(origineel bericht op be-more.nl)
Update
Zo… we zijn ruim een week verder, en ook een hoop ervaringen rijker! Ik heb eindelijk het gevoel een beetje m’n weg te vinden hier op de Farm, en nu ga ik volgende week alweer weg! Op de dag dat ik hier kwam wist ik dat een maand te kort was, laat staan 3 weken. Als je hier echt iets wil doen, moet je zeker een paar maanden blijven. Het kost tijd om de cultuur te leren begrijpen, de kinderen hier te leren kennen en zij jou, en te zien wat jij hier als vrijwilliger kunt betekenen. De eerste week stond dan ook echt in het teken van wennen. En dan was ik ook maar twee dagen op het project, want er was een vrijwilligersdag, en in het weekend ging ik op trip naar safaripark Hluhluwe…
Rond Durban zijn meerdere vrijwilligersprojecten van Be More. Op de vrijwilligersdag namen alle vrijwilligers een kijkje bij de andere projecten. Allereerst kwam iedereen op de Farm kijken, ik denk dat iedereen wel onder de indruk was van hoe primitief alles hier is. Het project loopt pas vanaf januari en staat nog in de kinderschoenen: alleen de basis is er. Toen we naar alle andere projecten gingen kijken, besefte ik me dat dat het leuke is aan ons project: er is genoeg ruimte voor eigen ideeen en inbreng. Er is geen vaste routine waaraan je je moet houden – al komt dat nu ook wel doordat de kinderen vakantie hebben. Als ze straks weer naar school gaan is er weer de routine van daycare (een soort peuterzaal waar de kleintjes alvast wat Engels leren en leren op de wc plassen en handen wassen) en ’s middags zijn er huiswerkklassen waar de oudere kinderen ondersteuning krijgen bij hun huiswerk. Wat de andere projecten inhouden kun je op de website van Be More vinden, maar in vond het in ieder geval leuk om de projecten te zien, en om de andere vrijwilligers te ontmoeten.
In het weekend ging ik op trip naar Hluhluwe, een safaripark. De weekenden zijn optioneel vrij voor dit soort trips om wat van de omgeving te zien. We zagen giraffen, zebra’s, wilde honden, impala’s, neushoorns, gnoe’s, buffels… Van alles! Ik had de hele tijd beelden en liedjes van de Lion King in m’n hoofd, haha. Bij de barbecue ’s avonds (noemen ze hier ‘braai’) kregen we nog bezoek van een hyena – al zijn die banger voor ons dan andersom. We sliepen middenin de bush in zo’n safaritent, gaaf hoor! Normaal gesproken zien ze tijdens zo’n trip ook altijd wel olifanten, maar op zaterdagavond hadden we die nog niet gespot. Tot zondagochtend, toen drie olifanten (een kleintje en z’n ouders), voor onze auto langsliepen en een bad namen… Bijzonder om te zien.
Maandag was ik weer terug op het project, en kon het werk beginnen. De waterleidingen in het nieuwe toiletgebouw zijn aangelegd, en Angela en ik konden de tegels gaan voegen. Heb ik nooit eerder gedaan, maar zo moeilijk is het niet (Ellen en Wijnand: na deze maand kan ik doorstromen als vrijwilliger voor kluswerkzaamheden op jullie boerderij 
). Naast het klussen was er veel tijd om activiteiten te ondernemen met de kinderen. Ik leer ze nu steeds beter kennen, dus het wordt steeds vertrouwder met ze. De kleintjes zijn onvoorwaardelijk: zonder er iets voor te hoeven doen springen ze in je armen. Die koppies zijn ook echt onbetaalbaar als we ze ’s ochtends ophalen om met ze te gaan spelen, helemaal blij dat we iets leuks gaan doen. We gaan dan naar de speeltuin in Linda en Don hun tuin, lekker trampolinespringen, schommelen en van de glijbaan. Verder hebben we lekker kleurplaten gekleurd, gespeeld met een soort van klei (dat vonden de oudere kids vooral leuk, zelfs van 12/13, ze maakten vlinders en brillen… Leuke foto’s van gemaakt!). Ik had nooit gedacht dat ik het spelen met de kids zo leuk zou vinden, moet ook echt diep graven naar alle kinderspelletjes en liedjes, maar ik papegaaitje-leefjenog tot ik er bij neerval 
Tussen de middag maken we vaak een wandeling, soms gaan een aantal kids mee. We lopen dan tussen de sugar cane velden door, geweldige uitzichten (ook daar zijn mooie foto’s van gemaakt, helaas duurt het uploaden zo’n 3 uur per foto, dus ivm mijn engelengeduld ga ik die even uploaden als ik snel internet heb, in het shoppingcentre op dinsdag). Heb uiteraard al sugar cane geprobeerd. Het is een soort riet waarvan je de buitenkant af moet kauwen, en de binnenkant smaakt dan een beetje suikerachtig. Je kauwt erop net als zoethout.
