen als er weinig jongens zijn en er niet veel werk is bij Umthombo stort ik me maar op de administratie .Best leuk voor de afwisseling.
Een van de plannen van Mpendulo is het organiseren van een kamp voor de jongens, even helemaal weg van het straatleven en in een totaal andere omgeving met elkaar bezig zijn. . Tijdens dit kamp zullen allerlei ( therapeutische) activiteiten worden gedaan en ook zullen de ouders bij bepaalde onderdelen worden uitgenodigd. Een prima plan !
Elke ochtend kom ik op weg naar Umthombo dezelfde mensen tegen… zoals een jongen die altijd staat te bedelen bij een ROBOT (verkeerslicht) vlak bij mijn B&B …… hij is zwaar gehandicapt. En dat is echt…. Er zijn hier genoeg bedelaars die slechts tijdelijk, tijdens “werktijd” gehandicapt zijn, en net wanneer het hun uitkomt opeens maar 1 arm hebben of heel ongelukkig lopen. Dat bedelen wordt gezien als werk, en deze gehandicapte jongen komt ´s morgens aanlopen , stopt z’n bezittingen: krantje, paraplu ,plastic zak in een vuilnisbak, dat is een prima opbergplek voor je spullen en dan gaat hij midden op straat staan met een groot bord: God bless you !! Het is een wonder dat hij niet aangereden wordt, de auto’s razen links en rechts langs hem heen.
Woensdag moet een van de oudere jongens naar huis gebracht worden. Hij kwam al een tijdje niet meer bij Umthombo, maar is door Sia (social worker) op straat aangetroffen met een gebroken enkel. Sia heeft hem naar het ziekenhuis gebracht, zijn onderbeen zit in het gips en nu moet hij voor controle terug en zal daarna door Umthombo naar huis gebracht worden. Als we hem ophalen bij het ziekenhuis blijkt dat zijn medische dossier verdwenen is. Ze hebben hem van het kastje naar de muur gestuurd en hij is dus niet bij de arts geweest, want zonder dossier wordt je niet geholpen. Samen met Lindu (social worker) gaat hij terug om te kijken of het dossier echt nergens bij de administratie van het ziekenhuis te vinden is. Dat duurt ruim een uur, maar dan is het dossier toch boven water. Dan gaan we op weg naar z’n huis, bij Umthombo springt Tkozo in de auto want hij wil wel mee om z’n moeder gedag te gaan zeggen zij woont vlak bij de gewonde jongen. Het is een tocht van een uur en dan zijn we in de township. Maar je kunt niet zo maar voor de deur stoppen. Het is nog een wandeling van een kwartier over stenen en door mul zand en dwars door struiken en hoog gras, maar dan zijn we er…. Het huisje is gemaakt van klei, golfplaat, lappen en wat hout, het ziet er uit als of het elk moment kan instorten en is niet groter dan 3 bij 3 meter. Hier woont moeder met 6 kinderen. Naast het huis is nog een hutje, waarschijnlijk slapen een paar kinderen in dit krot. Moeder is niet thuis, maar al snel staan er een heel stel buurkinderen om ons heen. We laten de jongen toch maar achter, van een van de buren krijgen we het telefoonnummer van moeder en als er later contact met haar is, blijkt dat ze blij is dat de jongen weer thuis is. Ik vraag me wel af hoe lang hij hier zal blijven, de situatie in dit huisje nodigt uit om weer weg te lopen.
Zaterdagavond treedt de gumboot dancegroep van Umthombo op bij “ backpackers Happy Hippo”. Jane en Maureen,moeder en dochter, die bij mijn B&B werken gaan mee en genieten van de enthousiaste gumboot dancers, die op het terras op het dak van het gebouw hun kunsten vertonen. Op dit moment zijn het alleen een aantal oudere jongens die met de dans meedoen maar het plan is om ook de jongere kinderen hierbij te betrekken, als dat lukt zou dat geweldig zijn.