Mayka wat een verhaal zeg bij jou…en dat klinkt niet leuk die negeerperiodes…
Het is niet altijd makkelijk maar ik heb mijn leventje weer opgepakt en probeer zoveel mogelijk leuke dingen te doen. En natuurlijk is het niet makkelijk om niets meer van elkaar te horen…hoewel we wel bij elkaar op fb en msn zitten. Maar ik denk dat het juist getuigt van respect en liefde naar elkaar toe om elkaar met rust te laten als er geen toekomst samen is. Misschien komt er in de toekomst weer wat (vriendschappelijk) contact als we daar aan toe mochten zijn.
allereerst nog even bedankt voor alle reacties en adviezen. Ik heb even een paar dagen genomen om alles tot me te laten bezinken, en heb nog het 1 en ander met hem besproken. Ik heb niet het idee dat hij niet uit dat huwelijk kan stappen als hij echt zou willen, het huwelijk is destijds meer door zijn ouders aan hem ´opgedrongen´ om hem weer op het goede pad te krijgen en aangezien hij op vele manieren hij destijds al zijn ouders heeft teleurgesteld heeft hij er toen mee ingestemd met het idee dat het misschien wel zou kunnen werken, zodat hij het in ieder geval heeft geprobeerd. Misschien naief destijds maar we hebben het over 4 jaar terug en toen was hij net 22 en woonde net in turkije (hij is half turks en heeft een groot deel van zijn leven in europa gewoond, de andere helft van zn roots), hij zag het ook als een soort van nieuwe start, is ook naar turkije gekomen om daar samen met zn ouders dat bedrijf op te zetten. Inmiddels heeft hij zijn leven weer op orde en is het schijnhuwelijk ook eigenlijk niet meer nodig. Hij heeft ook aan mij gevraagd of ik liever geen contact meer wil tot hij weer een vrij man is. Maar op dit moment wil ik dat nog even niet… Hij wilt serieus met haar breken, is het zat om die leugen te leven en als ie dit allemaal achteraf had geweten had ie destijds ook nooit getrouwd. Natuurlijk kunnen dit allemaal beloftes zijn die nooit waar gemaakt kunnen worden maar dat zal ik ook nooit weten als ik niet ´in de buurt blijf´ zeg maar. Sinds ik weet dat hij getrouwd is heb ik qua gevoel wel al een beetje afstand genomen, ik hou nu vooral rekening met het feit dat ik hem uiteindelijk gewoon moet vergeten. Maar ik wil liever spijt hebben van de dingen die ik wel heb gedaan dan de dingen die ik niet heb gedaan… Zoals het er nu dus naar uit zie ga ik (ontzettend eigenwijs) toch nog een keer afspreken, ik hou in mijn achterhoofd dat het gewoon de laatste keer is maar ik wil gewoon niet altijd hoeven blijven denken ´wat als ik wel…´. Ik neem liever een mooie herinnering mee met het risco dat ik straks een vlammetje heb in mijn hart dat nooit gedoofd zal worden…
MissKitty, het belangrijkste is dat je een beslissing hebt gemaakt waar je zelf achter kan staan. Ik vind het knap dat je bewust de gok neemt om gekwetst te worden. Ik hoop voor je dat hij dat ook zo ziet en dat ook gaat belonen door zijn woord te houden.
In de buurt blijven kan natuurlijk op verschillende manieren. Zijn jullie nog steeds van plan om volgende maand al naar Istanbul te gaan?
wat lees ik hier toch veel wat zo bekend is, ook voor mij…
Ben tijdens een vakantie in Turkije ook verliefd geworden op een Turkse knul (vrijgezel). We hebben ruim anderhalf jaar contact. In het eerste jaar heel intensief, smsjes, msn, telefoontjes enz enz. Aantal keren naar hem toe gegaan. Maar tijdens het verblijf hebben we regelmatig gesprekken gehad en uiteindelijk komt dan toch de waarheid naar voren wat ik hier ook lees op het forum: uiteindelijk kiezen ze er toch meestal voor om met een Turkse vrouw te gaan trouwen. Familie en de tradities spelen hierbij een zeer grote rol. De relaties met de andere vrouwen (zoals ik en anderen die lekker op vakantie gaan naar Turkije) is meer voor de “fun”.
Ik weet het, je hebt het gevoel dat het bij jou net even anders is dan bij eventuele andere vriendinnetjes. Want juist JIJ krijgt van hem extra aandacht, hij geeft je een lief cadeautje, als je komt heeft hij alles in het werk gesteld om een zo mooi en romantisch mogelijke ontvangst te geven. Hij overlaad je met “liefde” en persoonlijke aandacht, etentjes, speciaal vrij nemen omdat jij komt enz enz.
Maar dit alles betekent voor de meeste niet zo veel. Als je het heel zwart/wit bekijkt is het meer gewoon een “leuk tijdverdrijf” . Gevoelens komen er niet zo heel vaak bij te pas. En als je daar naar vraagt dat zeggen ze “ja maar ik respecteer je en je bent een speciale vriendin voor mij” en soortgelijke uitspraken.
