(origineel bericht op be-more.nl)
‘Van buffelen tot relaxen en van regen tot zonneschijn’
‘Na regen komt zonneschijn’, dit is misschien wel de meest toepasselijke zin als je naar mijn afgelopen week kijkt. Want aan de ene kant zijn vele programmaonderdelen niet doorgegaan vanwege de regen en anderzijds lig ik nu helemaal verbrand op mijn bed. Maar ik zal eerst beginnen bij het begin, voordat ik eindig met het wederom geweldige weekend Cape Maclear.
Waar we in Nederland ene Johan Cruijf hebben die voetbalveldjes aanlegt, hebben we hier in Malawi twee 19-jarige jongens, namelijk ene Joost den Hartog geassisteerd door Steven Roerink, die samen een veld realiseren. Deze week heeft daarom ook vooral in teken gestaan van het veld. Zoals jullie weten ligt de eerste laag er al en dus hebben we deze week de cementlaag aangebracht.
We zijn begonnen met het veld, met laag 2: het cement. Ik zal het proces even stapsgewijs beschrijven:
- Er wordt 10 keer een kruiwagen met zand gevuld en dit wordt allemaal op een berg gegoten.
- Vervolgens gaan er twee zakken cement van 50 kg over deze berg heen.
- Het zand en het cement wordt gemengd door middel van ‘omscheppen’.
- Als het goed gemengd is, wordt er water toegevoegd en wordt er dus een mengsel gemaakt.
- Dit mengsel wordt in de kruiwagen gegooid en op het veld gekieperd.
- Vervolgens wordt het mengsel keurig verdeeld over het oppervlak
- Hierna wordt het aangestampt met een soort ‘aanstamper’.
- Vervolgens maakt de vakman het veld glad door middel van een houten balk en is het cement dus egaal.
- Tot slot giet de cementlegger er cement overheen en met wat water en een soort spons maakt hij het stukje grond zoals het hoort te zijn.
Dit proces hebben wij dus vele keren uitgevoerd en dankzij onze efficiëntie zijn we deze week heel erg ver gekomen. We hopen morgen de cementlaag af te kunnen maken, zodat Joost en ik vanaf dinsdag kunnen beginnen met het aanleggen van de lijnen. We hebben namelijk deze week in Zomba bussen verf gekocht en gaan goed brainstormen hoe we de lijnen zo mooi mogelijk aan kunnen brengen. Wat jullie waarschijnlijk wel weten is dat er hier een gebrek aan materialen is, waardoor het proces niet op Europese snelheid gaat. We gaan dus met de beperkte materialen er iets moois van maken.
Woensdag was er vrijwilligersdag, de dag waarop de nieuwe vrijwilligers alle projecten mogen bewonderen. Wat wel vervelend is, is dat er op YODEP op deze dag geen programma is, dus nadat wij ons veld hebben laten zien, zijn we naar Zomba gegaan. Joost moest wederom naar het ziekenhuis, aangezien hij alle symptomen van Malaria had, maar achteraf bleek weer dat hij zich gewoon aanstelde. Ik heb deze middag tevens mijn eerste paar Malawiaanse schoenen gekocht, het zijn ‘vans, maar dan zonder vans erop, oftewel simpele wegwerpschoenen die heerlijk zijn om hier te dragen.
We hebben deze week ook met de ‘hoge heren van YODEP’ gedineerd. Dit is minder spectaculair dan het lijkt, want we hebben gewoon hamburger met friet gegeten, maar het was fantastisch. Joost en ik hebben het veld laten zien aan Joy en MC Blessing wat tot de meest bijzondere reactie van mijn Malawi tijd leidde. Beide mannen, ze zijn als Ying en Yang (totaal anders maar samen subliem), stonden met hun mond vol tanden en hebben ons overladen met complimenten en vreugdedansjes. Ook hebben zij onze namen in het nog natte cement gegraveerd, waardoor we vereeuwigd zijn in het altijd prachtige Malawi. Deze reactie was zo prachtig om te zien, wat je toch wel een extra trots gevoel geeft.
Vrijdagochtend zijn we met een groep vrijwilligers naar Cape vertrokken. Na wat telefoontjes was onze slaapplek geregeld en in de ochtend zelf heb ik ons minibusje geregeld. Wat wel mooi was, was dat ik onze taxichauffeur opdracht gegeven had om een goedkoop minibusje te zoeken. Dit alles was volgens hem wel mogelijk, maar uiteindelijk kreeg ik het maar niet voor elkaar om iets goedkoops te vinden, totdat… Op vrijdagochtend werd ik door een onbekend nummer gebeld, die mijn nummer ‘via via’ gekregen had, of ik nog naar Cape wilde gaan, bizar hoe snel zoiets rondgaat, en aangezien hij ons een hele schappelijke prijs kon geven, heeft hij ons ook nog eens mogen brengen
Binnen recordtijd zijn we in Cape Maclear gearriveerd, hebben we ons gesetteld en hebben we genoten van een heerlijk weekend. Waar we deze week geteisterd werden door hevige regenval, werden we hier overladen met zon. Het was heerlijk om te kunnen relaxen, want op de momenten dat het niet regende hebben Joost en ik deze week zeker 100-150 kruiwagens gereden en hebben we onze armen flink getraind. Het was wederom geweldig in Cape Maclear, want keer op keer geniet ik van de oase aan rust. Het was een mooie afsluiter van de week en ik ben benieuwd wat mij volgende week allemaal te wachten staat.
De laatste YODEP week staat helaas alweer op het programma en wat vliegt de tijd toch razendsnel voorbij. Ik zat alweer over de helft van mijn Malawi tijd heen, maar zie het positief ik heb nog gewoon drie maanden voor de boeg in dit prachtige land.
Het is alleen nu wel tijd om naar bed te gaan, want dit weekend heb ik zoals jullie wel zullen begrijpen toch minder geslapen dan dat ik doordeweeks doe. Geniet van de kou in Nederland, want ik ga morgen lekker aan het werk in de brandende zon. Dikke kus
PS. De foto’s van Cape zijn afkomstig van Mark, onze akuda volunteer, dus credits naar hem.