Verder hebben we, omdat het voor de kids schoolvakantie is, tijd voor boys en girlsnight. We hebben er al drie gedaan in de afgelopen weken: een keer met de oudere meiden (van 14-20 jaar ongeveer, gingen we nagels lakken en opmaken), een met de oudere boys (van 17-20 jaar ongeveer, gingen we voetbal kijken), een met de jongere boys (van 10-14 ongeveer, gingen we een film kijken, the fast and the furious, al begrepen ze volgens mij ’t verhaal niet helemaal), en komende week gaan we koekjes bakken met de jongere meiden. Ook hebben we op elke boys en girlsnight eten gemaakt, pasta. Zelf eten ze meestal van die maispap, soms met vis of kip, soms met wat groenten. Wat wij vrijwilligers hier eten kan ik helaas niet romantischer maken dan het is: gewoon exact hetzelfde als thuis. Brood, yoghurt, muesli, rijst, pasta… In fact: woensdag hebben we aardappel anders gegeten [/size]K (ik schaam me terwijl ik dit zeg :P), terwijl ik dat thuis zelfs nooit eet! We doen onze boodschappen 1x per week in een enorme overdekte met airco gekoelde shoppingmall, precies zoals je ze in Australie en (waarschijnlijk) Amerika ook hebt. Ik vermoed dat het grootste gedeelte van de bevolking zo’n winkelcentrum nog nooit van binnen gezien heeft, maar goed. Het eten is ongeveer hetzelfde en ongeveer net zo duur als thuis. Het voelt soms wel raar om zo luxe te eten terwijl zij 50 meter verderop voor elke maaltijd maispap eten, maar alles moet gerelativeerd worden. Niemand hier heeft honger, daar zorgt Linda wel voor. Er is wel een moestuin in aanbouw, Linda hoopt hierdoor in de toekomst zelfvoorzienender te worden.
Verder staan er nog een hoop leuke dingen op de planning voor onze laatste week: het toiletgebouw is hopelijk af deze week en die gaan we feestelijk openen, we hebben nog een girlsnight in het verschiet met de kleinere girls, we houden maandag een soort sportdag, we gaan armbandjes maken met de meiden (de jongens vinden dat geloof ik ook wel leuk, ze dragen ook wel eens nagellak 
ook lopen ze gerust hand in hand –dat is hier heel normaal), en we gaan natuurlijk afscheid nemen van iedereen. Ik ben er trouwens achter gekomen dat de oudere jongens rappers zijn, super cool! In hun kamer staat een computer met daarop Nero. In dit programma maken ze allerlei beats en met een microfoon nemen ze allerlei lyrics op. Ze schrijven in Zulu en Engels. Hun voorbeelden zijn JB (Justin Bieber), Rihanna, Beyonce, Eminem, Lil Wayne, en Zuid-Afrikaanse artiesten. Ze hebben geen internet dus wisselen de muziek uit via hun telefoon ofzo.
Leuk en vol weekje nog dus! Oja, voor iedereen die een boek wil lezen over vrijwilligerswerk in Afrika: lees ‘En je ziet nog eens wat’ van Renske de Greef, echt hilarisch! Voor de volgende vrijwilligers: vergeet niet om warme kleding mee te nemen, het koelt hier ’s avonds erg af tot 10 graden, en het huis is niet verwarmd ofzo. Overdag is het wel lekker: zo’n 20-25 graden, maar vaak staat er wel een windje, waardoor het wat frisser aanvoelt.
Nou, ik zou zeggen, tot snel maar weer! xxxx