Ik ben helaas ook hard op de grond terecht gekomen en heb mij inmiddels gerealiseerd dat dit alles op niets gaat uitlopen… Dit doet pijn en ik wil iedereen dat gevoel besparen. Vandaar mij bijdrage…
miss kitty ik snap je gevoel dat je later niet wilt zitten met had ik maar, wat als etc. Maar hoe dan ook hij kan natuurlijk een boel zeggen, laat het hem maar bewijzen en als jij het van dicht bij wilt meemaken is dat jouw keuze… Ik hoop alleen niet dat je er teveel van verwacht, want dan is de pijn niet meer te stoppen! succes met je onderneming!
** entertainer, heftig verhaal, hoop dat het nu inmiddels wat beter met je gaat en idd bedankt voor je bijdrage. Echter wil ik er wel bij zeggen dat het bij sommige wel goed gaat alleen helaas bij heel veel ook niet goed, helaas moest jij dat ondervinden!
prettig dat jullie allemaal zo meeleven ipv mij meteen voor gek te verklaren
Mijn keuze om elkaar volgende maand te ontmoeten is nog niet definitief maar ik denk dat de enige manier om van mijn twijfel af te komen is, om die gok gewoon te nemen.
Inmiddels heb ik echt wel een extra buffertje om mijn hart geplaatst en hou ook in mijn achterhoofd dat het na die ontmoeting misschien wel klaar is, maar dan zou ik denk ik veel minder spijt hebben dan de rest van mijn leven met het gevoel moeten rondlopen dat ik het nooit heb geprobeerd en wie weet wat heb laten lopen. Mocht ik na die ontmoeting alleen maar sterkere gevoelens krijgen dan zal ik er wel voor moeten kiezen om elkaar niet meer te zien zolang hij getrouwd is, hoe lastig dat ook zal zijn. Het is in ieder geval nu nog iets wat ik niet van hem kan verlangen, ik wil nu nog niet de reden zijn waarom hij een streep door zijn huwelijk zet want dat zet de verwachtingen weer veelte hoog aangezien we elkaar pas zo kort kennen en ik ook geen flauw idee heb of dit iets is wat uberhaupt zal werken en/of de moeite waard is. Hij geeft in ieder geval aan dat een scheiding sowieso onvermijdelijk is en daar sta ik wat dat betreft los van. Alleen de tussenkomst van mij heeft zijn wil daarin wat versterkt. Tot nu is het denk ik alleen maar de makkelijke weg geweest waardoor hij ervoor heeft gekozen de dingen te laten zoals ze zijn.
Maar goed, ik ben en blijf toch nog steeds de nuchtere hollandse dus mijn houding zal altijd zijn ‘eerst zien en dan geloven’ en ben ik ook nog egoistisch genoeg om mijn eigen gevoel voorop te zetten, dus zolang het goed voelt is het prima maar word het te lastig dan zal ik toch echt voor mezelf kiezen.
MissKitty, ik wil je nog wel even zeggen dat hij gelijk heeft. Als de dingen zo zijn als hij zegt dan zat die scheiding er dus al in en ben jij nu alleen de directe aanleiding. Je bent en wordt dus niet de oorzaak.
Dat wat je zegt over hoge verwachtingen begrijp ik wel, maar ik denk dat je dat niet zo moet zien. Ben je daar straks geweest dan zullen jullie elkaar hoogstens een paar dagen langer kennen, dus ik denk niet dat dat heel veel verschil zal maken. Tja, of je iemand nou 14 dagen of 30 dagen in het echt hebt mee gemaakt, je kan dan nog niet echt hoge verwachtingen hebben natuurlijk.
Uiteindelijk moet voor hem belangrijk zijn dat hij ook zonder jou bij zijn vrouw weg zou gaan. En de instelling eerst zien dan geloven vind ik een hele goede. Ik hoop dat je dat ook weet vast te houden, net als dat buffertje om je hart.
Ik denk trouwens dat een scheiding er daar net als hier niet van de een op de andere dag doorheen zal zijn. Dus wat er ook gebeurd blijf hier lekker van je af schrijven, want volgens mij ga je hoe dan ook een moeilijke tijd tegemoet.
Inderdaad, er zijn ook relaties waar het wel goed gaat, gelukkig maar!!
Hoop doet leven :):)! En ik denk ook idd wel dat er serieuze bedoelingen kunnen zijn. Dus MissKitty, ik snap je gevoelens wel hoor. En begrijp dat je op dit moment die keuze maakt. Als ik het zo lees dan denk ik dat je wel sterk genoeg zal zijn om ermee te stoppen als je het idee hebt dat het niet goed zit. Geniet in ieder geval van je dagen in Istanbul, wat er ook gebeurd, die tijd die je daar hebt, kan niemand van je afpakken en kan in ieder geval een hele leuke ervaring (en herinnering) zijn!
Ook ik heb meermalen genoten van de tijden dat mijn Turkse vriend en ik bij elkaar waren en we hebben hele leuke momenten samen gehad. Die had ik niet willen missen.
